ایران در کنترل شیوع کرونا در زندان‌ها ناکام مانده‌است

ایران در کنترل شیوع کرونا در زندان‌ها ناکام مانده‌است
TT

ایران در کنترل شیوع کرونا در زندان‌ها ناکام مانده‌است

ایران در کنترل شیوع کرونا در زندان‌ها ناکام مانده‌است

یک سازمان حقوق بشری روز چهارشنبه گفت که مقامات ایرانی اقدامات لازم را برای محدود کردن شیوع ویروس کرونا در زندان‌های پرجمعیت از جمله مراکزی که در آن اتباع خارجی مانند کایلی مور-گیلبرت استرالیایی نگهداری می‌شوند، انجام نمی‌دهند.
بر اساس گزارش بنیاد برومند فعال در زمینه حقوق بشر در ایران و مستقر در واشنگتن، در چندین زندان ایران بیماری کووید ۱۹ شایع شده و ضد عفونی کردن محیط و توزیع مواد بهداشتی در زندان انجام نمی‌شود.
این بنیاد همچنین هشدار داد که زندانیانی که در ابتدای شیوع برای کاهش اختلاط آزاد شده بودند، اکنون برای تکمیل مجازات بازگردانده می‌شوند.
در مقابل، ایران اقدامات خود در مقابله با شیوع کرونا در میان زندانیان را «مثال‌زدنی» توصیف می‌کند، در حالی که این کشور یکی از کشورهایی است که بیشترین مبتلایان به این اپیدمی در منطقه را داراست.
در این گزارش، بر پایه جمع‌آوری اطلاعات از برخی زندانیان و وکلا و برخی منابع آگاه از داخل زندان‌ها، شرایط بهداشتی بیش از بیست زندان ایران «وخیم‌تر از گذشته» اعلام شده‌است.
بنیاد برومند در این گزارش نوشته که از زمان شیوع کرونا در ایران تاکنون، وضعیت بهداشتی زندان‌های ایران به جای اینکه بهبود یابد، به شدت تنزل پیدا کرده‌است.
همچنین تأکید شده‌است «گزارش‌هایی که از برخی زندان‌ها رسیده این احتمال نگران کننده را قوت می‌بخشد که مسئولان از ارائه یافته‌های پزشکی به زندانیان و عموم و همچنین ضدعفونی کردن زندان‌ها و توزیع مواد بهداشتی به دلیل کمبود بودجه خودداری می‌کنند».
پس از انتشار این گزارش، رؤیا برومند مدیر اجرایی بنیاد برومند، به خبرگزاری فرانسه گفت که نمی‌توان آمار دقیقی از میزان ابتلا به ویروس کرونا در زندان‌های ایران ارائه کرد، اما اطلاعات به‌دست‌آمده «نگران‌کننده است».
برومند همچنین خطاب به مقامات ایران گفته‌است: «اگر مشکلی وجود ندارد، چرا ما نباید از این ارقام اطلاع داشته باشیم؟»
در این گزارش آمده‌است: «اگر COVID-19 کنترل نشود، آلوده شدن تعداد بیشتری از زندانیان و کارمندان ادامه خواهد یافت و عواقب ناگواری نیز خواهد داشت».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»