ایران برای حضور زنان در بازی‌های داخلی به فیفا تعهد داده است

ایران برای حضور زنان در بازی‌های داخلی به فیفا تعهد داده است
TT

ایران برای حضور زنان در بازی‌های داخلی به فیفا تعهد داده است

ایران برای حضور زنان در بازی‌های داخلی به فیفا تعهد داده است

خبرگزاری رویترز به نقل از یک منبع آگاه نوشت فدراسیون فوتبال ایران به فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) تعهد کتبی داده که زنان اجازه حضور در ورزشگاه‌ها در بازی‌های لیگ برتر ایران را خواهند داشت.
به گزارش الشرق الاوسط، در مهرماه امسال در اقدامی بی‌سابقه، برای اولین بار پس از نزدیک به چهار دهه، تعداد معدودی از زنان به‌طور رسمی اجازه یافتند که با خرید بلیت، برای تماشای مسابقه فوتبال انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر وارد ورزشگاه آزادی شوند.
پس از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران، از سال ۶۰ دیگر برای تماشای هیچ مسابقه فوتبالی، به زنان بلیت فروخته نشد.
فدراسیون جهانی فوتبال پس از تعیین ضرب الاجل برای نظارت بر حضور غیرگزینشی تماشاگران زن، نمایندگانی را برای نظارت بر نحوه حضور زنان در جریان دیدار تیم ملی ایران و کامبوج به ایران اعزام کرده بود.
فشارهای فیفا برای متقاعد کردن مسئولان ورزش ایران جهت اجازه حضور زنان در ورزشگاه‌های فوتبال پس از خودسوزی و مرگ یک دختر علاقمند به فوتبال که به «دختر آبی» شهرت یافت، تشدید شد.
سحر خدایاری از هواداران تیم فوتبال استقلال تهران پس آنکه از حضور در ورزشگاه منع و با برخوردهای پلیسی و قضایی مواجه شده بود در مقابل ساختمان دادگاه انقلاب دست به خودکشی زد و جان سپرد.
گفته می‌شود که علت خودسوزی «دختر آبی» احتمال مجازات حبس شش ماهه علیه وی بوده که این هوادار زن فوتبال پس از مراجعه به دادسرا از آن مطلع شده بود.
جیانی اینفانتیو رئیس فدراسیون جهانی فوتبال پس از فراهم شدن امکان حضور تماشاگران زن در دیدار تیم ملی ایران مقابل کامبوج ضمن استقبال از این اقدام از مقامات ایران خواست که این ممنوعیت را برای کلیه مسابقات فوتبال از جمله رقابت‌های داخلی لیگ لغو کنند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»