آمریکا:‌ رژیم ایران دستور قتل مسعود مولوی را صادر کرده است

 مسعود مولوی وردنجانی مخالف رژیم ایران
مسعود مولوی وردنجانی مخالف رژیم ایران
TT

آمریکا:‌ رژیم ایران دستور قتل مسعود مولوی را صادر کرده است

 مسعود مولوی وردنجانی مخالف رژیم ایران
مسعود مولوی وردنجانی مخالف رژیم ایران

یک مقام ارشد دولت آمریکا روز چهارشنبه (اول اپریل) به رویترز گفت «دولت آمریکا بر این باور است که وزارت اطلاعات ایران دستور قتل مسعود مولوی وردنجانی مخالف رژیم ایران را صادر کرده است».
مسعود مولوی در نوامبر ۲۰۱۹ در ترکیه کشته شد.
او در یکی از خیابان های استانبول در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹ به ضرب گلوله به قتل رسید.
رویترز هفته گذشته به نقل از مقام های دولت ترکیه گزارش داد دو مامور اطلاعات در کنسولگری ایران در استانبول در ترور مولوی نقش داشتند.
این مقام ارشد آمریکا خاطر نشان کرد «با توجه به سابقه رژیم ایران در ترور مخالفان حکومت و شیوه قتل مولوی در ترکیه دولت آمریکا بر این باور است وزارت اطلاعات ایران به طور مستقیم در قتل مولوی دخیل بوده است».
دولت آمریکا پیش از این درباره اینکه چه کسی احتمالا مولوی را کشته اظهار نظر نکرده بود. این اظهارات در حالی مطرح می شود که مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا هفته گذشته گفت «این یکی دیگر از موارد فاجعه بار قتل های زنجیره ای مخالفان ایرانی توسط رژیم این کشور است».
پمپئو شامگاه چهارشنبه در حساب توییتر خود گفت که اخبار منتشر شده درباره نقش آفرینی دیپلمات های ایرانی در قتل مولوی ناراحت کننده است. 
پمپئو افزود «این عملیات با ماموریت این دو فرد «کاملا سازگار» است».
دولت ترکیه علنا حکومت ایران را به نقش آفرینی در این حادثه متهم نکرد اما مقام های ترکیه هفته گذشته به رویترز گفتند آنکارا درباره قضیه ترور مولوی با مقام های ایران گفتگو خواهد کرد.
اظهارات مقام های آمریکا درباره قتل مولوی در حالی مطرح می شود که دولت آمریکا رویکرد «فشار حداکثری»‌ برای اجبار رژیم ایران به متوقف کردن برنامه موشکی و عدم بکارگیری نیروهای نیابتی در عراق و یمن و لبنان در نظر گرفته است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»