دولت بایدن توافق هسته‌ای ایران را به‌طور مشروط از سر می‌گیرد

مهم‌ترین شرط‌ها؛ محدودکردن برنامه موشکی و حمایت ایران از گروه‌های نیابتی‌اش در منطقه

 نیروگاه هسته‌ای بوشهر (خبرگزاری فرانسه)
نیروگاه هسته‌ای بوشهر (خبرگزاری فرانسه)
TT

دولت بایدن توافق هسته‌ای ایران را به‌طور مشروط از سر می‌گیرد

 نیروگاه هسته‌ای بوشهر (خبرگزاری فرانسه)
نیروگاه هسته‌ای بوشهر (خبرگزاری فرانسه)

کریس کونز سناتور دموکرات که گفته می‌شود از گزینه‌های احتمالی تصدی وزارت خارجه آمریکا در دولت جو بایدن است، گفت، در صورتی که مسیری برای محدود کردن برنامه موشکی و حمایت ایران از گروه‌های نیابتی‌اش در منطقه وجود داشته باشد، از بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای موسوم به برجام حمایت می‌کند.
دولت دونالد ترامپ اردیبهشت سال ۹۷ (می ۲۰۱۸) از برجام خارج شد و با هدف وادار کردن ایران به مذاکره و مهار برنامه هسته‌ای و موشکی و همچنین سیاست‌های منطقه‌ای آن، تحریم‌های گسترده‌ای را علیه تهران اعمال کرده‌است.
با این حال، توافق هسته ای به اعمال محدودیت در برنامه موشک‌های بالستیک ایران، و همچنین حمایت مستقیم ایران از شبه نظامیان وفادار به تهران در عراق، لبنان، یمن و سوریه، اشاره ای نکرده‌است. دولت ایالات متحده این گروه‌ها را عامل بی‌ثباتی و ناآرامی در منطقه خاورمیانه و همچنین تضعیف شرکای ایالات متحده می‌داند.
سناتور کونز در پاسخ به این پرسش خبرگزاری رویترز که آیا از بازگشت آمریکا به برجام حمایت می‌کند، گفت: «نه بدون داشتن مسیر روشنی برای محدود کردن برنامه موشکی و حمایت از گروه‌های نیابتی در منطقه».
جو بایدن رئیس‌جمهور منتخب آمریکا که ۲۰ ژانویه به‌طور رسمی وارد کاخ سفید خواهد شد، گفته‌است در صورتی به برجام خواهد پیوست که ایران پایبندی سختگیرانه به این توافق را از سر بگیرد، همچنین آمریکا با متحدانش همکاری خواهد کرد تا برجام را «تقویت و گسترش داده» و با دیگر اقدامات بی‌ثبات کننده ایران مقابله خواهد کرد.
کونز همچنین گفته‌است: قبل از آن که از بازگشت به برجام حمایت کنم، واشنگتن نیازمند است که به دنبال راهی برای اعمال محدودیت بر برنامه موشکی و حمایت آنها از گروه‌های نیابتی باشد. اینها می‌بایست یک زمانی محقق شوند».
بازگشت آمریکا به برجام فرایند پیچیده خواهد بود، حال اگر موضوع محدود کردن برنامه موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای ایران نیز به آن اضافه شود وضعیت سخت‌تر خواهد شد.



نشست ژنو: گسترش اختلافات میان اروپا و ایران

 سانتریفیوژها در تأسیسات نطنز (آژانس انرژی اتمی ایران – آسوشیتدپرس)
 سانتریفیوژها در تأسیسات نطنز (آژانس انرژی اتمی ایران – آسوشیتدپرس)
TT

نشست ژنو: گسترش اختلافات میان اروپا و ایران

 سانتریفیوژها در تأسیسات نطنز (آژانس انرژی اتمی ایران – آسوشیتدپرس)
 سانتریفیوژها در تأسیسات نطنز (آژانس انرژی اتمی ایران – آسوشیتدپرس)

با وجود هیاهوی پیش از مذاکرات اروپا و ایران در ژنو، این مذاکرات بدون ارائه طرح یا نقشه راه جدیدی برای پرونده هسته‌ای برگزار شد. برخلاف تبلیغات رسانه‌های نزدیک به حکومت ایران، مذاکرات نه تنها به مسائل هسته‌ای محدود نبود، بلکه به روابط نظامی ایران و روسیه نیز پرداخت. این موضوع را دو دیپلمات ارشد اروپایی به "الشرق الأوسط" تأیید کردند.

یکی از دیپلمات‌های اروپایی اذعان کرد که دیدار میان مقامات ایرانی و اروپایی در ژنو نشان داد که اختلافات میان طرفین در چندین زمینه رو به افزایش است.

