سازمان ملل: پژوهشگر سوئدی زندانی در ایران در آستانه مرگ است

سازمان ملل: پژوهشگر سوئدی زندانی در ایران در آستانه مرگ است
TT

سازمان ملل: پژوهشگر سوئدی زندانی در ایران در آستانه مرگ است

سازمان ملل: پژوهشگر سوئدی زندانی در ایران در آستانه مرگ است

گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل، امروز پنجشنبه ۲۸ اسفند، نسبت به شرایط وخیم و نزدیک به مرگ احمدرضا جلالی پژوهشگر ایرانی-سوئدی، پس از ماه‌ها حبس طولانی انفرادی در ایران ابراز نگرانی کردند.
به گزارش رویترز، کارشناسان سازمان ملل دربارهٔ جلالی که به اتهام جاسوسی به اعدام محکوم شده‌است، گفتند: «جلالی اکنون در وضعیت وحشتناکی به سر می‌برد».
کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد در بیانیه ای خطاب به ایران خواستار آزادی فوری احمدرضا جلالی شدند و نوشتند: «احمدرضا جلالی بیش از صد روز در سلول انفرادی طولانی مدت در حبس بوده‌است و مقامات زندان ۲۴ ساعت شبانه‌روز در سلول کوچک وی چراغ پرنور روشن نگه می‌دارند تا او را از خواب محروم کنند».
آنها افزودند: «شرایط پزشکی احمدرضا جلالی مانع از غذا خوردن صحیح وی شده و وزن وی به‌طور وحشتناکی کاهش یافته‌است».
این کارشناسان متخصص امور ایران افزودند: «وضعیت او به قدری وخیم است که گزارش شده حتی برای صحبت کردن هم مشکل دارد و ما از رفتارهایی که با او می‌شود شوکه و نگرانیم».
رویترز بلافاصله پاسخی به تماس تلفنی نمایندگی دیپلماتیک ایران در ژنو برای دریافت نظر دریافت نکرد.
رویترز اعلام کرد که پاسخی از نمایندگی دیپلماتیک ایران در ژنو برای دریافت نظر در این باره دریافت نکرده‌است.
جلالی که پزشک و مدرس مؤسسه کارولینسکا در پایتخت سوئد و در زمینه پزشکی بحران تخصص دارد در آوریل ۲۰۱۶ به دعوت دانشگاه‌های تهران و شیراز برای شرکت در کنفرانسی به ایران سفر کرد، اما به اتهام جاسوسی بازداشت و محاکمه شد.
کارشناسان سازمان ملل تأکید کرده‌اند که اعترافات جلالی زیر شکنجه گرفته شده و حکم او در یک دادگاه ناعادلانه صادر شده‌است.
آنها تأکید کردند که اخذ اعتراف و اقرار تحت شکنجه روحی و روانی حاصل از سلول انفرادی زمینه‌ساز صدور احکام سنگین زندان و حتی اعدام توسط دادگاه‌ها شده‌است.
فعالان حقوق بشر، ایران را به زندانی کردن تعدادی از دوتابعیتی‌ها برای گرفتن امتیازاتی از کشورهای دیگر متهم می‌کنند، اما ایران این اتهامات را انکار می‌کند.

 



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»