ایران حمله به پایگاه نظامی در آمریکا را طراحی کرده بود

 برنامه حمله به سبک اقدام انتحاری به ناوشکن «یواس‌اس کول» بود


آبراهی روبروی پایگاه نظامی فورت مک نایر (AP)
آبراهی روبروی پایگاه نظامی فورت مک نایر (AP)
TT

ایران حمله به پایگاه نظامی در آمریکا را طراحی کرده بود


آبراهی روبروی پایگاه نظامی فورت مک نایر (AP)
آبراهی روبروی پایگاه نظامی فورت مک نایر (AP)

مقام‌های امنیتی آمریکا می‌گویند ایران تهدیدهایی را علیه یک پایگاه نظامی در واشنگتن و همچنین ژنرال جوزف ام مارتین معاون فرمانده آن انجام داده‌است که با شنود مکالمات متوجه چنین طرح و برنامه‌ای شده‌اند.
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، دو مقام ارشد اطلاعاتی آمریکا گفتند که سپاه پاسداران ایران در ماه ژانویه سال جاری میلادی (دی‌ماه ۱۳۹۹) قصد حمله انتحاری به پایگاه نظامی فورت‌مک‌نایر در شهر واشینگتن دی‌سی پایتخت آمریکا به سبک برنامه اقدام انتحاری سال ۲۰۰۰ به ناوشکن USS cole داشته‌است. آن حمله منجر به مرگ ۱۷ ملوان نیروی دریایی آمریکایی شد.
همچنین طبق پیام‌های رهگیری شده از شنود مکالمات، مقام‌های ایرانی قصد داشته‌اند با نفوذ در پایگاه فورت مک نایر، ژنرال جوزف ام مارتین معاون فرمانده این پایگاه را به قتل برسانند.
فورت مک نایر یکی از قدیمی‌ترین پایگاه‌های نظامی ایالات متحده است و محل اقامت رسمی ژنرال مارتین است.
این تهدیدها یکی از دلایلی بود که ارتش را وادار به تشدید حفاظت از اطراف فورت مک نایر کرد.
پنتاگون، شورای امنیت ملی، یا آژانس امنیت ملی آمریکا در این باره اظهارنظری نکرده‌اند.
سرلشکر عمر جونز فرمانده منطقه نظامی واشینگتن، در یک نشست مجازی در ژانویه، تهدیدهای «مستند و مشخص» علیه فرماندهان نظامی ساکن در این پایگاه را تأیید کرد.
بر اساس این گزارش و در پی افشای این تهدیدها، مقام‌های آمریکایی تصمیم به تقویت حلقه امنیتی و حفاظتی اطراف پایگاه نظامی فورت مک نایر گرفتند و در این راستا گشت ساحلی و اعمال محدودیت‌های دسترسی به این پایگاه نظامی بیشتر شده و برای زیرنظر گرفتن آبراه واشینگتن که مقابل این پایگاه نظامی قرار دارد، دوربین‌های مدار بسته بیشتری نصب شده‌است.
خبرگزاری آسوشیتدپرس افزود، شنود مکالمات فرماندهان نیروی قدس سپاه از سوی آژانس امنیت ملی آمریکا حاکی است آنها در سالگرد قتل قاسم سلیمانی، قصد تلافی داشتند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»