آمریکا تدابیر لازم برای واکنش به انتقال بنزین ایران به ونزوئلا را بررسی می‌کند

آمریکا تدابیر لازم برای واکنش به انتقال بنزین ایران به ونزوئلا را بررسی می‌کند
TT

آمریکا تدابیر لازم برای واکنش به انتقال بنزین ایران به ونزوئلا را بررسی می‌کند

آمریکا تدابیر لازم برای واکنش به انتقال بنزین ایران به ونزوئلا را بررسی می‌کند

یک مقام ارشد دولت آمریکا روز پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت گفته‌است واشنگتن در حال بررسی اقدامات مناسب برای واکنش نشان دادن به انتقال محموله سوخت توسط ایران به ونزوئلای بحران زده‌است.
خبرگزاری رویترز به نقل از این مقام آمریکایی گفته‌است که رژیم نیکلاس مادورو در ازای واردات سوخت و تجهیزات از ایران، مقادیر قابل توجهی طلا در اختیار ایران گذاشته‌است.
این مقام ارشد دولت آمریکا که مایل به فاش شدن هویت خود نبود، گفته‌است که واشنگتن از بابت تجارت بنزین و طلا بین ایران و ونزوئلا ناخشنود است و این را حتی به زیان کشورهای منطقه می‌داند.
صنایع نفت ایران و ونزوئلا دو کشور عضو اوپک در سایه تحریم‌های گسترده آمریکا به شدت آسیب دیده‌اند. مقام ارشد دولت آمریکا توضیح بیشتری از اقدامات احتمالی دولت آمریکا در قبال این تجارت نداده‌است.
طبق داده‌های یک مؤسسه ردیابی حمل‌ونقل دریایی «رفینیتیو ایکون» که روز چهارشنبه منتشر شد، حداقل یک نفتکش حامل بنزین که از بندری در ایران بارگیری شده، به سوی ونزوئلا در حال حرکت است.
این اقدام می‌تواند مشکلات ونزوئلا در زمینه تأمین سوخت را کاهش دهد.
این مؤسسه همچنین گزارش داد که نفتکش متوسطی به نام «کلاول» که با پرچم ایران تردد می‌کند، پس از بارگیری در اواخر ماه مارس در بندرعباس، در مسیر ونزوئلا به راه افتاده و روز چهارشنبه از کانال سوئز عبور کرده‌است.
ایالات متحده همچنین با هدف مهار نفوذ تهران در خاورمیانه به اعمال تحریم علیه ایران ادامه می‌دهد.
مایک پمپئو وزیر امور خارجهٔ آمریکا، از کشورها خواست که عبور هواپیماهای شرکت ماهان را از حریم هوایی خود ممنوع کنند. به گفتهٔ او ماهان ایر، کمک‌های لجستیکی ناشناس در اختیار ونزوئلا قرار می‌دهد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»