انتقاد کارشناسان از حذف ۴ صفر از پول ایران: بازی با صفر

مرکز پژوهش‌های مجلس: هیچ تغییری بر متغیرهای بنیادین اقتصادی ندارد.. بانک مرکزی: برای «حفظ ظاهر پول ملی»

انتقاد کارشناسان از حذف ۴ صفر از پول ایران: بازی با صفر
TT

انتقاد کارشناسان از حذف ۴ صفر از پول ایران: بازی با صفر

انتقاد کارشناسان از حذف ۴ صفر از پول ایران: بازی با صفر

مجلس ایران کلیات لایحه حذف چهار صفر از پول ملی را تصویب کرد؛ طرحی که واحد پایه پول ایران را تومان تعریف کرده‌است. این مصوبه انتقادات گسترده‌ای در ایران به همراه داشته به طوری که مخالفان آن را «یک اقدام ناقص و هزینه بر و موجب ایجاد اختلال بانکی و سردرگمی عمومی» عنوان کردند.
طبق این لایحه، ۱۰ هزار ریال فعلی یک «تومان جدید» است و یک تومان جدید هم معادل ۱۰۰ ریال خواهد بود. پول خُرد کشور هم «قِران» خواهد بود.
البته که این طرح، مخالفانی نیز داشته‌است. روزنامه شرق نزدیک به اردوگاه اصلاح طلبان در این باره نوشت: «معمولاً در کشورهایی که دست به این اصلاحات زده‌اند، زمانی این کار انجام شده که ثبات نسبی در بازارها شکل گرفته و اجزای مختلف اقتصاد کشور با آرامش کار خود را می‌کنند. اما در ایران زمانی این اتفاق رسمیت پیدا کرده که تورم در ارقام بالای ۴۰ درصد است؛ تحریم‌ها شرایط سختی در تجارت خارجی ایران ایجاد کرده و بحران‌های اقتصادی به افزایش کالاهای سرمایه‌ای انجامیده‌است».
 از این رو برخی کارشناسان می‌گویند که حذف صفرها بدون مهار تورم و اصلاحات ساختاری در اقتصاد این کشور، موفقیت چندانی به همراه نخواهد داشت.
اگر شورای نگهبان این لایحه را تصویب کند، پول ملی ایران در «دوره گذار» به تدریج از ریال به تومان تغییر خواهد یافت و «قران» واحد پول خرد جدید خواهد شد. رئیس بانک مرکزی دوره اجرای این طرح را ۲ تا ۵ سال اعلام کرده‌است.
عبدالناصر همتی رئیس بانک مرکزی ایران ضمن دفاع از طرح حذف چهار صفر از پول ملی ایران گفته دولت ایران ناچار است برای «حفظ ظاهر پول ملی» به این اصلاحات دست بزند.
از اصلی‌ترین دلایل اجرای این طرح «تورم مزمن» و «کاهش قدرت خرید واحد پول ملی» اعلام شده‌است.
دولت ایران هدف از اجرای این طرح را رفع مشکلاتی نظیر «حجم بالای اسکناس در گردش، استفاده از ارقام بزرگ در مبادلات روزمره، خارج شدن سکه از چرخه مبادلات اقتصادی، افت حیثیت ظاهری پول ملی ایران در مقایسه با پول سایر کشورها و بالا بودن استهلاک اسکناس» برشمرده است.
به گفته مرکز پژوهش‌های مجلس ایران، «حذف صفر تقریباً هیچ تغییری بر متغیرهای بنیادین اقتصادی ندارد».
نمایندگان مخالف این طرح در مجلس معتقدند «حذف ۴ صفر از پول ملی تأثیر اقتصادی در زندگی مردم ندارد» و «حذف ۴ صفر از پول ملی هزینه‌های جدیدی بر دوش کشور می‌گذارد».
نادر قاضی پور یک نماینده مجلس شورا در ایران ضمن انتقاد از این طرح گفته‌است «حذف ۴ صفر از پول ملی فقط یک نمایش است. بازی با صفرها ارزش را به پول ملی برنمی‌گرداند».
او حذف صفرها را «پاس گل دولت به ثروتمندان» می‌داند و می‌گوید: «بازی با اعداد نمی‌تواند مشکل تورم را حل کند».
برخی از رسانه‌های نزدیک به تندروها همچون سایت خبری مشرق وابسته به سپاه معتقد است، «هدف دولت روحانی از طرح تغییر واحد پول ملی، سرگرم کردن افکار عمومی در میانه مشکلات شدید اقتصادی است».
تابستان گذشته ، سایت مشرق در گزارشی به گفته های برخی از فعالان اقتصادی از جمله اسدالله عسگراولادی که سال 98 درگذشت، استناد کرده: «با توجه به شرایط اقتصادی کشور این طرح تبعات منفی به همراه خواهد داشت. اگر هدف از اجرای این طرح تورم و کنترل گرانی است، باید توجه داشته باشیم که با این کار جلوی گرانی گرفته نخواهد شد و بالعکس به گرانی دامن خواهد زد».
سایت بولتن نیوز نزدیک به سپاه نیز دربارهٔ آثار حذف ۴ صفر بر جیب مردم گزارش داد «در شرایطی که ارزش کالاها غیر از پول، نسبت به یکدیگر نیز سنجیده می‌شود، تغییر واحد پولی، حذف چهار صفر یا برعکس اضافه کردن چهار صفر تأثیر معناداری در اقتصاد پولی و از منظری که گفته شد یعنی قیمت‌های نسبی به جا نمی‌گذارد. به موازات نیز فی نفسه هیچ تغییری در شاخص‌هایی که با نسبت قیمت‌ها سرو کار دارند مانند نرخ تورم اتفاق نخواهد افتاد».
در مقابل، مسئولان ایران از افزایش حیثیت پول ملی، کاهش حجم اسکناس در گردش، تسهیل مبادلات پولی ساده روزمره و رفع دشواری‌های محاسباتی کنونی، بازگشت دوباره سکه به چرخه مبادلات اقتصادی، استفاده از نام رسمی واحد پول کشور، کاهش هزینه چاپ و امحای اسکناس و نیز کاهش هزینه‌های ناشی از استهلاک بالای دستگاه‌های خودپرداز و پول‌شمار، به عنوان بخشی از پیامدهای مثبت حذف چهار صفر از پول ملی و تغییر واحد پایه آن از ریال به تومان نام می‌برند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»