ایران به پرداخت ۱/۴ میلیارد دلار خسارت به خانواده لوینسون آمریکایی محکوم شد

ایران به پرداخت ۱/۴ میلیارد دلار خسارت به خانواده لوینسون آمریکایی محکوم شد
TT

ایران به پرداخت ۱/۴ میلیارد دلار خسارت به خانواده لوینسون آمریکایی محکوم شد

ایران به پرداخت ۱/۴ میلیارد دلار خسارت به خانواده لوینسون آمریکایی محکوم شد

دادگاهی در ایالات متحده، ایران را به پرداخت ۱/۴ میلیارد دلار خسارت به خانواده رابرت لوینسون مأمور بازنشسته پلیس فدرال آمریکا که در ۲۰۰۷ در جزیره کیش تحت سلطه ایران در خلیج ناپدید شد، محکوم کرد.
به گزارش رویترز، در این حکم که اواخر هفته گذشته صادر شد، تیموتی کلی قاضی دادگاه محلی ایالات متحده گفت که او در یک دستور تخصصی حکم می‌کند که «جریمه جبرانی» به مبلغ ۱۰۷ میلیون دلاری به خانواده روبرت لویناس پرداخت شود.
او همچنین حکم کرد که مبلغ یک میلیارد و سیصد میلیون دلار نیز به عنوان «خسارت جزایی» پرداخت شود.
خانواده لوینسون در بیانیه‌ای، از حکم قاضی استقبال کردند.
آنها در بیانیه ای تأکید کردند: «این حکم اولین قدم در پیگیری عدالت برای رابرت لوینسون، یک وطن‌پرست آمریکایی است که ربوده شد و بیش از ۱۳ سال است که رنج غیرقابل تصوری را متحمل می‌شود».
این بیانیه همچنین عنوان کرد که «تاکنون ایران با هیچ عقوبتی برای اقدامات خود مواجه نشده‌است. تصمیم قاضی کلی، باب را به خانه نخواهد آورد، اما امیدواریم که این حکم هشداری در برابر گروگانگیری‌های ایران باشد».
یکی از سخنگویان نمایندگی ایران در سازمان ملل حاضر به پاسخگویی فوری در این‌باره نشد.
خانواده لوینسون حدود شش ماه پیش اعلام کرد که بر اساس اطلاعاتی که از مقام‌های آمریکایی دریافت کرده به این نتیجه رسیده که او در دوران بازداشت در ایران درگذشته است.
حکومت ایران دست داشتن در ناپدید شدن رابرت لوینسون و درگذشت او در ایران را رد می‌کند و می‌گوید او سال‌ها پیش ایران را ترک کرده‌است.
رابرت لوینسون در ماه مارس سال ۲۰۰۷ از دبی به جزیره کیش در جنوب ایران رفت و در آنجا ناپدید شد.
در آنجا او ابتدا با داود صلاح الدین یک جنگجوی مسلمان آمریکایی که به ایران فرار کرده‌است، ملاقات کرده بود. داود صلاح الدین کسی است که سال‌ها پیش با اتهام قتل یکی از مسئولان سفارت ایران در آمریکا در سال ۱۹۸۰، روبه‌رو شده بود. این مقام مسئول منتقد انقلاب ایران بود.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»