نگرانی بین‌المللی از تشدید تنش هسته‌ای و موشكى ایران

هشدارها به تهران دربارهٔ تولید اورانیوم فلزی.. بیم و هراس در پی برگزاری مانور موشک‌های بالستیک برای هدف قراردادن کشتی‌ها

نگرانی بین‌المللی از تشدید تنش هسته‌ای و موشكى ایران
TT

نگرانی بین‌المللی از تشدید تنش هسته‌ای و موشكى ایران

نگرانی بین‌المللی از تشدید تنش هسته‌ای و موشكى ایران

در حالی که ایران امروز با شلیک موشک‌های بالستیک که ترکش‌های آنها در نزدیکی ناو هواپیمابر آمریکایی فرود آمدند، تنش‌ها را در منطقه خلیج و اقیانوس هند افزایش داد، اعلامیه تولید اورانیوم فلزی مورد انتقاد شدید آلمان، فرانسه و بریتانیا قرار گرفت.
این سه کشور که عضو توافق هسته ای برجام با ایران هستند در بیانیه مشترکی گفته‌اند که «اورانیوم فلزی هیج استفاده معتبر غیرنظامی ندارد».
فرانسه، بریتانیا و آلمان در بیانیه گفته‌اند که تولید این ماده دارای «پیامدهای نظامی بالقوه» است.
تروئیکای اروپایی از ایران خواسته‌اند که «اگر نسبت به حفظ برجام جدی است، این فعالیت‌ها را متوقف کند و بدون فوت وقت به تعهداتش ذیل برجام بازگردد».
در این میان، شبکه فاکس نیوز شنبه شب گزارش داد که موشک‌های دوربرد ایرانی در نزدیکی ناو هواپیمابر نیمیتز آمریکا در اقیانوس هند به شکل خطرناکی فرود آمدند.
به گزارش فاکس نیوز به نقل از مقام‌های آمریکایی، در یک نمونه جدید از افزایش تنش در منطقه، موشک‌های بالستیک، امروز شنبه، در نزدیکی یک کشتی تجاری در اقیانوس هند و ۱۰۰ مایلی ناو هواپیمابر نیمیتز آمریکا، به‌شکل خطرناکی سقوط کرده و منفجر شده‌است.
از سوی دیگر، سایت «سپاه نیوز» امروز گزارش داد که سپاه پاسداران ایران در یک رزمایش از موشک‌های بالستیک دوربرد علیه اهداف متحرک در اقیانوس هند استفاده کرد.
بر پایه این گزارش، در این رزمایش، موشک‌های بالستیک دوربرد از فاصله ۱۸۰۰ کیلومتری اهدافی در شمال اقیانوس هند را با موفقیت مورد اصابت قرار داد و منهدم کرد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»