سه کشور اروپایی: ایران باید با آژانس اتمی همکاری کند

هشدار اروپا از پیامدهای خطرناک توقف بازرسی‌ها از سوی ایران

سه کشور اروپایی: ایران باید با آژانس اتمی همکاری کند
TT

سه کشور اروپایی: ایران باید با آژانس اتمی همکاری کند

سه کشور اروپایی: ایران باید با آژانس اتمی همکاری کند

بریتانیا، فرانسه و آلمان سه کشور اروپایی امضاکننده برجام روز سه‌شنبه، نسبت به پیامدهای خطرناک محدودسازی بازرسی‌ها از تأسیسات هسته‌ای ایران هشدار دادند و از ایران خواستند که به‌طور کامل با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همکاری کند.
به گزارش رویترز، وزرای خارجه این سه کشور در بیانیه‌ای مشترک گفتند: «ما عمیقاً از اینکه ایران از امروز اجرای پروتکل الحاقی و تدابیر شفافیت‌ساز خود ذیل برنامه جامع اقدام مشترک را به حالت تعلیق درآورده متأسفیم».
در این بیانیه همچنین آمده‌است: «از ایران می‌خواهیم تمامی اقداماتی که باعث کاهش شفافیت می‌شود را به عقب برگردانده و همکاری‌های کامل و به موقع را با آژانس اتمی به عمل آورد».
 علی خامنه‌ای رهبر ایران روز دوشنبه گفته‌است که «اگر لازم شود، ایران می‌تواند غنی‌سازی را به ۶۰ درصد هم برساند. تهران در برنامه هسته‌ای خود هرگز تسلیم فشارهای آمریکا نخواهد شد».
سه کشور اروپایی عضو برجام، ماهیت تصمیم ایران را «خطرناک» توصیف کرده و تصریح کردند که این اقدام به‌طور قابل توجهی دسترسی‌های آژانس را به سایت‌های اتمی و اطلاعات مرتبط پادمانی ایران محدود می‌کند. همچنین توانایی آژانس را برای نظارت و راستی آزمایی برنامه‌های اتمی و فعالیت‌های مرتبط هسته‌ای ایران را محدود می‌کند.
بریتانیا، فرانسه و آلمان همچنین از محدودسازی بازرسی‌ها از تأسیسات هسته‌ای ایران عمیقاً ابراز تاسف کردند.
در این بیانیه از تلاش‌های دیپلماتیک کنونی برای دستیابی به راه حلی در راستای «بازگشت ایران و آمریکا به اجرای کامل برجام» حمایت شده‌است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»