​مبادلات بازرگانی آلمان و ایران به دلیل تحریم‌ها کاهش یافت

​مبادلات بازرگانی آلمان و ایران به دلیل تحریم‌ها کاهش یافت
TT

​مبادلات بازرگانی آلمان و ایران به دلیل تحریم‌ها کاهش یافت

​مبادلات بازرگانی آلمان و ایران به دلیل تحریم‌ها کاهش یافت

مبادلات بازرگانی بین آلمان و ایران به دلیل تحریم‌های آمریکا علیه ایران کاهش یافته‌است. وزارت اقتصاد آلمان در پاسخ به پرسش روزنامه‌های گروه رسانه ای فونکه در آلمان که روز سه شنبه (۳۱ دسامبر) منتشر شد گفت «دولت آلمان سرمایه‌گذاری و معاملات تجاری شرکت‌های آلمانی را تا سقف ۲۸۰ میلیون یورو تضمین می‌کند».
 بدین ترتیب مبادلات بازرگانی بین آلمان و ایران به شدت کاهش پیدا کرده‌است.
بیمه دولتی آلمان موسوم به «هرمس» صادرات سالانه کالاهای شرکت‌های این کشور به ایران را بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ تا سقف یک میلیارد دلار تضمین کرده بود.
به دنبال لغو تحریم‌های غربی چند ساله و امضای برجام در ۲۰۱۵ ایران به بازار پررونقی برای شرکت‌های آلمانی تبدیل شد.
برجام به منظور منع ایران از تولید بمب هسته ای امضا شده است.
پیش‌بینی می‌شد میزان مبادلات بازرگانی سالانه بین دو کشور به حدود ۱۰ میلیارد یورو برسد.
ایران به دنبال خروج آمریکا از برجام و تحریم حوزه های بانکی و انرژی ایران توسط دولت آمریکا وارد بحران اقتصادی حاد شده است.
به گزارش فونکه مبادلات بازرگانی ایران در شش ماه نخست امسال در مقایسه با مدت زمان مشابه در ۲۰۱۸ به نصف رسیده و حدود ۷۸۸ میلیون یورو شده است.
آلمان و فرانسه و بریتانیا برای نجات برجام سازوکار مالی اینستکس را در ژانویه پارسال راه اندازی کردند.
بلژیک، سوئد، دانمارک، نروژ، فنلاند و هلند در نوامبر نیز عضو اینستکس شدند.
هدف از راه اندازی اینستکس، ایجاد کانالی برای انتقال پول در جریان مبادلات تجاری با ایران و حمایت شرکت‌هایی اعلام شد که قصد معامله با ایران را دارند تا مورد تحریم آمریکا قرار نگیرند.
سازوکار مالی اینستکس تا حالا اما نتیجه چندانی نداشته‌است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»