ایران تهدید کرد: اگر نفتکش ایرانی رفع توقیف نشود باید اقدام متقابل کرد

کارکنان نفتکش توقیف شده ایرانی بازجویی شدند * پاناما گریس ۱ را به دلیل ارتباط با تروریسم از فهرست ثبت خود خارج کرده‌است

ایران تهدید کرد: اگر نفتکش ایرانی رفع توقیف نشود باید اقدام متقابل کرد
TT

ایران تهدید کرد: اگر نفتکش ایرانی رفع توقیف نشود باید اقدام متقابل کرد

ایران تهدید کرد: اگر نفتکش ایرانی رفع توقیف نشود باید اقدام متقابل کرد

در میانه تنش میان ایران و کشورهای اروپایی درباره عبور ایران از حد مجاز ذخیره اورانیوم غنی شده، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام ایران و فرمانده اسبق «سپاه پاسداران» تهدید کرد: اگر نفتکش ایرانی رفع توقیف نشود، مسئولان ایران باید یک نفتکش بریتانیایی را توقیف کنند.
به گزارش الشرق الاوسط، محسن رضائی امروز جمعه در توییتر نوشت: «انگلیس اگر نفتکش ایرانی را رفع توقیف نکند، وظیفه دستگاه‌های مسئول اقدام متقابل و توقیف یک نفتکش انگلیسی است».
در همین راستا، رویترز گزارش داد، مقامات دریانوردی پاناما اظهار کردند نفتکش بزرگ ایرانی که توسط نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا در جبل الطارق توقیف شد، از ۲۹ می دیگر در فهرست ثبت کشتی‌های بین‌المللی این کشور قرار نداشته‌است.
نیروی دریایی پاناما اضافه کرد پس از هشدارها در مورد این که این کشتی در تروریسم مالی شرکت داشته یا با آن ارتباط داشته‌است، از فهرست ثبت کشتی‌های بین‌المللی خارج شد.
گرچه این کشتی پرچم پاناما را دارد، ولی ایران اعلام کرده مالک آن است.
پیشتر هم اعلام شده بود ۲۸ خدمه این کشتی - که عمدتاً اهل هند و برخی هم شهروندان پاکستان و اوکراین هستند - به عنوان «مطلع» بازجویی شده‌اند.
به گزارش رویترز، بازجویی از کارکنان این نفتکش، به عنوان «شاهد» و نه «متهم» صورت گرفت. این سؤال و جواب برای مشخص کردن ماهیت محموله این نفتکش انجام شده‌است.
نیروی دریایی بریتانیا، نیمه‌شب چهارشنبه ۱۲ تیرماه با فرود یک هلیکوپتر بر روی عرشه کشتی نفتکش، به دلیل تلاش برای انتقال نفت به سوریه، به توقیف آن به پرداختند.
بریتانیا فروش نفت به سوریه را بر خلاف تحریم‌های اتحادیه اروپا خوانده‌است.
اتحادیه اروپا از سال ۲۰۱۱ تحریم‌هایی را علیه فروش نفت به سوریه وضع کرده بود.
نفتکش فوق روز پنجشنبه ۱۳ تیر به سبب تلاش برای حمل نفت از ایران به سوریه که هم‌اکنون تحت تحریم نفتی اتحادیه اروپاست از سوی نیروی دریایی بریتانیا توقیف شد.
تفنگداران نیروی دریایی با هلیکوپتر بر روی این نفتکش در حال حرکت فرود آمدند.
دولت جبل‌الطارق روز پنجشنبه اعلام کرد دلایل موجهی برای اثبات اینکه مقصد کشتی، پالایشگاه بانیاس سوریه بوده در دست دارد.
جبل‌الطارق توقیف این نفتکش را در ارتباط با «تقویت مقررات مرتبط با تحریم‌ها» علیه سوریه خوانده‌است. وزارت امور خارجه ایران نیز در واکنش با احضار سفیر بریتانیا در تهران، خواستار رفع توقیف این نفتکش شده‌است.
از سویی دیگر هم، سید عباس موسوی سخنگوی وزارت خارجه ایران در این باره گفت: «در پی این اقدام دولت انگلستان، مراتب اعتراض جمهوری اسلامی ایران به این اقدام مخرب دولت انگلیس و نیروی دریایی این کشور به وی ابلاغ شد و ما به وی اعلام کردیم این اقدام یک بدعت عجیب است و به خاطر اینکه تحریم‌هایی که اعلام کردند مبنای شورای امنیتی ندارد، جمهوری اسلامی ایران این اقدام را نمی‌پذیرد».
 وی اضافه کرد: «ایران این اقدام را نمی‌پذیرد و باعث افزایش تنش در منطقه می‌داند و آن را رد می‌کند».
خبرگزاری رویترز بعدازظهر پنج‌شنبه به نقل از مقامات اسپانیایی خبر داد که ابرنفتکشی که گفته می‌شود از ایران راهی سوریه بوده «به درخواست ایالات متحده از بریتانیا» توقیف شده‌است.
جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا بامداد جمعه نیز در حساب کاربری‌اش در توئیتر نوشت: «خبر عالی: انگلیس ابرنفت‌کش گریس ۱ را که با نقض تحریم‌های اتحادیه اروپا در حال حمل نفت ایران به سوریه بوده، متوقف کرده‌است».
جبل‌الطارق تحت حاکمیت بریتانیا اداره می‌شود و در توقیف ابرنفتکش نیروی دریایی بریتانیا نیز مشارکت داشت.
براساس اطلاعات ثبت شده، این کشتی در ماه دسامبر (پاییز سال گذشته) در عراق بوده‌است، اما بندر عراقی نام آن را ثبت نکرده‌است. سیستم ردیابی این کشتی هم خاموش شده بود و کمی بعد در نزدیکی بندر عسلویه در ایران دیده شد.
این کشتی مسیر طولانی‌تر عبور از جنوب آفریقا را - به جای کانال سوئز - انتخاب کرده بود.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»