​ایران با تأیید آمریکا و پوشش روسیه «تحت پیگرد» اسرائیل قرار گرفت

مواضع تهران در نزدیکی بغداد ۳ بار مورد حمله قرار گرفت.. اشاره ضمنی نتانیاهو به مسئولیت کشورش

​ایران با تأیید آمریکا و پوشش روسیه «تحت پیگرد» اسرائیل قرار گرفت
TT

​ایران با تأیید آمریکا و پوشش روسیه «تحت پیگرد» اسرائیل قرار گرفت

​ایران با تأیید آمریکا و پوشش روسیه «تحت پیگرد» اسرائیل قرار گرفت

منابع دیپلماتیک غربی به روزنامه «الشرق الاوسط» خبردادند؛ بمباران مخازن سلاح و پایگاه‌های موشکی ایران در عراق توسط اسرائیل که در هفته‌های گذشته ۳ بار تکرار شده، در سایه تفاهم آمریکایی- روسی در این زمینه صورت گرفته‌است.
به گزارش الشرق الاوسط به نقل از این منابع، براساس تفاهم آمریکا و روسیه که در آن تضمین امنیت اسرائیل و تعقیب ایران در عراق و سوریه اولویت داده شده، اسرائیل اقدام به بمباران مخازن و پایگاه‌های ایران در عراق می‌کند.
این منابع افزودند که براساس این تفاهم، تل آویو نباید حملات خود را رسماً اعلام کند تا زمینه کنترل تنش منطقه ای فراهم شود.
در این میان نشست سه‌گانه روسای شورای امنیت آمریکا، روسیه و اسرائیل در قدس غربی که چندی پیش برگزار شد و این منابع در این باره افزودند: آن نشست نمادین بود و ترجمه نتایج دو نشست ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ مبنی بر اولویت دادن به امنیت اسرائیل در سوریه و عراق همراه با حضور روسیه و احتمال عقب‌نشینی آمریکا از منطقه بود.
این منابع اعلام کردند: در نوزدهم ژوئیه، اسرائیل نخستین بار از زمان حمله هوایی به تأسیسات هسته‌ای عراق در دهه هشتاد میلادی، پایگاه متعلق به تیپ ۵۲ حشدالشعبی در منطقه آمرلی استان صلاح الدین واقع در شمال شرق عراق را هدف گرفت.
همچنین در بیست و هشتم همان ماه، حمله دوم هوایی، پایگاه اشرف در استان دیالی را مورد حمله قرار داد.
در فاصله زمانی میان نوزدهم و بیست و هشتم ژوئیه، اسرائیل دست به بمباران تپه راهبردی الحاره در حومه درعا در نزدیکی منطقه جولان اشغالی آن هم برای سومین بار زد.
در ۱۲ ماه اوت جاری نیز، انفجاری مشکوک در زاغه مهمات یکی از گروه‌های وابسته به حشد الشعبی در پایگاه الصقر در جنوب بغداد روی داد که برخی این انفجار را در نتیجه حمله پهپاد یا جنگنده اف ۳۵ دانستند.
عادل عبدالمهدی نخست‌وزیر عراق در شانزدهم ماه کنونی با صدور فرمانی بی‌سابقه تأکید کرد پرواز هر گونه هواپیمای نظامی در سراسر آسمان عراق بدون اجازه شخص نخست‌وزیر ممنوع است، وی همچنین یک ماه فرصت داد پایگاه‌های نظامی و انبارهای مهمات از داخل شهرها به بیرون از آن انتقال یابد.
در همین رابطه، فرماندهی نیروهای آمریکایی در پاسخ به این فرمان اعلام کرد: «ما در داخل خاک عراق که دارای حاکمیتی مستقل است، مهمان هستیم و ائتلاف بین‌المللی به رهبری آمریکا بلافاصله به دستورات صادر شده از سوی نخست‌وزیر عراق پایبند خواهد ماند.»
از سوی دیگر، واشینگتن در چارچوب سیاست فشار حداکثری علیه ایران و بدون لطمه زدن به حضور آمریکا در عراق همراه با احتمال هماهنگی عملیاتی ایالات متحده و اسرائیل به دلیل حضور آمریکا در عراق، به این موضوع چراغ سبز نشان داد.
در این میان، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل با شکستن «رویکرد سکوت‌محور» خود در اظهاراتی تلویحاً به دست داشتن اسرائیل در حملات انجام شده به پایگاه‌های حشدالشعبی، متحد نزدیک ایران اعتراف کرد.
بنیامین نتانیاهو دیروز در اوکراین، طی سخنانی با اشاره به حمله اخیر به مواضع حشدالشعبی در شمال عراق تصریح کرد: «ایران در هیچ‌کجا مصون نیست. در هر نقطه‌ای که نیاز باشد، علیه ایران اقدام می‌کنیم و دست ما می‌تواند از این هم درازتر شود».
در پایان باید گفت اگر تفاهم آمریکا و روسیه برای تضمین امنیت اسرائیل در حال حاضر شامل عراق و سوریه می‌شود، این سؤالها باقی می‌ماند که در سایه دستیابی نتانیاهو به حمایت پوتین و عصبانیت وزیر دفاع سوریه از سرنگونی جنگنده روسیه در دریای مدیترانه، هماهنگی میان تل آویو و مسکو علیه ایران در سوریه تاکی ادامه می‌یابد؟ تعادل میان هدف قرار دادن ایران در عراق و میان چراغ سبز واشینگتن با وجود نیروهای آمریکایی در عراق، تاکی حفظ خواهد شد؟



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»