انتقاد آمریکا از فرانسه به دلیل آزادی یک ایرانی

بحث و جدل در دولت ترامپ دربارهٔ حمله به ایران

انتقاد آمریکا از فرانسه به دلیل آزادی یک ایرانی
TT

انتقاد آمریکا از فرانسه به دلیل آزادی یک ایرانی

انتقاد آمریکا از فرانسه به دلیل آزادی یک ایرانی

همزمان با انتقاد وزارت امور خارجه آمریکا از فرانسه به دلیل اتخاذ «تصمیم یک جانبه» برای آزادی یک ایرانی که واشنگتن او را به دور زدن تحریم‌های علیه ایران متهم کرده‌است، بحث‌های داغی بین دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا و مشاوران ارشد وی طی چند روز گذشته دربارهٔ اینکه آیا ایالات متحده باید حملات نظامی علیه ایران را آغاز کند ، منتشر شده‌است.
به گزارش الشرق الاوسط، روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز گزارش داد مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا و رابرت اوبراین مشاور امنیت ملی کاخ سفید تلاش کرده بودند دونالد ترامپ را برای واکنش قاطع به حملات ایران به پایگاه آمریکایی‌ها در عراق ترغیب کند.
به گفته آنها، شیوع ویروس کرونا در ایران، رهبران این کشور را در شرایط دشواری قرار داده و یک پاسخ سخت نظامی می‌تواند آنها را وادار به آمدن به پای میز مذاکره کند.
این پیشنهاد اما با مخالفت جان اسپر وزیر دفاع و همچنین ژنرال مارک میلی فرمانده ستاد مشترک ارتش آمریکا روبرو شد زیرا این دو معتقدند نشانه و مستند آشکاری برای دست داشتن ایران در این حملات در اختیار ندارند.
آنها هشدار دادند که چنین حمله ای ممکن است خطر آغاز یک جنگ تمام عیار را به دنبال داشته باشد.
اما در نهایت ترامپ تنها به حمله به ۵ پایگاه و انبار سلاح وابسته به شبه‌نظامیان شیعه عراقی مورد حمایت ایران آنهم در شب به منظور کاهش تلفات انسانی بسنده کرده‌است.
در این جلسه روندهای متضادی که سیاست دولت ترامپ در قبال ایران را کنترل می‌کند در کمتر از سه ماه از کشته شدن قاسم سلیمانی بروز کرده‌است.
مقامات آمریکایی می‌گویند که تمایل ترامپ برای تشدید تنش خطرناک با ایران کاهش یافته‌است و رهبران ایران اکنون در تلاش برای از بین بردن ویروس کرونا که کشور را فرا گرفته، خسته و سردرگم هستند.
 اما مقامات آمریکایی بر این باورند که ماه‌های آینده دشوارتر خواهد بود، زیرا ایران از نیروهای شبه نظامی برای هدف قرار دادن اهداف آمریکایی‌ها در عراق استفاده خواهد کرد، در حالی که ایالات متحده در تلاش است تا انتقام بگیرد، حتی اگر مقامات آمریکایی دربارهٔ بهترین راه برای واکنش دودسته شوند.
یکی از اهداف اصلی کمپین «فشار حداکثری» که توسط دولت ترامپ برای تحریم‌های اقتصادی علیه ایران اعمال شده، فلج کردن اقتصاد ایران به صورت حدی است تا دولت ایران مجبور به مذاکره دربارهٔ توافق جدید دربارهٔ برنامه هسته ای خود شود.
 این اتفاق تاکنون نیفتاده است و بسیاری از مقامات اطلاعاتی آمریکا و کارشناسان منطقه ای معتقدند بعید است ایران چنین اقدامی انجام دهد، به ویژه اینکه ترامپ اگر در انتخابات ریاست جمهوری شکست بخورد، کاخ سفید را ترک خواهد کرد.
در همین حال، مقامات دولت ترامپ در حال بازبینی تعدادی از اهداف دیگر از جمله هدف قرار دادن انبارهای بیشتر سلاح‌های شبه نظامی و همچنین هدف قرار دادن فرماندهان شبه نظامی و کشتی‌های ایرانی هستند.
مقامات گفتند که عملیات محرمانه و حملات سایبری نیز در دست بررسی است.
از سوی دیگر، وزارت خارجه آمریکا روز یکشنبه ۳ فروردین‌ماه به شدت نسبت به اقدام فرانسه در مورد آزادی جلال روح‌الله‌نژاد شهروند ایرانی که به اتهام دور زدن تحریم‌های آمریکا بازداشت شده بود انتقاد کرد.
مورگان اورتگاس سخنگوی وزارت خارجه آمریکا طی بیانیه‌ای اعلام کرد که «از تصمیم یک‌جانبه فرانسه در مورد آزادی روح‌الله‌نژاد که تحریم‌های ایالات متحده را به صورت غیرقانونی زیر پا گذاشته بسیار متأسف است».
وی گفت که فرانسه نتوانسته به تعهدات خود در زمینه استرداد زندانیان پایبند بماند.
روز جمعه اول فروردین، رسانه‌های فرانسوی از آزادی رولاند گابریل مارشال پژوهشگر فرانسوی که به اتهام «جاسوسی و تشویق اذهان عمومی» در ایران دستگیر شده بود، خبر دادند.
 همزمان رسانه‌های ایران از آزادی جلال روح‌الله‌نژاد، مهندس ایرانی که به اتهام نقض تحریم‌های آمریکا در فرانسه بازداشت شده بود خبر دادند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»