دیپلمات دیگری پیش‌تر گفته بود که این دیدارها بخشی از تلاش برای حفظ کانال‌های گفت‌وگو با ایران است. وی افزود که این جلسات جامع خواهد بود و تصمیم‌گیری درباره نحوه برخورد با مسئله هسته‌ای ایران به پس از مشخص شدن سیاست‌های دولت ترامپ در آغاز سال آینده موکول خواهد شد.

ادامه نشست‌های نیویورک در ژنو

به گفته منابع "الشرق الأوسط"، این نشست‌ها از پیش برنامه‌ریزی شده بود و در ادامه گفت‌وگوهایی بود که در سپتامبر گذشته در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک انجام شد. در آن نشست‌ها، تمرکز بر موضوعات هسته‌ای ایران و همکاری نظامی ایران و روسیه بود.

روز جمعه، مدیران سیاسی وزارت‌خانه‌های خارجه فرانسه، بریتانیا و آلمان با مجید تخت روانچی، مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای ایران و کاظم غریب‌آبادی، معاون وزیر خارجه ایران، دیدار کردند. این نشست‌ها پس از ملاقات مقامات ایرانی با انریکه مورا، میانجی اروپایی در مذاکرات هسته‌ای، برگزار شد.

مورا در پلتفرم «ایکس» (توییتر سابق) نوشت که این نشست «صریح» بوده و او از ایران خواسته است تا همکاری نظامی خود با روسیه را متوقف کند و همچنین بر ضرورت یافتن راه‌حل دیپلماتیک برای مسئله هسته‌ای و پایان دادن به مداخلات منطقه‌ای ایران تأکید کرده است.

در مقابل، غریب‌آبادی در واکنش به اتحادیه اروپا در توییتی نوشت: «اروپا به دلیل نبود اعتماد و مسئولیت‌پذیری، بازیکن جدی‌ای نیست.» او همچنین سیاست‌های عمومی اتحادیه اروپا را مورد انتقاد قرار داده و رفتار آن را «غیرمسئولانه» توصیف کرد.

غریب‌آبادی پس از دیدار با نمایندگان تروئیکای اروپایی، نوشت که گفت‌وگوها بر پرونده هسته‌ای و رفع تحریم‌ها متمرکز بوده و ایران به منافع مردم خود پایبند است و دیپلماسی و گفت‌وگو را ترجیح می‌دهد. او تأکید کرد که توافق شد کانال‌های دیپلماتیک در آینده نزدیک باز بماند.

 

فرصت مکانیزم ماشه؟

نشست‌های ژنو تنها چند روز پس از آن برگزار شد که فرانسه، بریتانیا و آلمان پیش‌نویس قطعنامه‌ای علیه ایران را به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ارائه کردند که به تصویب رسید. این قطعنامه، ایران را به دلیل عدم همکاری با آژانس و افزایش غنی‌سازی اورانیوم محکوم کرد.

ایران نیز با اعلام برنامه خود برای نصب هزاران سانتریفیوژ جدید، به این اقدام واکنش نشان داد.

با این حال، یک دیپلمات اروپایی به "الشرق الأوسط" گفت که بحث درباره فعال کردن مکانیزم ماشه یا «اسنپ‌بک» هنوز زود است.

بریتانیا نیز پیش‌تر اشاره کرده بود که ممکن است از این مکانیزم استفاده کند و در بیانیه‌ای گفت: «ما همچنان به استفاده از همه اقدامات دیپلماتیک برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای متعهدیم، از جمله استفاده از مکانیزم ماشه در صورت لزوم.»

مکانیزم ماشه امکان بازگشت تمامی تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران را به دلیل نقض تعهدات هسته‌ای در توافق 2015 فراهم می‌کند. این توافق توسط ایالات متحده در سال 2018، در دوره نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ، ترک شد.

ایران از بازگشت ترامپ به استراتژی «فشار حداکثری» و تلاش برای فعال کردن مکانیزم ماشه نگران است. همچنین، تهران بیم آن دارد که قدرت‌های اروپایی نیز این مکانیزم را فعال کنند.

هیاهوی بی‌دلیل

با وجود همه این مباحث، نشست‌های ژنو تنها به پرونده هسته‌ای محدود نبود. یک دیپلمات اروپایی گفت که این جلسات طبق برنامه پیش رفته و او «هیاهوی رسانه‌ای اغراق‌آمیز» پیش از این نشست‌ها را درک نمی‌کند.

پیش‌تر، یکی از مقامات ایرانی به «رویترز» گفته بود که اگر ایران و تروئیکای اروپایی بتوانند «نقشه راه» توافق هسته‌ای را تدوین کنند، آمریکا تصمیم خواهد گرفت که توافق 2015 را احیا کند یا آن را کنار بگذارد.

این توافق در اکتبر سال آینده منقضی می‌شود و جامعه بین‌المللی باید مذاکراتی برای توافق جدید با ایران آغاز کند. دیپلمات‌های اروپایی گفته‌اند که توافق فعلی قابل احیا نیست اما می‌تواند مبنایی برای مذاکرات آتی باشد.