تانکرهای ذخیره نفت ایران در اثر تحریم‌ها و کرونا روی دست مانده‌اند

Reuters Photos
Reuters Photos
TT

تانکرهای ذخیره نفت ایران در اثر تحریم‌ها و کرونا روی دست مانده‌اند

Reuters Photos
Reuters Photos

رویترز گزارش داد که میزان تولید نفت خام ایران به کمترین میزان چهار دهه گذشته رسیده، به طوری که تمام تانکرهای ذخیره نفت ایران به دلیل کاهش صادرات و توقف فعالیت پالایشگاه‌ها در پی شیوع ویروس کرونا پر شده و روی دست مانده‌است.
براساس اعلام شرکت FGE انرژی، کل ذخایر نفت خام روی خشکی ایران در ماه آوریل به ۵۴ میلیون بشکه رسید که این رقم در ماه ژانویه ۱۵میلیون بشکه بود و حتی این رقم در ماه ژوئن به ۶۳ میلیون بشکه می‌رسد.
براساس ارزیابی شرکت کپلر، میانگین ذخایر نفت خام روی خشکی ایران در ماه ژوئن ۶۶ میلیون بشکه خواهد رسید که این رقم حدود ۸۵ درصد ظرفیت ذخایر در دسترس روی خشکی است.
همایون فلک‌شاهی تحلیلگر ارشد در کپلر اعلام کرد: از نظر فنی امکان اینکه تانکرها را صدرصد از نفت پر کنیم وجود ندارد، همچنین نقاط ضعف در زیرساخت‌ها نیز در این زمینه وجود دارد.
تنش‌ها بین تهران و واشینگتن از سال ۲۰۱۸ تشدید شده‌است هنگامی که ایالات متحده از توافق هسته ای سال ۲۰۱۵ بین ایران و شش قدرت جهانی خارج شد و رئیس‌جمهور دونالد ترامپ مجدداً تحریم‌های خود را بر علیه ایران بازگرداند و صادرات حیاتی نفت این کشور محدود شد.
همچنین بنا بر این گزارش، ذخائر نفت خام شناور ایران بر روی دریا نیز در حال تکمیل و پُر شدن است. ایران در ۳۰ نفتکش و اَبَرنفتکش خود ده‌ها میلیون بشکه ذخیره نفتی روی دارد؛ ابرنفتکش‌هایی که بزرگ‌ترین آنها ذخیره جابجایی ۲ میلیون بشکه نفت را دارند.
براساس تخمین کپلر، ایران ماه‌هاست که حدود ۵۰ میلیون بشکه نفت خام و میعانات گازی به صورت شناور روی دریا دارد.
داده‌های شرکت Refinitiv نشان می‌دهد ایران تا ۳ ژوئیه سال جاری میلادی (۲۵ روز دیگر) حداکثر ۵۶٫۴ میلیون بشکه ذخیره نفت خام و میعانات شناور روی دریا خواهد داشت.
سخنگوی گروه حمل و نقل دریایی «نوردِرن» دربارهٔ حجم ذخائر شناور ایران به رویترز گفته‌است: «انتظار داریم روند ذخیره‌سازی ایران همچنان ادامه یابد زیرا چشم‌اندازی از تجارت و فروش نفت ایران در آینده وجود ندارد».
او با بیان اینکه تعداد واقعی کشتی‌های نفت ایران را نمی‌توان شناسایی کرد افزود: «ردیابی کشتی‌های ایرانی در دریا سخت است زیرا همه آنها سیگنال‌های AIS خود را خاموش کرده‌اند».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»