اتهام یک فرد به جاسوسی از فعالان اهوازی برای ایران

اتهام یک فرد به جاسوسی از فعالان اهوازی برای ایران
TT

اتهام یک فرد به جاسوسی از فعالان اهوازی برای ایران

اتهام یک فرد به جاسوسی از فعالان اهوازی برای ایران

یک مرد عراقی-سوئدی امروز چهارشنبه به جاسوسی برای ایران با جمع‌آوری اطلاعات دربارهٔ پناهندگان عرب اهوازی در سوئد، بلژیک و هلند متهم شد.
به گزارش الشرق الاوسط، هانس یورگن هانستروم دادستان سوئد که هویت این فرد را افشا نکرد، گفت: وی اطلاعات شخصی عرب‌های ایرانی معروف به اهوازی‌ها را در پوشش نماینده یک روزنامه آنلاین عرب جمع‌آوری می‌کرده‌است.
خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از این مقام سوئدی نوشت: «این فرد در پوشش عکاس خبری به جمع‌آوری اطلاعات از گردهمایی فعالان اهوازی و شرکت کنندگان در تظاهرات اعتراض آمیز در بلژیک، هلند و سوئد پرداخته‌است.»
 این مرد در یک دوره چهار ساله تا فوریه ۲۰۱۹ فعال بود. او همچنین به نفوذ در انجمن‌های آنلاین گروه‌های مخالف ایران و جمع‌آوری اطلاعات متهم است.
این مقام سوئدی افزود: «این مرد از طریق اینترنت یا ملاقات‌های شخصی حتی در تهران، با مأموران اطلاعاتی ایران در ارتباط بوده‌است.»
دولت ایران با اکثریت فارس زبان، به تبعیض نژادی علیه قومیت عرب در این کشور متهم است.
سال گذشته نیز دانمارک تلاش برای ترور فعالان سیاسی اهوازی در خاک خود را ناکام گذاشت و در پی آن روابط دو کشور رو به تیرگی گرایید.
بخشی از تحقیقات اولیه ۱۷۰۰ صفحه‌ای که از سوی واحد امنیت ملی دادستانی سوئد و سرویس امنیتی این کشور (SAPO) در این موضوع انجام شده، محرمانه است.
این مرد که تابعیت دوگانه عراقی-سوئدی دارد در تاریخ ۲۷ فوریه (بهمن ۱۳۹۷) بازداشت شده و اتهامات وارده به خود را رد می‌کند.
دستگاه اطلاعاتی سوئد در گزارش خود همچنین آورده‌است که جاسوسی از پناهندگان از جرائم بسیار خطرناک شمرده می‌شود.
رویترز به نقل از دادستانی سوئد گزارش داد که اتهام این فرد عراقی-سوئدی ۴۶ ساله جمع‌آوری اطلاعات از شخصیت‌های وابسته به حزب جنبش مبارزه عربی برای آزادی اهواز (حرکة النضال العربی لتحریر الأحواز) در قالب فعالیت خبرنگاری مجازی است.
به گفته سازمان عفو بین‌الملل، اقلیت عرب‌های اهوازی در استان‌های جنوبی ایران مستقر هستند و تحت ستم و تبعض مقام‌های ایرانی قرار دارند.
تنش دربارهٔ اهواز به دست کم ۱۰۰ سال گذشته برمی گردد، زمانی که حکمرانی شیخ خزعل به دست رضاخان میرپنج وزیر دفاع وقت آخرین پادشاهان قاجار پایان یافت و پس از آن توانست با همراهی ارتش سلسله پهلوی را بنیان نهند و خود را به عنوان شاه منصوب کند.
این منطقه ثروتمند نفتی تحت نفوذ بریتانیا بود، به طوری که قبل از ورود رضاخان به این اقلیم، شیخ خزعل برای پادشاهی عراق نیز نامزد شده بود.
پس از آن تنش‌ها میان اهوازی‌ها و حکومت‌های وقت در چندین دوره شدت گرفت. در حالی که احزاب سیاسی مجوزدار در این اقلیم وجود و حضور ایران در این منطقه را پذیرفته‌اند اما مقام‌های امنیتی پیوستن و فعالیت در این احزاب را در حد اعدام سرکوب می‌کند.
پیش از این جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در ایران در گزارش ماه گذشته خود به نقض حقوق مردم اهواز در آزادی تجمع، تشکیل انجمن‌ها و آزادی بیان اشاره کرده بود. او همچنین تعداد عرب‌های اهوازی را چیزی در حدود ۵ میلیون نفر را برآورد کرده بود.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»