هشدار ترامپ به ایران پس از حمله موشکی به سفارت آمریکا در عراق

(نيويورك تايمز)
(نيويورك تايمز)
TT

هشدار ترامپ به ایران پس از حمله موشکی به سفارت آمریکا در عراق

(نيويورك تايمز)
(نيويورك تايمز)

دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا چهارشنبه (۲۳ دسامبر) گفت «هر گونه حمله احتمالی به آمریکایی ها در عراق تقصیر ایران خواهد بود».
اظهارات پرزیدنت ترامپ در زمانی مطرح می شود که اولین سالگرد ترور قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس به دنبال حمله پهپادی آمریکا در نزدیکی فرودگاه بغداد نزدیک است.
ترامپ که تا پایان دوره ریاست جمهوری اش چیزی باقی نمانده با انتشار توییتی افزود «سفارتمان را در بغداد روز یکشنبه با چندین موشک زدند». حمله یاد شده منجر به وقوع تلفات مادی شد.
ترامپ خاطر نشان کرد «حدس بزنید که موشک ها از کجا آمدند: ایران».
او گفت «حرف و حدیث درباره این است که حملات دیگری علیه آمریکایی ها در عراق در راه است».
ترامپ افزود «دوستانه به ایران نصیحت می کنم: اگر یک آمریکایی کشته شود ایران را مسئول آن می دانم».
او خطاب به ایران هشدار داد «خوب به این مساله فکر کنید».
ستاد فرماندهی نیروهای آمریکایی در خاورمیانه ضمن محکوم کردن حملات موشکی گفت «۲۱ موشک شلیک شده و تقریبا بدون هیچ تردیدی می توان گفت کار شبه نظامیان مورد حمایت ایران بوده است» و «آنچه روشن است این است که هدف حملات خودداری از کشته شدن غیر نظامیان نبوده است».
سنتکام (فرماندهی مرکزی آمریکا) در بیانیه ای افزود «اگر هر شهروند آمریکایی بر اثر این حملات منتسب به گروه های سرکش مسلح کشته شود ایران مسئول آن خواهد بود».
مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا گفت حملات موشکی کار رژیم تهران بوده است.
فرانک مکنزی فرمانده سنتکام هم ضمن هشدار به ایران گفت اگر ایران در اولین سالگرد ترور سلیمانی حمله کند آمریکا «برای پاسخ آمادگی دارد».
ایران روز دوشنبه (۲۱ دسامبر) خواستار خودداری دولت آمریکا از «تنش زایی» شد.
ترور قاسم سلیمانی فرمانده نظامی شاخص ایران در حمله پهپادی آمریکا در ۳ دسامبر ۲۰۲۰ در بغداد به دستور ترامپ انجام شد.
پس از این حمله نگرانی درباره افزایش تنش میان ایران و آمریکا افزایش یافت اما چنین اتفاقی نیفتاد. حالا در آستانه اولین سالگرد کشته شدن سلیمانی تنش بین دو کشور بالا گرفته است. اینها همه در حالی است که فاصله زیادی تا پایان دوره ریاست جمهوری ترامپ نمانده است.
واشنگتن یکی دو ماه پیش تعداد کارمندان سفارت آمریکا در بغداد را کاهش داد و حرف و حدیث هایی در چند روز گذشته درباره احتمال تعطیلی کامل این سفارت مطرح شده است.
در این راستا، یک مقام ارشد دولت آمریکا به رویترز گفت «مقام های ارشد امنیت ملی دولت آمریکا روز چهارشنبه (۲۳ دسامبر)‌ درباره ارائه چند گزینه به پرزیدنت ترامپ توافق کردند که درباره مقابله با حملات احتمالی به نظامیان و دیپلمات های آمریکایی در عراق است».
نشست اعضای عالی رتبه حوزه امنیت ملی آمریکا ۲۰ دسامبر تشکیل شد.
به گفته ارتش عراق و سفارت آمریکا روز یکشنبه (۲۰ دسامبر) دستکم ۸ موشک به منطقه به شدت حفاظت شده سبز در بغداد اصابت کردند و سفارت را زدند.
این مقام آمریکایی که نخواست نامش منتشر شد که جلسه یاد شده در کاخ سفید با حضور مقام های عالی رتبه مثل کریستوفر میلر سرپرست وزارت دفاع و مایک پمپئو وزیر امور خارجه و رابرت اوبراین مشاور امنیت ملی برگزار شد.
این مسئول آمریکایی نگفت که چه گزینه هایی درباره ایران بررسی شده و آیا اقدام نظامی هم جزو گزینه های احتمالی است و تنها به این نکته اشاره کرد که «گزینه های متنوع بررسی شدند که به زودی به پرزیدنت دونالد ترامپ ارائه می شود».
او در ادامه یادآور شد «تمام گزینه های احتمالی تنها جنبه بازدارندگی دارند و تنش زا نیستند».
ترامپ پس از این نشست با انتشار توییتی گفت «موشک های حمله روز یکشنبه از ایران بوده و الان صحبت درباره حملات دیگر علیه آمریکایی ها در عراق است».
ترامپ به هیچ سند و مدرکی درباره درستی اظهاراتش اشاره نکرد.
ارتش عراق گفت «حمله ۲۰ دسامبر کار یک گروه قانون شکن بوده است».
یک مقام آمریکایی دیگر که نخواست نامش منتشر شود گفت «سفارت را با ۲۱ موشک زدند اما هیچ تبعه آمریکایی آسیب ندیده است و چند موشک به ساختمان سفارت اصابت کرد».
مقام های آمریکایی همواره می گویند گروه های مورد حمایت رژیم ایران مکررا با موشک تاسیسات آمریکایی در عراق از جمله مواضع آمریکایی نزدیک سفارت در بغداد را می زنند.
گروه های مورد حمایت ایران هنوز مسئولیت خود را در آخرین حمله اعلام نکرده اند.
مقام ارشد دولت آمریکا گفت «هدف جلسه کاخ سفید این بود که مجموعه درستی از گزینه ها تنظیم و به پرزیدنت ارائه شود تا هدف بازدارندگی داشته باشند و ایرانی ها و شبه نظامیان شیعه در عراق به نیروهای ما حمله نکنند».
یک گروه مسلح عراق در اکتبر اعلام کرد که اگر دولت عراق یک برنامه زمانی برای خروج نیروهای آمریکا تنظیم کند حملات موشکی علیه آنها انجام نمی دهد.
مقام های امنیتی عراق می گویند حمله موشکی به سفارت آمریکا در ۱۸ نوامبر گواه روشنی بر این بود که حملات گروه های مورد حمایت ایران به پایگاه های آمریکا از سر گرفته شده است.
آمریکا در حال کاهش نیروهای نظامی مستقر در عراق است. حدود ۵ هزار سرباز آمریکایی در عراق حضور دارند.
دولت آمریکا گفت «اگر دولت عراق جلوی گروه های هم پیمان با ایران را نگیرد سفارت آمریکا در عراق تعطیل می شود».

