شجریان درگذشت؛ شعار سوگواران او علیه «دیکتاتور»

شجریان درگذشت؛ شعار سوگواران او علیه «دیکتاتور»
TT

شجریان درگذشت؛ شعار سوگواران او علیه «دیکتاتور»

شجریان درگذشت؛ شعار سوگواران او علیه «دیکتاتور»

محمدرضا شجریان استاد آواز و موسیقی سنتی و از هنرمندان منتقد رژیم ایران، پنج‌شنبه ۱۷ مهر در سن ۸۰ سالگی در بیمارستان جم تهران درگذشت، همزمان شمار زیادی از طرفداران و سوگواران او در برابر بیمارستان گرد هم آمدند و به بازخوانی آوازهای او پرداختند و شعار علیه حاکمیت و رژیم سردادند.
به گزارش رسانه‌های داخل ایران، بلافاصله پس از انتشار خبر درگذشت محمدرضا شجریان گروهی از مردم در مقابل بیمارستان جم تجمع کردند. تجمع‌کنندگان شعار «ننگ ما، ننگ ما صدا و سیمای ما»، «مرگ بر دیکتاتور»، «دیکتاتور بمیرد، شجریان نمیرد» و «شجریان زنده است، همیشه پاینده است» سر دادند.
بر اساس ویدئوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، نیروهای امنیتی و انتظامی با تجمع‌کنندگان در مقابل بیمارستان جم، محل درگذشت محمدرضا شجریان درگیر شدند. این گزارش‌ها نشان می‌دهد نیروهای امنیتی برای متفرق کردن تجمع کنندگان از باتوم استفاده کردند. درگیری‌های پراکنده‌ای نیز در خیابان‌های اطراف بیمارستان گزارش شده‌است.
همایون شجریان، فرزند هنرمند فقید در جمع کسانی که در برابر بیمارستان جم حاضر شده بودند اعلام کرد که پیکر او به شهر مشهد منتقل خواهد شد تا در در شهر طوس به خاک سپرده شود. وی در عین حال افزود که پیش از انتقال پیکر محمدرضا شجریان به مشهد، در بهشت زهرای تهران، «نماز میت» برگزار خواهد شد.
محمد رضا شجریان نوروز ۹۵ در حالی که در آمریکا به سر می‌برد، با انتشار ویدئویی که با موهایی کوتاه در آن حاضر شده بود، از ابتلای خود به بیماری سرطان خبر داده بود. پس از چندی به ایران بازگشت.

- همراهی با معترضان
این هنرمند در جریان اعتراضات سال ۱۳۸۸ به تقلب در نتایج انتخابات ریاست جمهوری به همراهی با چنبش سبز پرداخت.
شجریان در اعتراض به سخنان محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت که در سال ۸۸ معترضان به نتایج انتخابات را «خس و خاشاک» نامیده بود، اعلام کرد، «صدای من صدای خش و خاشاک» است.
در همین دوران، شجریان تک‌آهنگ «زبان آتش» را در حمایت از معترضان با آهنگ‌سازی خودش و تنظیم مجید درخشانی و شعر فریدون مشیری منتشر کرد.
وی همچنین از صدا و سیما خواست تا هیچ‌یک از آثار او از این رسانه پخش نشود. وی گفته بود که «سرودهایی که خوانده به‌ویژه سرود ایران، ای سرای امید متعلق به سال‌های ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ بوده و هیچ ارتباطی با شرایط کنونی ندارد».
از سال ۱۳۸۸ پخش «دعای ربنا» با اجرای محمدرضا شجریان در ماه رمضان از صدا و سیما ممنوع شد.
 شجریان آخرین بار در ایران در سال ۱۳۸۷ کنسرت برگزار کرد.
حالا پس از مرگ برجسته‌ترین استاد آواز و موسیقی سنتی ایران، اما اکنون شبکه‌های تلویزیونی جمهوری اسلامی در حال پخش صدا و تصویر او هستند.

