مباهات وزیر اسرائیلی: تنها کشوری هستیم که «ایرانی‌ها را می‌کشیم»

مباهات وزیر اسرائیلی: تنها کشوری هستیم که «ایرانی‌ها را می‌کشیم»
TT

مباهات وزیر اسرائیلی: تنها کشوری هستیم که «ایرانی‌ها را می‌کشیم»

مباهات وزیر اسرائیلی: تنها کشوری هستیم که «ایرانی‌ها را می‌کشیم»

همزمان با اوج گرفتن تنش میان ایران و بریتانیا، یک وزیر دولت اسرائیل با لحنی افتخارآمیز گفت: «اسرائیل تنها کشوری است که ایرانی‌ها را می‌کُشد».
به گزارش الشرق الاوسط، زاخی هانگبی عضو حزب حاکم لیکود و وزیر همکاری‌های منطقه‌ای در دولت بنیامین نتانیاهو روز یکشنبه ۳۰ تیر، در مصاحبه با بخش عبری رادیوی دولتی «کان» به حملات اسرائیل به مواضع نیروهای ایرانی و «حزب‌الله» در سوریه اشاره کرده‌است.
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که تنش بین ایران و بریتانیا به ویژه از ۱۳ تیر و در پی توقیف یک ابرنفتکش به نام «گریس ۱» در آب‌های جبل‌طارق شدت یافت و در روز جمعه و با یورش نیروهای سپاه پاسداران به نفتکش استنا ایمپرو به اوج خود رسیده‌است.
زاخی هانگبی ایران را متهم کرد که قصد ایجاد هرج و مرج و آشوب، و ضربه زدن به آزادی کشتیرانی را دارد.
او در پاسخ به پرسشی در بارهٔ پشتیبانی احتمالی آمریکا از اسرائیل، در صورت حمله به ایران، گفت که تهران نمی‌خواهد کار را به آنجا بکشاند.
او تأکید کرد که «طی دو سال اخیر، اسرائیل تنها کشور جهان بوده که ایرانی‌ها را کشته‌است… ما در سوریه، صدها بار ایرانی‌ها را هدف قرار داده‌ایم. گاهی اوقات خودمان خبر را اعلام می‌کنیم (به رسمیت می‌شناسیم) و گاهی نیز رسانه‌های خارجی موضوع را اعلام می‌کنند».
وزیر همکاری‌های منطقه‌ای اسرائیل می‌گوید «ایرانی‌ها واکنش بسیار محدودی نشان می‌دهند، نه به این دلیل که ظرفیت‌های لازم را ندارند، بلکه به این دلیل که درک می‌کنند که اسرائیل شوخی‌بردار نیست.»



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»