 



از «بهشت کوچک» به اتاق های اسکان موقت به روایت آوارگان زن جنوب لبنان

TT

از «بهشت کوچک» به اتاق های اسکان موقت به روایت آوارگان زن جنوب لبنان

آوارگان زن که از جنوب لبنان به کمپ های آوارگان در بیروت منتقل شدند (فرانس پرس)
آوارگان زن که از جنوب لبنان به کمپ های آوارگان در بیروت منتقل شدند (فرانس پرس)

نانسی ساکن نبطیه در جنوب لبنان است اما حالا آواره شده و خود و خانواده اش به منطقه برج حمود در شرق بیروت منتقل شدند. نانسی پشت پنجره ایستاده است. اینجا نه دره دارد و نه دشت های سرسبز. از پنجره خانه اش در نبطیه در جنوب لبنان تا چشم کار می کرد دشت و سبزی و دره بود اما اینجا فقط سیمان است. «دلم برای تک تک آجرهای خانه مان که پدرم با هزار بدبختی ساخت تنگ شده است. دلم برای حیاط و اتاقم و چیزهایی کوچکی که آنجا گذاشتم تنگ شده است اما باز جای شکرش باقی است که من و اعضای خانواده ام سالم هستیم و پس از یک سفر مشقت بار و وحشتناک به بیروت رسیدیم».

نانسی در ادامه گفتگو با «الشرق الاوسط» در حالیکه بغض گلویش را برای یک هفته تمام گرفته بود افزود «من هنوز در شوک هستم.. از همان لحظه ای که در خانه زیبایمان را بستیم و از ترس بمباران اسرائیل نمی دانستیم چه بلایی سرمان می آید در شوک هستم».

