خیابان‌های ایرانی در دروازه‌های دمشق

گزارش میدانی «الشرق الاوسط» از «سیده زینب»، از نصب بنرهایی به زبان فارسی حکایت می‌کند

خیابان‌های ایرانی در دروازه‌های دمشق
TT

خیابان‌های ایرانی در دروازه‌های دمشق

خیابان‌های ایرانی در دروازه‌های دمشق

خبرنگار اعزامی «الشرق الاوسط» به حومه منطقه «سیده زینب» در جنوب دمشق گزارش می‌دهد که پس از تغییر نام برخی از خیابان‌های این منطقه با تأیید مقامات سوریه، اکنون علی‌رغم مخفی شدن شبه نظامیان تهران و گروه‌های مسلح از انظار عمومی، این مکان به «منطقه ای ایرانی» تبدیل شده‌است.
به تازگی یک تابلوی سبز رنگی روی یکی از میادین مشاهده شده که روی آن عبارت ”میدان سیده زینب” نوشته شده‌است، این در حالی است که این میدان برای ده‌ها سال توسط شهروندان منطقه، حومه دمشق و همه سوری‌ها، به «میدان حجیره» شناخته می‌شد.
با نزدیک شدن به مرکز شهر، «زیارتگاه سیده زینب» با دیواری از بلوک‌های بزرگ بتنی احاطه شده‌است و پلاکاردهایی به زبان‌های عربی و فارسی و همچنین عکس‌هایی از شخصیت‌ها و شبه نظامیان کشته شده ایرانی روی آن نصب شده‌است. همچنین چندین دوربین مداربسته نیز نصب شده‌است.
تغییر نام محلات و خیابان‌ها ادامه دارد به طوری که «خیابان التین» در غرب منطقه، که یکی از برجسته‌ترین بازارهای تجاری است به «خیابان الحورا» و یک بازار تجاری واقع در غرب آن به نام «الفاطمیه» تغییر داده شده‌اند، این در حالی است که نام خیابان و بازار مهم «بهمن» به دلیل اصالت فارسی آن دست نخورده‌است.
به نظر می‌رسد، در خیابان‌های اصلی و بازارهای تجاری، مغازه‌ها از جمله سوپرمارکت‌ها، لباس فروشی‌ها، مبلمان، داروخانه‌ها و فست فودی نیز از نام‌های ایرانی بی نصیب نمانده‌اند.
در این میان، تعداد زیادی از ساختمان‌های مسکونی بزرگ که پس از مرمت به هتل‌هایی تبدیل شده‌اند نیز به نام‌های ایرانی نامگذاری شده‌اند.
از سوی دیگر، برخی منابع محلی به الشرق الاوسط فاش کردند که «بسیاری از خریدهای املاک و مستغلات در طول سال‌های جنگ توسط ایرانی‌ها و رهبران شبه نظامیان در منطقه انجام شده‌است».
«م. ن» یکی از ساکنان این منطقه دربارهٔ مخفی شدن نظامیان ایرانی و کمرنگ شدن حضور لباس نظامی‌ها در خیابان‌های منطقه، به الشرق الاوسط گفت، «ناپدید شدن آنها از معابر به معنای عدم حضور آنها در منطقه نیست».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»