آمریکا برای محافظت از تنگه هرمز جنگنده‌های چندمنظوره اعزام می‌کند

به منظور هدف قراردادن قایق‌های کوچک و سریع «سپاه»

آمریکا برای محافظت از تنگه هرمز جنگنده‌های چندمنظوره اعزام می‌کند
TT

آمریکا برای محافظت از تنگه هرمز جنگنده‌های چندمنظوره اعزام می‌کند

آمریکا برای محافظت از تنگه هرمز جنگنده‌های چندمنظوره اعزام می‌کند

گزارش‌های نظامی آمریکایی از تجهیز جنگنده‌های «اف ۱۵ یی استرایک ایگل» آمریکا به بمب‌های ویژه دارای اشعه لیزر و اشعه مادون قرمز برای محافظت از کشتی‌های تجاری و نفتکش‌ها در تنگه هرمز خبر دادند.
به گزارش الشرق الاوسط به نقل از سایت THE WAR ZONE DRIVE (متخصص در امور نظامی و تسلیحاتی)، این سلاح جدید آمریکا ممکن است برای هدف قرار دادن قایق‌های کوچک و سریع که «سپاه پاسداران» آنها را به کار می‌گیرند، کارساز باشد.
طبق گزارش‌های رسمی، این نوع جنگنده‌های چند منظوره برای انجام عملیات هجومی هوا به هوا و هوا به زمین طراحی شده‌اند و در حال حاضر برای تضمین آزادی عبور و مرور آزادانه کشتی‌های تجاری در منطقه تنگه هرمز در حال گشت زنی هستند.
در اوائل ژوئیه خبرگزاری فاکس نیوز، نیز از استقرار ۱۲ جنگنده اف ۲۲ راپتور آمریکا در خلیج خبر داد. همزمان با بالا گرفتن تنش‌ها بین ایران و ایالات متحده، ارتش آمریکا خبر داد که برای نخستین بار چندین فروند جنگنده رادارگریز اف-۲۲ «رپتور» به قطر اعزام کرده‌است.
خبرگزاری فرانسه می‌نویسد که از بررسی تصاویر منطقه پایگاه هوایی العُدید قطر چنین برمی‌آید که تعداد هواپیماهای اف-۲۲ اعزامی ۵ فروند است. روزنامه واشنگتن‌پست تعداد این جنگنده‌های اعزامی را حدود ۱۲ فروند ذکر می‌کند.
بریتانیا و آمریکا پس از چند مورد حمله به نفتکش‌ها در تنگه هرمز می‌خواهند امنیت حمل و نقل نفت خام در منطقه را تأمین کنند.
آمریکا عملیات «سنتینل» (نگهبان) را برای حفاظت از نفتکش‌ها در خلیج در نظر گرفته و از هم‌پیمان‌های خود خواسته‌است به آن بپیوندند. 



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»