هیولای تشنگی
زنان آواره این واژه ها را مرتب تکرار می کنند «سفر به مرگ» و «فیلم وحشتناک» و «هیولای تشنگی».
نانسی سرپناهی برای خود و خانواده اش پیدا کرد اما زنان بسیاری هستند که به کمپ های آوارگان در مناطق مختلف لبنان پناه بردند.

زنان فراوانی به مدارس پناه برده اند چرا که اجاره آپارتمان هم دشوار و هم گران است (آژانس عکس اروپا)

زینب می گوید «۱۳ ساعت توی ماشین بودیم.. مثل جهنم بود». از او می پرسم بدترین چیزی که از این سفر با خانواده ات از جنوب به بیروت به خاطر داری چیست؟ زینب بی درنگ گفت «تشنگی». او تعریف می کند که چطور بچه هایش به دلیل بمباران دور و برشان وحشت کرده بودند. آنها تشنه بودند و گریه می کردند. زینب اضافه کرد «از خانه که بیرون آمدیم وحشت کرده بودیم و یادمان رفت با خود آب ببریم. اتوبان خیلی ترافیک بود و مغازه ای نبود که از آنجا آب بخریم».

زینب که سی و اندی سال دارد با سه فرزندش به یکی از مراکز آوارگان پناه بردند. او مبتلا به کمبود سطح اکسیژن خون است و آرزویی جز «بازگشت به خانه اش ندارد حتی اگر آوار شده باشد».
بی خانمان شدن و آوارگی برای زنانی که از روی اجبار بهشت کوچک خانه را ترک کردند طاقت فرسا است.

روز بزرگ آوارگی... ده ها هزار دستگاه خودرو در اتوبان جنوب بیروت (آسوشیتد پرس)

حمایت در حد توان

مثلا زینب یادش رفت روسری هایش را با خود بیاورد. بتول سعی می کند با مسخره بازی و شوخی این فاجعه را فراموش کند. بتول گفت مهم ترین چیزی که یادم رفت همراه خود بیاورم شارژر موبایلم است.
کمیته های سازماندهی کمپ های آوارگان تلاش می کنند در حد توان نیازمندی های آوارگان زن و مرد را تامین کنند. خانم صباح مجاعص رئیس کمیته بحران در یکی از کمپ ها در منطقه ضهور الشویر (المتن شمالی) ورود و توزیع کمک ها را زیر نظر دارد و مسائل ۲۶۰ تن از آوارگان این کمپ را به طور شبانه روزی دنبال می کند.
مجاعص در گفتگو با «الشرق الاوسط» گفت «به عنوان یک زن درک می کنم که آوارگان زن چقدر استرس و ناراحتی روحی و روانی دارند و ما اینجا در حد توان می کوشیم تا با حتی چیزهای کوچک و پیش و پا افتاده اندکی از این ناراحتی و استرس آنها کم کنیم».
مجاعص خاطر نشان کرد «رختخواب و زیر انداز و پتو و انواع غذا و وسایل شوینده و نظافت شخصی و لباس و حتی اسباب بازی در اختیار آنها قرار می دهیم».
او که روزهای جنگ ژوئیه ۲۰۰۶ را به خاطر دارد افزود «سعی می کنیم از لحاظ روانی به زنان کمک کنیم تا با خود را با شرایط جدید وفق دهند. مثلا به آنها می گوییم اینجا مثل خانه خودتان است و مسئولیت آن را به عهده بگیرید. به آنها فرصت می دهیم تا به دلخواه خود آشپزی کنند و مسئولیت شستشو را بین خودشان تقسیم کنند و کارهای روزمره این چنینی».

بخشی از کمک هایی که به دست آوارگان در کمپ ها می رسد (الشرق الاوسط)

حمام کردن آسان نیست
کامله که حدود هفتاد سال دارد در راهروی یکی از مراکز آوارگان نشسته است. همسر هشتاد ساله اش نیز کنار او روی یک صندلی پلاستیکی نشسته است. فرزندان و نوه هایشان در اتاق دور و برشان هستند. این خانم مسن با چشمانی پر از اشک توی گوشم زمزمه می کند و می گوید «چیزی که بیش از همه ناراحتم کرده این است که از وقتی اینجا آمدم حمام نکردم».
او درباره حمام توضیح می دهد صف حمام کردن طولانی است و فقط حمام های مشترک دارند و همیشه آب گرم نیست. کامله گفت «این برای کسی به سن و سال من سخت است».
کامله یک فاجعه تمام عیار داشته و آن مرگ همسر دخترش به دلیل سکته قلبی در خودرو بود. آنها داشتند با ماشین از روستای معرکه در صور به سمت کمپ آوارگان می رفتند و ۱۵ ساعت در راه بودند. کامله که هنوز در شوک بود افزود «اگر چیزی روی زمین بیفتد از صدای آن وحشت می کنم».

