ایران از اندونزی خواست توضیحاتی دربارهٔ توقیف نفتکش خود ارائه دهد

ایران از اندونزی خواست توضیحاتی دربارهٔ توقیف نفتکش خود ارائه دهد
TT

ایران از اندونزی خواست توضیحاتی دربارهٔ توقیف نفتکش خود ارائه دهد

ایران از اندونزی خواست توضیحاتی دربارهٔ توقیف نفتکش خود ارائه دهد

سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت خارجه ایران امروز دوشنبه ششم بهمن (۲۵ ژانویه) اعلام کرد که منتظر دریافت اطلاعات بیشتری از اندونزی دربارهٔ نفتکش توقیف شده ایرانی است. 
به گزارش رویترز، گارد ساحلی اندونزی روز گذشته اعلام کرد که دو نفتکش با پرچم ایران و پاناما را به ظن انتقال غیرقانونی سوخت در سواحل استان کالیمانتان غربی توقیف کرده‌است. 
خطیب زاده در نشست خبری گفت: «موضوع رخ داده فنی است و در بحث کشتیرانی این گونه اتفاقات قبلاً نیز رخ داده‌است». 
او تأکید کرد که سازمان بنادر، شرکت صاحب کشتی، وزارت خارجه و سفارت ایران در اندونزی پیگیر این مسئله هستند. 
ویسنو پرامادیتا سخنگوی آژانس امنیت دریایی اندونزی گفته‌است که تانکر ام‌تی هورس (MT Hourse) با پرچم ایران و تانکر ام‌تی فریا (MT Frea) با پرچم پاناما در آب‌های غرب استان کالیمانتان توقیف شده‌اند. 
به گفته پرامادیتا، این دو نفتکش برای تحقیقات بیشتر به شهر باتام در جزایر ریائو اندونزی منتقل می‌شوند. مطابق اعلام اندونزی ۶۱ خدمه این دو شناور دارای تابعیت ایرانی و چینی هستند. 
به گفته سخنگوی آژانس امنیت دریایی اندونزی، دو نفتکش توقیف‌شده در حال حاضر در راه پایگاه گارد امنیت دریایی در استان ریائو هستند و ۳۶ خدمه ایرانی نفتکش ام‌تی هورس نیز بازداشت شده‌اند. 
نفتکش پانامایی نیز ۲۵ خدمه چینی داشته که در بازداشت به سر می‌برند. از میان خدمه این کشتی توقیف‌شده کره جنوبی دو نفر تبعه اندونزی بوده‌اند. 
وزارتخانه‌های خارجه و انرژی اندونزی در مورد این تحولات توضیحی ندادند. شرکت ری‌فینیتیو گزارش داد که ظرفیت هر دو نفت‌کش حدود ۲ میلیون بشکه است. 
در همین حال، بیژن زنگنه وزیر نفت ایران نیز در گفتگو با خبرنگاران تأیید کرد که نفت‌کش توقیف شده حامل نفت بوده‌است. او همچنین از پیگیری وضعیت این نفت‌کش خبر داد. 
دلیل اولیه این اقدام «نقض حق عبور و مرور» از جمله در ارتباط با انتقال سوخت تانکر به تانکر، خاموش کردن سیستم شناسایی خودکار، عدم اهتزاز پرچم ملی و همچنین نشت سوخت اعلام شد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»