هفته مد عربی؛ مسلح به امید و بی اعتنا به همه گیری

تنوع و بلند پروازی هیجان برانگیز در دومین فشن شوی مجازی عربی

هفته مد عربی؛ مسلح به امید و بی اعتنا به همه گیری
TT

هفته مد عربی؛ مسلح به امید و بی اعتنا به همه گیری

هفته مد عربی؛ مسلح به امید و بی اعتنا به همه گیری

اولین چیزی که با دیدن عکس های منتشر شده در شبکه های اجتماعی به ذهن خطور می کند این است که زندگی در دبی به روال عادی بازگشته و آنجا بر خلاف بقیه کشورها خبری از همه گیری نیست.
این عکس ها توسط چند نفر که عاشق سلفی در رستوران یا مناطق ساحلی خلوت هستند گرفته نشده بلکه بخشی از برنامه های فرهنگی و فشن شوهای دبی است و نشان می دهد هیچ وقفه ای در زندگی ایجاد نشده و ترس و نگرانی روال عادی زندگی را مختل نکرده است.
هر کدام از برندهای معروف جهانی لباس یا ساعت مچی یا جواهرات هر هفته در دبی برنامه دارند و کالشکن های جدیدی در کنار ماسک های صورت رنگارنگ و گلدوزی شده به نمایش می گذارند. اما به هر حال مراسم این چنینی مختصرتر از سابق برگزار می شود و برنامه های مجازی نتوانسته جایگزین مناسبت های چهره به چهره شود. هفته مد عربی پائیز و زمستان ۲۰۲۱-۲۰۲۲ نمونه بارز آن است که هفته گذشته برای ۵ روز در دبی با همکاری کمپانی مایکروسافت برگزار و از طریق فیس بوک پخش شد. جلسه های متعددی هم به صورت تعاملی درباره مد پایدار تنظیم شد.
هفته مد عربی با سخنرانی مایا دیاب خواننده لبنانی درباره «صنعت مد در دوره کرونا» و ترانه جدیدش «کعب عالی» (پاشنه بلند) آغاز شد. نکته قابل توجه در این مراسم این است که ۲۵ طراح لباس از اروپا و آسیا و آمریکا و کشورهای عربی حضور داشتند و همین باعث بروز تنوع در ایده ها و طرح ها بود. جالب اینجاست که هر کدام از طراحان شرکت کننده چطور به آثار روحی و اقتصادی و اجتماعی همه گیری نگاه می کنند. برخی کل کرونا را نادیده گرفتند گویی که اصلا چنین چیزی اتفاق نیفتاده است. اما بعضی از طراحان روی تحولات اجتماعی و آثار روحی کرونا دست گذاشتند.
ورن ون طراح خلاق فیلیپینی ساکن دبی و بنیانگذار برند «اماتو کوتور» استایل های زنانه خود را دستکاری نکرد و پیراهن های مجلسی شیک تور دوزی شده را به نمایش گذاشت. در این مجموعه هیچ خبری از بحران همه گیری نیست. سبک و طراحی های او همانطوری هستند که بودند فقط تنها چیزی که تغییر کرده نمایش کالکشن در قالب فیلم کوتاه پنج دقیقه ای است که با نقش آفرینی پیا ورتزباخ ملکه سابق زیبایی جهان مدل های چین دار عمدتا مشکی و پرهای مصنوعی شترمرغ زیباتر جلوه کردند.
از آنجا که هر فیلمی نامی دارد و روایتگر داستان پر هیجانی است ورن ون اسم مجموعه اش را «خلوت با خود» گذاشت و موضوع درباره زنی است که در مسیر جستجوی معنای زندگی با احساسات خیر خواهانه و شرورانه درونی مواجه می شود. البته داستان پایان خوشی دارد. ورن ون می گوید «این فیلم نمادهای بسیاری دارد... داستان زنی است که دنبال آزادی درونی می گردد و از دنیای بی ثبات می گریزد. جهان اطرافش تمام افکار و احساساتش را به هم ریخته اما در نهایت خود را می یابد و نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل می کند». لباس های هات کوتور با طراحی و استایل تک و شکوهمند همین پیام را به مخاطب می دهد. استر ماناس و بالتازار دلپیر طراحان فرانسوی و بنیانگذاران