کامله بیماری دیابت و فشار خون بالا و کمر درد دارد.

برخی از مدارس لبنان به کمپ های شلوغ و پر از کودک و زن تبدیل شده اند (فرانس پرس)

یک اتاق برای ۴۰ نفر
آوارگان زن مشکلات و دردهای فراوان دارند اما همه آنها از خوش برخورد بودن نیروهای داوطلب در کمپ ها می گویند.
سمیره می گوید «هر کاری از دستشان بر می آمد برای ما انجام دادند. رفتارشان خیلی خوب است». این زن ۶۰ ساله افزود خیلی چیزها را یادم رفت با خودم بیاورم اما اشکال ندارد. مهم این است که «به سلامت» به روستایم در جنوب بازگردم.

اکثریت زنان آواره همین آرزو را دارند. علیاء عواضه فعال زنان و مدیر اجرایی پلتفرم «نقطه- المختبر النسوی» و گروه کاری تحت نظر او امور زنانی که به کمپ های آوارگان منتقل شده اند را پیگیری می کنند. او با بازدید از این کمپ ها کمک های ویژه زنان را توزیع می کند.

بخشی از کمک های پلتفرم «نقطه» که به دست آوارگان زن می رسد (الشرق الاوسط)

علیاء عواضه در گفتگو با «الشرق الاوسط» خاطر نشان کرد «نداشتن حریم خصوصی برای زنان یکی از مشکلات بزرگ این کمپ هاست چرا که مدارسی که به پناهگاهی برای آوارگان تبدیل شدند کوچک هستند و تعدادشان کم است».
او افزود که از اتاقی بازدید کردم که ۴۰ نفر اعضای زن و مرد یک خانواده در آن سکونت داشتند. برخی کمپ ها سرویس های بهداشتی مشترک دارند و زنان امکان حمام رفتن ندارند».
او اظهار کرد «این شرایط بسیار دشوار و طاقت فرسا فشار روحی و روانی و استرس زنان را افزایش می دهد به ویژه اینکه آنها خانه هایشان را بدون وسایل شخصی شان ترک کردند».
علیاء عواضه گفت «فکر کنید بعضی از این زنان هنوز لباسی که روز فرارشان پوشیده بودند عوض نکرده اند و نتوانستند به حمام بروند و ترجیح دادند اول بچه هایشان حمام بروند چون جا تنگ است».

اولین سیلی به دخترم
حرف های مریم ۲۷ ساله که از شهرستان صریفا در جنوب لبنان به این کمپ منتقل شده است روایت گفته های علیاء عواضه است. «اینجا در کمپ رفتارشان بسیار انسانی است اما مشکل اصلی ما حمام کردن است چون حریم خصوصی نداریم».

توزیع لباس در میان آوارگان در یکی از کمپ ها (فرانس پرس)

او نمی تواند چهره ها و صداهایی که در طول مسیر از جنوب به بیروت دیده و شنیده از یاد ببرد: «مردم کنار جاده خوابیده بودند و شیون و زاری زنان و گریه بچه ها را هنوز به یاد دارم».
مریم به دلیل همین شرایط دچار ناراحتی روحی و روانی شده و دختر ۹ ساله اش نیز استرس دارد.
مریم با چشمانی پر از اشک می گوید «هیچگاه او را نزده بودم. دیروز به دخترم سیلی زدم از بس که استرس داشتم». دخترم گریه کنان گفت «مامان این اولین باری است که کتکم می زنی».
مریم تنها دخترش را در آغوش کشید و از او معذرت خواهی کرد و او را به شهرداری برد و چند دست لباس زمستانه برایش پیدا کرد. مریم گفت «هوا اینجا سرد است. لباس های قشنگش توی کمد جا ماندند. ما زیر بمباران در شهر صریفا در جنوب فرار کردیم».