لودریان خطاب به ایران: دیگر بس است

  لودریان خطاب به ایران: دیگر بس است
TT

لودریان خطاب به ایران: دیگر بس است

  لودریان خطاب به ایران: دیگر بس است

ژان ایو لودریان وزیر خارجه فرانسه یکشنبه ۲۸ دی ماه اعلام کرد که ایران درمسیر تقویت توانمندی ظرفیت تولید سلاح اتمی خود است و ضروری است که باید به ایران گفت که دیگر بس است.
لودریان در مصاحبه با نشریه فرانسوی «ژورنال دو دیمانش» خواستار بازگشت فوری به تعهدات برجامی شد.
او ضمن اعلام نگرانی کشورهای اروپایی نسبت به روند فعالیت‌های اتمی ایران، خواستار واکنش فوری و بازگشت ایالات متحده آمریکا، پس از آغاز به کار دولت جو بایدن، به توافق جامع اتمی سال ۲۰۱۵ شد.
وزیر امور خارجه فرانسه تأکید کرد: «به‌طور واضح اعلام می‌کنم، ایران، در حال تقویت توان اتمی خود است. همچنین انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در نیمه ماه ژوئن (۲۸ خرداد ۱۴۰۰) برگزار خواهد شد؛ بنابراین ضروری است که هر چه سریع تر به ایران اعلام شود، دست از اقدامات خود بردارد و باید شرایطی را فراهم کرد تا ایران و ایالات متحده آمریکا بار دیگر به توافق وین بازگردند».
طبق توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵، قرار بود تحریم‌های علیه ایران در قبال انجام برخی از اقدامات برای اطمینان از عدم دستیابی به سلاح هسته‌ای، برداشته شود اما دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ به‌طور یکجانبه از این توافق خارج شد.
وزیر خارجه فرانسه دربارهٔ این موضوع گفت: «دولت ترامپ با خروج از این توافق، راهبرد فشار حداکثری علیه ایران را انتخاب کرد. نتیجه این است که این راهبرد تنها خطر و تهدید را افزایش می‌دهد؛ بنابراین ما باید این سازوکار را متوقف کنیم».
وی افزود: «این توافق هسته‌ای کافی نخواهد بود. گفت‌وگوهای سختی دربارهٔ موشک‌های بالستیک و فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده ایران در همسایگی‌اش و منطقه پیش رو خواهد بود».
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز ۲۴ دی تأیید کرد، تهران فعالیت تحقیق و توسعه برای تولید اورانیوم فلزی به عنوان سوخت راکتور تحقیقاتی تهران را آغاز کرده‌است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»