اروپا: ایران با نقض برجام بازگشت به دیپلماسی را تضعیف می‌کند

فرانسه، آلمان و بریتانیا تولید اورانیوم فلزی در ایران را محکوم کردند

اروپا: ایران با نقض برجام بازگشت به دیپلماسی را تضعیف می‌کند
TT

اروپا: ایران با نقض برجام بازگشت به دیپلماسی را تضعیف می‌کند

اروپا: ایران با نقض برجام بازگشت به دیپلماسی را تضعیف می‌کند

در پی تأیید تولید اورانیوم فلزی از سوی ایران، سه کشور بزرگ اروپایی، امروز جمعه ۲۴ بهمن، در بیانیه ای مشترک اعلام کردند که تهران با نقض تهدات خود در توافق هسته ای سال ۲۰۱۵ فرصت مستقیم بازگشت به دیپلماسی را به مخاطره انداخته‌است.
سه کشور اروپایی امضاکننده برجام، فرانسه، آلمان و بریتانیا، تولید اورانیوم فلزی از سوی ایران را محکوم کردند و گفتند، این اقدام نشانگر، نقض تعهدات تهران در قبال جامعه جهانی است.
تروئیکای اروپایی اضافه کردند: «در چارچوب توافق هسته‌ای وین (برجام) ایران حق ندارد به مدت ۱۵ سال دست به تولید اورانیوم فلزی بزند یا تحقیق و توسعه در زمینه فلزشناسی اورانیوم داشته باشد».
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز چهارشنبه با صدور بیانیه ای تأیید کرد که ایران در تأسیسات اصفهان تولید اورانیوم فلزی به مقدار ۳٫۶ گرم را آغاز کرده‌است.
در ادامه بیانیه آمده‌است: «ما تأکید می‌کنیم که ایران هیچ توجیه معتبر غیرنظامی برای این فعالیت‌ها - که گامی کلیدی در جهت توسعه سلاح هسته‌ای محسوب می‌شود- ندارد».
در بیانیه همچنین ذکر شده‌است: «ما قویا از ایران می‌خواهیم که بدون تأخیر به این فعالیت‌ها پایان دهد و هیچ گام جدیدی در جهت عدم پایبندی به برنامه هسته‌ای اش اتخاذ نکند».
دولت جو بایدن که به تازگی کار خود را در آمریکا آغاز کرده از تمایل خود به بازگشت به برجام خبر داده، اما خواسته‌است تا پیش از آغاز گفت‌وگوها، ایران به تعهدات برجامی خود بازگردد.
در مقابل دولت ایران که خواستار لغو تحریم‌ها و بازگشت آمریکا به برجام است، نه تنها به تعهدات خود بازنگشته است، بلکه این تعهدات را بیشتر کاهش داده‌است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»