انتشار فایل صوتی مشاجره بریتانیا و ایران پیش از توقیف نفتکش

سفیر ایران در بریتانیا: برای هر سناریویی آماده ایم

انتشار فایل صوتی مشاجره بریتانیا و ایران پیش از توقیف نفتکش
TT

انتشار فایل صوتی مشاجره بریتانیا و ایران پیش از توقیف نفتکش

انتشار فایل صوتی مشاجره بریتانیا و ایران پیش از توقیف نفتکش

بریتانیا فایل صوتی کوتاهی از مشاجره میان کشتی جنگی «اچ‌ام‌اس مونتروز» بریتانیا و نیروی دریایی ایران پیش از تصرف نفتکش «استینا ایمپرو» توسط نیروهای «سپاه پاسداران» را منتشر کرد. همزمان با این تحول سفیر ایران در بریتانیا نیز گفته‌است: ایران برای هر سناریویی آماده است.
به گزارش الشرق الاوسط، ناو اچ‌ام‌اس مونتروز در تنگه هرمز نفتکش بریتانیایی استینا ایمپرو را اسکورت می‌کرد اما طبق گزارش شرکت امنیت دریایی بریتانیا با نام «دریاد گلوبال» فاصله این ناو با نفتکش در زمان توقیف آن توسط نیروهای سپاه زیاد بود و پس از عملیات نیروی دریایی سپاه به محل حادثه می‌رسند.
مطابق نوار صوتی مکالمات که متن آن توسط رسانه‌های بریتانیایی منتشر شده‌است، سپاه از نفتکش می‌خواهد که به دستورات توجه کند تا در امنیت باشد و این جمله را چندبار تکرار می‌کند و سپس از استینا ایمپرو می‌خواهد که فوراً مسیر حرکت خود را تغییر دهد.
در ادامه این مکالمه، ناو اچ‌ام‌اس مونتروز به نفتکش تأکید می‌کند که در حال عبور از یک تنگه بین‌المللی است و طبق قوانین بین‌المللی عبور این کشتی نباید مسدود یا با مانع روبرو شود.
گشتی‌های نیروهای سپاه در پاسخ می‌گویند که خواهان بازرسی از نفتکش به دلایل امنیتی هستند و قصدی برای رویارویی ندارند. این گفته چندبار تکرار می‌شود.
ناو بریتانیایی در آخرین بخش این مکالمه طبق نوار صوتی به طرف ایرانی می‌گوید که نباید مسیر کشتی استینا ایمپرو را مسدود کند و از نیروهای سپاه می‌خواهد که تأیید کنند که قصدی برای نقض قوانین بین‌الملل با ورود به کشتی ندارند.
سپاه پاسداران ایران شامگاه جمعه ۲۸ تیر/ ۱۹ ژوئیه نفتکش انگلیسی استینا ایمپریو (Stena Imperio) را توقیف کرد. مقامات تهران ادعا می‌کنند نفتکش بریتانیایی پس از برخورد با یک کشتی صیادی و پاسخ ندادن به تماس این کشتی متوقف و به لنگرگاه بندرعباس منتقل شده‌است. لندن اما این موضوع را رد کرده و اقدام نیروهای سپاه پاسداران را «خصمانه» خوانده‌است.
در پی مطرح شدن مسئله اعمال تحریم‌های جدید از سوی بریتانیا علیه ایران، حمید بعیدی‌نژاد، سفیر ایران در بریتانیا، روز یک‌شنبه سی‌ام تیر در پیامی توئیتری از دولت انگلیس خواست تا برخی نیروهای سیاسی داخلی در آن کشور را «مهار کند.»
بعیدی‌نژاد در پیام خود نوشت: «دولت بریتانیا باید آن دسته از نیروهای سیاسی داخلی این کشور را که قصد دارند بر تنش‌های موجود بین ایران و بریتانیا افزوده و آن را از مسئله کشتی‌ها بسیار فراتر ببرند، مهار کند.»
سفیر ایران در لندن توضیحی در مورد هویت این «نیروهای سیاسی داخلی» نداد.
او در ادامه پیامش با اشاره به وجود طرحی برای اعمال برخی تحریم‌ها علیه ایران توسط بریتانیا گفت که «این تصمیمی خطرناک و نابخردانه در برهه‌ای حساس از زمان در منطقه است. با این وجود ایران استوار ایستاده و برای سناریوهای گوناگون آمادگی دارد.»
سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، نیز در بیانیه‌ای توقیف کشتی بریتانیایی از سوی سپاه پاسداران را محکوم کرده و خواستار آزادی این دو کشتی و خدمه آنها شده‌است.
همزمان اتحادیه اروپا نیز از ایران خواسته‌است که از تنش‌های بیشتر پرهیز کند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»