برند «استر ماناس» کالشکن خود را با الهام از جنبش فمینیستی و مروری بر تاریخ قدیم و معاصر به نمایش گذاشتند. استر ماناس گفت «با بررسی کتاب های تاریخی دنبال چهره های موثر و شناخته شده جنبش زنان از گذشته تا کنون بودیم. برخی دانشجویان دختر دانشگاه های آمریکا و بعضی هم از چهره های تاثیر گذار قرون وسطی بودند... متوجه شدیم که این جنبش ها چقدر تاثیر گذار و الهام بخش بوده اند و این پرسش مطرح شد که معنی بودن در حوزه زنان چیست. اما جنبش های فمینیستی چطور در دوره معاصر بازتاب پیدا کردند؛ با «رنگ» و مفهوم «پایدار و جامع بودن» و این یعنی عرضه استایل های  همگانی. صنعت مد برای همه است مثل دموکراسی و بدن را از قید و بند آزاد می کند. از این رو، استر و بالتازار استایل های راحت طراحی کردند.
 پیو تیلور طراح بریتانیایی مجموعه «ساتوا»‌ را ارائه کرد که بر پایه برداشت او از «توازن و درستکاری» تنظیم شده است. او می گوید «این مفهوم پایه و اساس طرح های پایدارم است».
تیلور افزود «طرح های پایدارم همواره از این ویژگی برخوردارند اما این بار روان کاوی و خودشناسی را هم اضافه کردم».
پیو تیلور مدل هایش را با احیای هنرهای دستی قدیمی و بر مبنای کیفیت خوب طراحی کرده و از فست فشن فاصله گرفته است. چندین قطعه از مجموعه بهار و تابستان ۲۰۲۱ تیلور در کالکشن جدیدش دیده می شود و او از این طریق روی مفهوم پایداری تاکید کرده است.
برای مثال، کیمونوی ژاپنی منبع الهام او در پالتوی «لوکیا» بوده. تیلور از همین طرح در کالکشن های پیشین استفاده کرده اما باز هم از آن دست بر نمی دارد چون به قول معروف نرم و شیک است. او همچنین هنرهای دستی قدیمی در ژاپن را هم در مجموعه خود به کار برده چون این هنرها هیچ گاه از مد نمی افتند. جان چارلز زکریا طراح لباس لبنانی کالکشنی با عنوان «نشاط» ارائه کرد که البته بهتر بود اسمش را می گذاشت «اشرافیت» یا مثلا «اوج زنانگی». این مجموعه ۱۲ پیراهن مجلسی با رنگ های جیغ و شاد مثل پرتقالی و قرمز و زرد با ته مایه مشکی و صورتی و آبی دارد. او می گوید که «کالکشن جدید به زنان انرژی و قدرتی می دهد که امسال بیش از هر زمان دیگر به آن نیاز دارند تا شیک پوشی و اعتماد به نفس خود را حفظ کنند و از پس تمام مشکلات احتمالی بربیایند».
جان چارلز زکریا از پارچه های ابریشمی و ماسلین استفاده کرده که نماد تجمل گرایی و زنانگی اند. برخی از استایل ها نازکند و آستری ندارند اما همه آنها گلدوزی شده اند. چندین پیراهن مجلسی و غیر مجلسی با چاک بلند در مجموعه زکریا دیده می شود.
جاستینا پتلیکا طراح لهستانی و بنیانگذار برند
 J A P Petelicka در کالکشن خود علاقمندی ها و فرهنگش را نشان داده است. جاستینا قبل از ورود به عرصه فشن خبرنگار بود و درباره فشن می نوشت. او با توجه به حرفه روزنامه نگاری به دنبال خلق طرح و استایل های کاری و شیک زنانه بود تا هم اعتماد به نفس زنان در محیط شغلی افزایش پیدا کند و هم استایل شیک و منحصر به فرد داشته باشند. مجموعه آخری او در هفته مد عربی پر است از استایل های شیک برای زنان شاغل در کنار پیراهن های مجلسی تک. او می گوید که در این کالشکن از تراش های دستی فراوانی مثل گلدوزی استفاده شده است. جاستینا که از طرفداران مفهوم پایداری است افزود که همواره از پارچه های دوستدار طبیعت استفاده می کند.

