فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر اعدام در ایران را محکوم کرد

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر اعدام در ایران را محکوم کرد
TT

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر اعدام در ایران را محکوم کرد

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر اعدام در ایران را محکوم کرد

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر روز پنجشنبه (۸ اکتبر) گفت «هیچ کس در ایران از مجازات اعدام در امان نیست و بیش از ۱۹۰ نفر در ۹ ماه نخست سال ۲۰۲۰ در ایران اعدام شدند».

ایران بعد از چین بالاترین آمار اعدام ها را ثبت کرده است. 

این گزارش افزود «آمار غیر رسمی که به دست فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر رسیده بیانگر این است که دستکم ۲۵۱ نفر در ایران در ۲۰۱۹ اعدام شده اند».

 گزارش این نهاد که با همکاری یک سازمان حقوق بشری دیگر در ایران تنظیم شده در ۱۰ اکتبر، روز جهانی علیه اعدام منتشر می شود.

این گزارش افزود «اتهامات اکثریت قریب به اتفاق افرادی که با مجازات اعدام در ایران روبرو هستند بر اساس معاهده بین المللی حقوق مدنی و حقوق سیاسی «جرم بسیار خطرناک» نیست».

این گزارش به موارد اعدام در چند سال گذشته به دلیل همجنس گرایی و نوشیدن مشروبات الکلی و زنا اشاره کرد و افزود «ایران بیشترین آمار اعدام کودکان در جهان را دارد. در اغلب موارد حکم اعدام کودکان صادر می شود و متهمان پس از ۱۸ سالگی اعدام می شوند».

در این گزارش به اعدام ارسلان یاسینی به عنوان نمونه آشکار اعدام کودکان اشاره شده است. ارسلان جوان سی ساله در ۱۷ اوت در ارومیه اعدام شد. او در ۱۷ سالگی به اتهام قتل پدربزرگ و مادربزرگش روانه زندان شد.

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر گفت ۹۰ جوان زیر ۱۸ سال در ۲۰۱۹ با مجازات اعدام روبرو بودند.

این گزارش گفت «مجازات اعدام در ایران شامل گروه های قومی (اتنیکی) مثل کردها و عرب ها و بلوچ ها و نیز اقلیت های دینی همچون سنی ها و بهایی ها و یارسانیان (اهل حق) نیز می شود».

اغلب اعدامی ها در ایران در زندان ها به دار آویخته می شوند و یا در ملا عام به وسیله جرثقیل اعدام می شوند.

گزارش فدراسیون جامعه های حقوق بشر خاطر نشان کرد «اتهامات متهمان عمدتا روشن نیست و اعترافات معمولا زیر شکنجه یا بدرفتاری پیش از جلسه محاکمه اخذ می شود».

این گزارش در ادامه خواستار توقف مجازات اعدام در ایران شد و گفت «حکومت ایران وکلای مدافع محکومان به اعدام را مورد آزار و اذیت قرار می دهد و برخی از آنها مثل نسرین ستوده برنده جایزه ساخاروف در ۲۰۱۲ به دلیل فعالیت در حوزه وکالت زندانی هستند. فعالان مخالف اعدام عمدتا مورد سرکوب قرار می گیرند».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»