نفتکش ایرانی به سمت ترکیه تغییر مسیر داد

    نفتکش ایرانی به سمت ترکیه تغییر مسیر داد
TT

نفتکش ایرانی به سمت ترکیه تغییر مسیر داد

    نفتکش ایرانی به سمت ترکیه تغییر مسیر داد

خبرگزاری آسوشیتدپرس امروز شنبه گزارش داد؛ پس از اینکه یونان اعلام کرد ریسک کمک به نفتکش ایرانی را نمی‌پذیرد، مقصد جدید آدریان دریا بندری در ترکیه تعیین شد.
به گزارش الشرق الاوسط، گزارش آسوشیتدپرس حاکی از آن است که خدمه آدریان دریا، در سیستم خودکار شناسایی این نفتکش مقصد آن را به بندر مرسین در ترکیه تغییر داده‌اند. بندری در جنوب ترکیه که یک ترمینال نفتی دارد.
«مرین ترافیک» وب‌سایت رهگیری کشتی‌ها، موقعیت آدریان دریا را در جنوب سیسیل در دریای مدیترانه مشخص کرده و انتظار می‌رود با سرعتی که هم‌اکنون در حال حرکت است، یک هفته دیگر به بندر اعلام شده در ترکیه برسد.
تاکنون مقامات و رسانه‌های ایران و ترکیه واکنشی به این موضوع نشان نداده‌اند.
نفتکش ایرانی «گریس ۱» که بعدها نامش به «آدریا دریا ۱» تغییر داده شد، به اتهام نقض تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه سوریه به مدت ۴۵ روز در توقیف جبل طارق بود. این نفتکش روز پنجشنبه ۱۵ اوت طی حکمی از دادگاه جبل طارق آزاد شد. آمریکا که بر پایه حکم یک دادگاه فدرال خواستار توقیف دوباره این نفتکش شده بود، نسبت به پذیرش آن به کشورهای دیگر هشدار داده‌است.
یک مقام آمریکایی در وزارت خارجه آمریکا روز جمعه ۲۳ اوت تأکید کرد، واشینگتن با جدیت تمام تحریم نفتکش ایرانی گریس-۱ که به آدریان دریا-۱ تغییر نام داد، را دنبال کرده و هشدار داد، هر کس به این نفتکش کمک کند، از سوی آمریکا مجازات خواهد شد.
مقام ارشد آمریکایی به خبرگزاری رویترز گفته‌است، واشینگتن فعالانه پیگیر تحریم‌های خود علیه ایران است تا از هرگونه کمک بخش خصوصی کشورهای مختلف به این نفتکش حامل بیش از دو میلیون نفت خام ایران جلوگیری شود.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»