دستگیری گروه 8 نفره در خوزستان به اتهام امنیتی

دستگیری گروه 8 نفره در خوزستان به اتهام امنیتی
TT

دستگیری گروه 8 نفره در خوزستان به اتهام امنیتی

دستگیری گروه 8 نفره در خوزستان به اتهام امنیتی

مقامات امنیتی استان خوزستان در جنوب غربی ایران مدعی شدند که اعضای یک «گروه تروریستی» را دستگیر کرده‌اند.
خبرگزاری امنیتی فارس روز سه شنبه (۱۶ اردیبهشت) به نقل از فرمانده انتظامی خوزستان از دستگیری ۸ نفر خبر داد که به گفته این مقام پلیس، عضو «گروهک‌های تروریستی» و «عامل» قتل سرگرد عبدالحسین مجدم فرمانده بسیج دارخویین، بودند.
به گفته این خبرگزاری، «زخمی کردن درجه دار نیروی انتظامی پاسگاه خنافره، تیراندازی به سمت مقرهای سپاه، نیروی انتظامی، حوزه علمیه، سرقت‌های مسلحانه، و ترسیم پرچم الاحواز» از دیگر اتهامات این گروه عنوان شده‌است.
در نیمه دوم سال ۹۸، خبری منتشر شد مبنی بر این که عبدالحسین مجدم فرمانده بسیج دارخوین توسط افراد مسلح مورد حمله قرار گرفته و کشته شده‌است.
به گفته حیدر عباس فرمانده نیروی انتظامی خوزستان، بازداشتی‌ها همان «افراد مسلح» هستند.
عبدالحسین مجدمی در رسانه‌های ایران با عنوان «مدافع حرم» معرفی شده بود.
در ادبیات سیاسی و در گزارش رسانه‌های داخل، به نیروهای سپاهی و بسیجی اعزام شده به سوریه و عراق «مدافعان حرم» گفته می‌شود.
عباس‌زاده این افراد را که متهم به «تجزیه‌طلبی» کرد، گفته‌است گاهی «اقدامات خود را مستندسازی و به خارج از کشور ارسال می‌کردند».
مقامات ایران گروه‌های عرب مسلح مخالف حکومت را «ضدانقلاب»، «تروریستی»، «تجزیه طلب» و «خلقی» می‌خوانند.
با این حال مقامات امنیتی و انتظامی ایران بارها بدون اشاره به جزئیات تنها از دستگیری گروه‌های «تروریستی» خبر داده‌اند اما به هویت افراد بازداشت شده و گروهی که وابسته به آن بوده‌اند، اشاره نکرده‌اند.
مقامات ایران از ده‌ها گروه و حزب مخالف اهوازی در خارج از کشور به عنوان «گروهک الاحوازیه» نام می‌برد.
اکثر عرب‌ها در سه استان جنوبی خوزستان، بوشهر و هرمزگان زندگی می‌کنند که به گفته سازمان عفو بین‌الملل با ستم و تبعیض حکومت ایران مواجه هستند.
معارضان و مخالفان عرب متشکل شده از ده‌ها حزب و مؤسسه مدنی است که اغلب آنها خواستار حق تعیین سرنوشت هستند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»