ایران نسبت به «دخالت» در امور داخلی به بریتانیا هشدار داد

احضار متقابل سفرا

ایران نسبت به «دخالت» در امور داخلی به بریتانیا هشدار داد
TT

ایران نسبت به «دخالت» در امور داخلی به بریتانیا هشدار داد

ایران نسبت به «دخالت» در امور داخلی به بریتانیا هشدار داد

ایران روز دوشنبه نسبت به «دخالت» در امور داخلی خود به بریتانیا هشدار داد و به طور ضمنی به اخراج راب مک‌ایر سفیر بریتانیا در تهران تهدید کرده است. 
به گزارش الشرق الاوسط، سفیر بریتانیا در تهران شنبه شب، هم‌زمان با تجمع مقابل دانشگاه امیرکبیر تهران «به دلیل شرکت در تجمع غیرقانونی» بازداشت و پس از مدت کوتاهی آزاد شد. 
وزارت خارجه ایران در بیانیه ای از بریتانیا خواسته تا «هر گونه اقدام مداخله جویانه و تحریک کننده از سوی سفارت انگلیس در تهران» متوقف شود.
این بیانیه هشدار داد که وزارت خارجه در صورت ادامه چنین رفتارهایی به احضار سفیر بسنده نخواهد کرد.
این بیانیه ساعاتی پس از احضار حمید بعیدی نژاد سفیر ایران در لندن توسط وزارت خارجه بریتانیا منتشر شده است. 
این وزارتخانه بازداشت راب مک‌ایر از سوی نیروهای انتظامی ایران در تهران را غیرقابل قبول و نقض کنوانسیون وین خوانده و خواستار پیگری قانونی این مسئله شد.
 وزارت امور خارجه ایران راب مک‌ایر سفیر بریتانیا در تهران، را در ارتباط با حضور در مراسم قربانیان حادثه هواپیمای اوکراین و به دلیل آن‌چه که که رفتار «نامتعارف» خوانده برای ارائه توضیح احضار کرد.
پس از آن راب مک‌ایر در توییتی نوشت: «تاکید می‌کنم که من در هیچ تظاهراتی شرکت نکردم!‌ من به مراسم یادبود افرادی که در سانحه ناگوار سقوط هواپیمای بودند رفتم. پس از 5 دقیقه هنگامی که عده ای شروع به شعار دادن کردن محل را ترک کردم».
روابط میان ایران و بریتانیا در طول تاریخ بد توصیف شده است. ایران بریتانیا را همچون آمریکا کشورهای «امپریالیسم» و «هیمنه» می داند. 
این بیانیه می افزاید: «انگلیس باید این قبیل اقدامات مفتضحانه را کنار بگذارد و بدانند از دورانی که آفتاب در امپراتوری بریتانیا غروب نمی‌کرد دهه‌ها گذشته اس



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»