توافقنامه مسکو و تهران «برای مقابله با تهدیدات جدید»

لاوروف و ظریف بر حمایت از «توافق هسته ای» و مخالفت با تمدید تحریم تسلیحاتی تأکید کردند

توافقنامه مسکو و تهران «برای مقابله با تهدیدات جدید»
TT

توافقنامه مسکو و تهران «برای مقابله با تهدیدات جدید»

توافقنامه مسکو و تهران «برای مقابله با تهدیدات جدید»

در دومین سفر خود طی یک ماه اخیر، محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران سه‌شنبه ۳۱ تیر (۲۱ ژوئیه) در مسکو با همتای روس خود سرگئی لاوروف دیدار و به صور مفصل رایزنی کرد.
دو طرف در پایان این گفتگوها، بر عزم خودبرای گسترش زمینه‌های همکاری و تلاش برای «محافظت» از توافق هسته ای ایران تأکید کردند، مسکو نیز بار دیگر بر مقابله با برنامه‌های ایالات متحده برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران، تأکید کرد.
سرگئی لاوروف و محمد جواد ظریف در نشست خبری اعلام کردند که توافق‌نامه جامع جدید برای همکاری بین دو کشور «پاسخگوی تحولاتی که جهان در دو دهه اخیر شاهد آن بوده و پاسخی به تهدیدهای جدید» خواهد بود.
لاوروف اعلام کرد که پیام حسن روحانی رئیس‌جمهوری ایران به ولادیمیر پوتین تلفنی و توسط ظریف به پوتین داده شده‌است.
وی بر «عمق روابط دو کشور» تأکید کرد و گفت که مواضع مسکو و تهران «دربارهٔ پرونده‌های در دستور کار دو جانبه یا یکسان هستند یا بسیار نزدیک».
وی افزود: همکاری خوبی داریم و برنامه‌های خوبی در حوزه‌های انرژی و اقتصادی در حال انجام است، امیدواریم نشست کمیسیون همکاری‌های اقتصادی و بازرگانی ایران و روسیه پاییز سال آینده در روسیه برگزار شود.
لاوروف با اشاره به موضع مسکو در عدم پذیرش تحریم‌های یک جانبه علیه ایران از سوی غرب، گفت: «هدف این تحریم‌ها محاصره ایران و منزوی کردن آن از نظر تجاری و اقتصادی است». او بر تلاش طرفین برای مقابله با این تحریم‌ها تأکید کرد.
لاوروف با تکرار موضع کشورش دربارهٔ پرونده هسته ای ایران، اظهار کرد که برجام «سنگ بنای تضمین امنیت و ثبات را تشکیل داده‌است و ما همچنان برای محافظت از این توافق و نه تخریب آن تلاش خواهیم کرد».
لاوروف به مخالفت قاطع مسکو با تمدید تحریم تسلیحاتی ایران اشاره کرد و گفت: «شورای امنیت سازمان ملل تحریم تسلیحاتی در مورد ایران وضع نکرد. شورای امنیت نظام کسب اجازه برای ارسال تسلیحات به ایران وضع کرد. هرگونه تلاش برای وضع تحریم تسلیحاتی نامحدود علیه ایران اقدامی غیرقانونی است و اینگونه اقدامات از سوی ایالات متحده موفق نخواهد شد».
وزیر امور خارجه روسیه درخصوص «معاهده اساس روابط متقابل و اصول همکاری بین ایران و روسیه» گفت: «ما تفاهم داشتیم که ۲۰ سال از زمان عقد این قرارداد مدت زیادی است و در این مدت ما شاهد تحولات گسترده‌ای در عرصه جهانی و همچنین تهدیدها و چالش‌های در برابر بشر بودیم».
لاوروف گفت: «قرار شد به فکر تدوین و ارائه سند جدیدی باشیم که موضوعات جدیدی را در آن قید بکنیم».
لاوروف در پاسخ به سؤالی دربارهٔ اوضاع منطقه خلیج عربی گفت: مسکو «به ضرورت گشودن گفتگو بین طرف‌های منطقه برای رسیدگی به پرونده‌های محل نزاع بر اساس عدم حذف هیچ‌کدام از طرف‌ها و بر اساس اصل توازن منافع» پایبند است.
وی با اشاره به اهمیت دخالت «شورای امنیت، اتحادیه اروپا و اتحادیه کشورهای عربی در فراهم کردن شرایط لازم برای موفقیت چنین گفتگو»، گفت: «طرفهای خارجی می‌توانند نقش مثبتی در پیشبرد این گفتگو داشته باشند.»
اما وی در عین حال، از واشینگتن انتقاد کرد و گفت: «برخی از طرف‌ها در تلاش هستند تا اوضاع را برای خدمت به منافع ژئوپلیتیک خود برهم زنند». او گفت که مهم است که طرف‌های خارجی به دنبال طرح ایده‌ها و برنامه‌هایی مانند ایجاد «ناتوی خاورمیانه» نباشند تا اوضاع را پیچیده‌تر نکنند.
از سوی دیگر، ظریف از موضع روسیه و چین در آژانس انرژی اتمی و شورای امنیت قدردانی کرد و گفت که توافق هسته ای نشان داد که طرف‌ها می‌توانند برای حل بحران‌ها به توافق‌های دیپلماتیک برسند و به نظر می‌رسد هرگونه تلاش برای تضعیف تلاش بین‌المللی «ارتباطی به حقوق بین‌الملل و تعهدات بین‌المللی طرف‌ها» ندارد.
وی با اشاره به توجه تهران به تبلور توافق‌نامه جامع جدید برای همکاری با روسیه، بر تمایل تهران برای تقویت همکاری با روسیه و چین در زمینه‌های مختلف تأکید کرد.
پیش از برگزاری سفر ظریف به مسکو، کاظم جلالی سفیر ایران در روسیه در گفتگو با روزنامه «کامرسانت» به علاقه‌مندی تهران به تسلیحات نظامی جدید روسی اشاره کرده بود.
وی گفت: «ما با مقامات مسکو دربارهٔ هر آنچه که برای تقویت توان دفاع ملی خود نیاز داریم رایزنی خواهیم کرد».
این رویکرد در تأکید دور وزیر برای رد هرگونه تحریم تسلیحاتی بر ایران و اظهارات لاوروف مبنی بر اینکه کشور «اجازه نخواهد داد که در شورای امنیت چنین اقدامی صورت گیرد» منعکس شد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»