- واکنش‌ها به درگذشت استاد معترض
در پی درگذشت محمدرضا شجریان، استاد برجسته آواز ایران، شمار زیادی از مقام‌های سیاسی و همچنین چهره‌های هنری، فرهنگی و ورزشی پیام‌های تسلیت صادر کردند. درگذشت شجریان همچنین با واکنش‌های گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی همراه شده‌است.
همایون شجریان در نخستین پیامی که خبر درگذشت پدرش را تأیید کرد نوشته بود: «خاک پای مردم ایران به دیار معشوق پرواز کرد».
مژگان، دختر محمدرضا شجریان، نیز در اینستاگرامش نوشت: «صدای تاریخ، پناه مردم ایران زمین رفت».
همچنین برخی از چهره‌های سرشناس موسیقی سنتی ایرانی نیز در حساب‌های کاربری خود به این خبر واکنش نشان داده‌اند و درگذشت محمدرضا شجریان را تسلیت گفته‌اند.
دفتر سازمان ملل متحد در ایران و عفو بین‌الملل نیز با انتشار پیام‌هایی درگذشت موسیقیدان صاحب‌نام ایرانی را تسلیت گفتند.
خانه سینما، انجمن کانون کارگردانان سینمای ایران، کارفرمایی تهیه‌کنندگان و برخی دیگر از نهادهای هنری نیز پیام‌هایی در رثای محمدرضا شجریان صادر کردند.
در همین حال سفارت فرانسه در ایران نیز در توییتی نوشت: «محمدرضا شجریان واپسین آوازش را خواند. نغمه‌های خسرو آواز ایران تا ابد در یادمان خواهد ماند. سفارت فرانسه در ایران به خانواده، نزدیکان وی و تمامی ایرانیان از صمیم قلب تسلیت می‌گوید».
توییتر فارسی وزارت خارجه آمریکا نیز به این رویداد واکنش نشان داد.

- بیوگرافی خسرو آواز
شجریان برجسته‌ترین هنرمند عرصه آواز و موسیقی سنتی ایران است و از وی با عنوان «خسرو آواز ایران» یاد می‌شود. او زاده یکم مهرماه سال ۱۳۱۹ و اهل مشهد بود و فعالیت هنری خود را از اواخر دهه چهل آغاز کرد.
شجریان طی سال‌های حضورش در عرصه موسیقی با هنرمندانی چون محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر، داریوش صفوت، پرویز مشکاتیان، جمشید عندلیبی، داریوش پیرنیاکان، مجید درخشانی، داریوش طلایی، کیهان کلهر و حسین علیزاده در آلبوم‌ها و کنسرت‌ها همکاری کرده بود.
آلبوم‌های بیداد، نوا، دستان، راست‌پنجگاه، عشق داند، چشمهٔ نوش، هم‌نوا با بم و شب، سکوت، کویر از معروف‌ترین آثار او هستند.
او که خود، نوازنده چیره‌دست سنتور بود، با اتکاء به ضعف محدوده‌های صوتی آلات موسیقی ایرانی، به ساخت و ابداع ساز نیز روی آورد. شجریان چندین ساز ابداعی دارد که از بین آنها می‌توان به صراحی، شهر آشوب، ساغر، کرشمه و سبو اشاره کرد.
بسیاری از خوانندگان معروف موسیقی سنتی ایران به صورت کامل یا با گذراندن دوره‌هایی نزد محمدرضا شجریان تعلیم دیده‌اند که از جمله آنان می‌توان به ایرج بسطامی، محسن کرامتی، حسام‌الدین سراج، مظفر شفیعی، حمیدرضا نوربخش وعلی جهاندارو از میان جوانان به مجتبی عسگری، ملیحه مرادی، پارسا حسن‌دخت، علیرضا شاه‌محمدی، مهدی امامی و سولماز بدری اشاره کرد که راه و منش او را در موسیقی و آواز ادامه دادند.
او همچنین جوایز معتبر بسیاری از جمله نشان شوالیه فرانسه را به دست آورد. آخرین آنها نیز جایزه بزرگ «خداوندگاری موسیقی» از سوی بنیاد آقاخان است که سال گذشته به او اهدا شد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»