نشانه‌هایی از بحران دیپلماتیک بین تهران و کویت در پی میزبانی کنگره مخالفان اهوازی

تهران یک دیپلمات کویت را در اعتراض به برگزاری نشست مخالفان احضار کرد

نشانه‌هایی از بحران دیپلماتیک بین تهران و کویت در پی میزبانی کنگره مخالفان اهوازی
TT

نشانه‌هایی از بحران دیپلماتیک بین تهران و کویت در پی میزبانی کنگره مخالفان اهوازی

نشانه‌هایی از بحران دیپلماتیک بین تهران و کویت در پی میزبانی کنگره مخالفان اهوازی

کاردار سفارت کویت در تهران به دلیل میزبانی از یک کنفرانس مخالفان این کشور، به وزارت امور خارجه ایران احضار شد.
به گزارش الشرق الاوسط، خبرگزاری حکومتی مهر گزارش داد، "به دنبال میزبانی کویت از نشست ضد جمهوری اسلامی و ملاقات نماینده یکی از گروهک‌های تروریستی با برخی از مقامات کویتی، عصر امروز کاردار سفارت کویت در تهران به وزارت امور خارجه احضار و مراتب اعتراض شدید جمهوری اسلامی ایران به وی ابلاغ شد".
در این جلسه، دستیار وزیر و مدیرکل خلیج وزارت امور خارجه ایران با اشاره به ضرورت احترام متقابل در روابط فیمابین، اقدامات صورت گرفته در کویت را محکوم کرد و گفت: اینگونه اقدامات دخالت آشکار در امور داخلی جمهوری اسلامی و نقض اصل حسن همجواری و اظهارات دوستانه مقامات کویتی بوده است.
یک سایت مخالف ایران، تصاویری از دیدار مرزوق الغانم رئیس مجلس کویت و هیات جنبش عربی مبارزه برای آزادی الاحواز (حركة النضال العربي لتحرير الأحواز) منتشر کرد. 
این دیدار که با حضور عبدالله فهاد العنزی نماینده مجلس کویت برگزار شد، الغانم نشان مجلس کویت را به حکیم الکعبی  نماینده این هیات اهدا کرد.  
این دیدار در حاشیه نشست "نمایندگانی برای احواز" صورت گرفت.
این سایت که به مسائل اقلیم اهواز می پردازد، این نشست را "در راستای نشان دادن پیوندهای برادرانه است که ملت عرب در کویت و احواز اشغالی را به هم گره می زند".
روابط ایران و کویت شاهد تنش های متعددی بوده که آخرین مورد آن در تابستان ۲۰۱۷ صورت گرفت و کویت تصمیم به کاهش سطح حضور دیپلماتیک ایران در خاک خود گرفت. این تصمیم پس از محکومیت قضایی گروه های وابسته به ایران در پرونده "العبدلی" گرفته شد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»