گزارش‌های تائیدنشده از کشته شدن ده‌ها سرباز ایرانی با آتش خودی

ناو جماران یک ناوچه ایرانی را در خلیج منهدم کرد

 گزارش‌های تائیدنشده از کشته شدن ده‌ها سرباز ایرانی با آتش خودی
TT

گزارش‌های تائیدنشده از کشته شدن ده‌ها سرباز ایرانی با آتش خودی

 گزارش‌های تائیدنشده از کشته شدن ده‌ها سرباز ایرانی با آتش خودی

گزارش‌های غیررسمی از ایران حاکی است بامداد یکشنبه ۲۱ اردیبهشت، ناو جماران متعلق به نیروی دریایی ایران، در شلیکی اشتباه، ناوچه خودی کنارک را در یک مانور در آب‌های دریایی عمان مورد هدف قرار داده‌است.
به گزارش الشرق الاوسط به نقل از فعالان شبکه‌های اجتماعی، شماری از پرسنل این ناوچه جان‌باخته یا مفقود شده‌اند.
تاکنون مقامات رسمی ایران با منابع خبری وابسته به نظام در این باره اظهارنظر نکرده‌اند.

در این میان، خبرنگار خبرگزاری دانشجو نزدیک به سپاه پاسداران توییت کرده‌است: «حادثه بین دو ناو نیروی دریایی ارتش در آبهای جنوبی کشور، ناوچه کنارک صدمه دیده و چند نفر از خدمه آن کشته شدند».
به گفته او «دلیل اصلی این اتفاق به احتمال زیاد عدم هماهنگی کامل ناو جماران و کنارک بوده‌است».
ناو جماران مجهز به موشک‌های ضدکشتی است.
خدمه آسیب دیده ناوچه کنارک به بندرچابهار منتقل شده‌اند و رقمی رسمی کشته شدگان احتمالی اعلام نشده‌است.
شبکه بی‌بی‌سی نیز گزارش داده‌است که «بعضی از گزارش‌ها بیانگر آسیب دیدگی کلی ناوچه کنارک است».
خبرنگار روزنامه جوان وابسته به سپاه پاسداران نیز در این باره نوشته‌است: «بیمارستان بندرچابهار محل اعزام زخمی‌های حادثه بوده و برابر اعلام منابع تعداد کشته شده‌های حادثه به بیش از ۴۰ نفر رسیده که پیکر ۲۲ نفر از پرسنل تاکنون پیدا شده‌است».
ناوچه کنارک از دو سال پیش در منطقه سوم نیروی دریایی ایران وارد خدمت شده‌است.
هرچند منابع رسمی این خبر را تا این لحظه تأیید نکرده‌اند اما کانال تلگرامی خبر فوری از کشته شدن حداقل ۱۸ افسر نیروی دریایی ایران خبر داد.
به گفته این منبع، «ظاهراً ناوچه کنارک، مأمور آوردن هدف در محدوده آتش بوده تا ناو جماران موشک کروز خود را روی آن هدف تست کند».
 



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»