عبور «معمار» برجام از یک مانع بزرگ در کنگره

تقویت همکاری دموکرات‌ها و جمهوریخواهان برای مقابله با بایدن در پرونده ایران

AFP
AFP
TT

عبور «معمار» برجام از یک مانع بزرگ در کنگره

AFP
AFP

وندی شرمن گزینه رئیس‌جمهور ایالات متحده جو بایدن، برای تصدی پست معاون وزیر خارجه، اولین مانع برای کسب رای اعتماد در سنا را به سلامت پشت سر گذاشت.
شرمن توانست آرای لازم را برای مجوز عبور از کمیته روابط خارجی مجلس را به دست آورد تا متعاقباً نامزدی خود را به مجلس سنا منتقل کند که هنوز تاریخ نهایی رای‌گیری دربارهٔ آن را تعیین نکرده‌است.
این کمیته با ۱۴ رای مثبت و ۸ رای مخالف، انتصاب شرمن را تأیید کرد.
اگرچه بسیاری از جمهوری خواهان به دلیل نقش قبلی شرمن به عنوان معمار توافق هسته ای مورد تأیید دولت اوباما با ایران مخالفت کردند، اما این مخالفت مانع از آن نشد که برخی از نمایندگان مانند میت رامنی به آن رای مثبت دهند.
رومنی که به توافق هسته ای قبلی با تهران رأی داده بود، از نامزدی شرمن حمایت کرد و از سابقه شغلی وی و عملکرد او در پست‌های قبلی تمجید کرد.
جیم ریچ رئیس جمهوریخواه کمیته روابط خارجی سنای آمریکا، که مخالف شرمن رأی داد، از نقش آن در توافق هسته ای قبلی و عدم اطلاع کنگره از جزئیات توافقانتقاد کرد.
دموکرات‌های مخالف توافق هسته ای قبلی نیز به شرمن رأی دادند، از جمله آنها سناتور باب منندز است که تأکید کرد حمایت وی از شرمن نباید به عنوان حمایت از توافق هسته ای تفسیر شود.
همان‌طور که انتظار می‌رفت سناتور جمهوری‌خواه تد کروز، که یکی از اعضای کمیته است، با تأیید شرمن مخالفت کرد.
کروز اعلام کرد که اگر دونالد ترامپ رئیس‌جمهور پیشین آمریکا از توافق خارج نمی‌شد، توافق هسته ای قبلی منجر به دستیابی ایران به سلاح هسته ای می‌شد.

** همبستگی دموکرات‌ها و جمهوریخواهان

این در حالی است که کارزار مبارزات مخالفان توافق هسته ای قبلی با تهران در کنگره ادامه دارد.
آخرین اقدام در این کارزار، نمایندگان دو حزب در نامه ای به وزیر خارجه آنتونی بلینکن، از وی خواستند سیاست «فشار حداکثری» بر ایران را برای دستیابی به توافق بهتر حفظ کند.
نمایندگان اظهار داشتند که توافقنامه جدید باید به بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه بازرسی از همه سایت‌های هسته ای را بدهد.
در این نامه که توسط ۱۲ جمهوری‌خواه و ۱۲ دموکرات نوشته شده، آمده‌است: «ما معتقدیم که توافق قبلی مانعی برای دستیابی ایران به سلاح هسته ای نبود. برجام میلیاردها دلار به ایران پس از کاهش تحریم‌ها سرازیر کرد، که به این ترتیب ایران توانست برنامه موشک‌های بالستیک خود را توسعه دهد و پشتیبانی خود از تروریسم را گسترش دهد».
قانونگذاران از بلینکن خواستند تا با کنگره برای تعیین چارچوب توافق یکپارچه با ایران مشورت کند که «مانع دستیابی آن به سلاح هسته ای و توقف فعالیت‌های مخرب آن در منطقه و جهان شود».
در این نامه بر اهمیت توافق‌نامه‌های عادی سازی بین کشورهای عربی و اسرائیل در ایجاد ائتلاف‌های جدید و ایجاد یک گروه فشار بزرگ بر ایران در منطقه تأکید شده‌است و از دولت ایالات متحده خواسته‌است تا بر اساس این توافق‌نامه‌ها و گسترش آنها اقدام کند.
در این نامه همچنین آمده‌است: «ایران همچنان در حال انتقال سلاح به گروه‌های تروریستی و بازوهای منطقه ای آن، انجام اقدامات مالی غیرقانونی، نقض حقوق بشر و گروگانگیری شهروندان آمریکایی و خارجی است».
نمایندگان از بلینکن خواستند تا تحریم‌ها را برای تحت فشار قرار دادن ایران در این پرونده‌ها و پرونده‌های دیگر حفظ کند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»