«باستی هیلز».. نمونه بارز فساد و نابرابری طبقاتی در ایران

موضوع «بورلی هیلز» ایرانی یا همان چیزی که به «باستی هیلز» معروف است و رشوه‌های ارائه شده در آنجا، به نمونه ای از فساد و تضاد طبقاتی که در ایران تبدیل شده‌است، جایی که افراد ثروتمند در ویلاهای عظیمی با استخر، جکوزی و منظره‌های خیره کننده از کوه‌های اطراف زندگی می‌کنند. به گزارش فایننشال تایمز، اکثر ایرانی‌ها از بحران‌های شدید اقتصادی رنج می‌برند.
نام (باستی هیلز) به شبیه‌سازی نام آمریکایی برای استراحتگاه‌های معروف در ایالت کالیفرنیا اشاره دارد، اما با این تفاوت که نسخه ایرانی آن استراحتگاه‌هایی با دیوار بلند و دارای دروازه‌هایی است که فقط ثروتمندترین و تأثیرگذارترین متنفذان ایرانی به آن می‌پیوندند.
محاکمه یک مقام قضایی سابق به اتهام رشوه خواری و پولشویی موجب جلب توجه مردم در ایران به افراد ثروتمند ساکن در این مکان شده‌است و با توجه به مشکلات شدید ایرانی‌ها در اثر تحریم‌های اقتصادی، باعث نفرین بسیاری شده‌است، در حالی که رسانه‌های محلی این موضوع را مبارزه با فساد می‌دانند.
یک حسابدار ایرانی که درآمد ماهیانه ش از ۱۲۰ دلار فراتر نمی‌رود، می‌گوید: «کسانی که در این کاخ‌ها زندگی می‌کنند باید فرزندان سیاستمداران باشند و چه شرم آور! این چیزی است که همیشه در انقلاب‌هایی که به فساد کشیده می‌شوند اتفاق می‌افتد، یا این دقیقاً اتفاقی است که در کشورهای خاورمیانه و به ویژه در ایران رخ می‌دهد».
قدرت خرید اکثریت ایرانی‌ها کاهش یافته زیرا ارزش پول محلی در برابر دلار همچنان رو به کاهش است و همین امر باعث شد بسیاری از ایرانی‌ها به زیر خط فقر سقوط کنند. این موضوع به عصبانیت افکار عمومی ایران درمورد موضوع فساد قضایی افزوده که بخشی از آن با ایجاد پروژه «باستی هیلز» مرتبط است، جایی که یک مقام ارشد قضایی برای تسهیل فعالیت‌های پولشویی، ویلاهایی را در این پروژه به دست آورد.
یک تحلیلگر ایرانی به روزنامه فایننشال تایمز می‌گوید که این مقام قضایی ایران علی‌رغم شواهد روشن علیه وی، همه اتهامات را تکذیب کرد و به نظر می‌رسید که بحران جایی است که او طوری رفتار می‌کرد که توجه به فضای فعلی ایران «عادی» نشان داده شود.
نکته قابل توجه این است که انقلاب ایران در گذشته مناطقی را که پروژه ای در آن از طرف متحدین رژیم شاه برپا شده بود، مصادره کرد، اما وقتی رژیم فعلی ایران پروژه ای را روی آن انجام داد، تفاوت چندانی با یکدیگر نشان نمی‌دهد، به طوری که اراضی به دست آنچه بسیاری از مردم ایران آن‌ها را «افراد با نفوذ» و ثروتمند توصیف می‌کنند، افتاده‌است.