 طراح برزیلی در کالکشن پائیز Sandro Barros
و زمستان ۲۰۲۱-۲۲ علاقه خود را به سینما نشان داده و از کارگردان چینی شناخته شده دهه سی در هالیوود وونگ کار وای قدردانی کرد. کالشکن او از استایل های شیک دوران قدیم تشکیل شده که یادآور زیبایی و شیک پوشی زنانی است که در فیلم های وونگ کار وای بازی کردند؛ افرادی مثل مارلین دیتریش و آنا می ونگ. ساندرو گفت «تحت تاثیر فرهنگ چینی در فیلم های وونگ کار وای قرار گرفتم و حتی اینکه چگونه آنا می ونگ با غلبه بر فضای نژادپرستی هالیوود و استعداد بی نظیر خود را در این عرصه تثبیت کرد. کارگردانان پیش از آغاز به کار آنا می ونگ از زنان سفید پوست برای نقش آفرینی در شخصیت زنان چینی استفاده می کردند و به همین دلیل او یک زن پیشرو و با اقتدار و واقع گرا به شمار می رود». کالکشن ساندرو از ۳۰ پیراهن مجلسی گلدوزی شده یا مرصع کاری شده با کریستال و قطعات شیشه ای رنگارنگ و شکل های هندسی تشکیل شده که بر گرفته از طرح قالی و دیوار کاخ های چین هستند. استایل ها رنگ های متفاوت و متناقض مثل آبی تیره و بژ در کنار آلبالویی و طلایی و نارنجی و نیز رنگ های کارامل و صورتی و سبز دارند. دومین کالکشن برند اماراتی یوفوریا «لا دولچه ویتا یا زندگی شیرین» نیز از دوره قدیم الهام گرفته است. این مجموعه در مرکز مالی بین المللی دبی فیلمبرداری شده با صحنه هایی از فیلم معروف «زندگی شیرین» فدریکو فلینی در دهه شصت. این فیلم جالب اواسط نوامبر در میان فواره های مرکز مالی بین المللی دبی فیلمبرداری شده که فواره تروی در رم را تداعی می کند. نکته جالب مجموعه یوفوریا این است که هم فیلمبرداری و هم استایل های دارای تم عاشقانه و زیبای چین دار با رنگ های آرام بخش مثل بژ و صورتی و مشکی و طوسی و نقره ای مخاطب را به دوران زیبای قدیم می برند.

 



چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
TT

چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)

بلافاصله پس از پخش اولین قسمت از سریال مصری «الحشاشین» در ماه رمضان از تعدادی از شبکه‌های مصری و عربی، فعالان و چهره‌های رسانه‌ای وابسته به «اخوان المسلمین» کمپین «انتقاد شدید» را علیه این سریال به راه انداختند.
این سریال الهام گرفته از تاریخچه گروه حَشّاشین (باطنی‌ها) است که در قرون وسطی بین سال‌های ۱۰۹۰ تا ۱۲۷۵ پس از میلاد مسیح زندگی می‌کردند. بنیان‌گذار آن شخصی به نام حسن صباح بود. سؤالاتی در مورد دلایل حمله اخوانی‌ها نسبت به این سریال مطرح شده‌است.
فعالان شبکه‌های اجتماعی و متخصصان مسائل سازمان‌های «اسلام سیاسی» معتقدند کارزار حمله اخوان به دلیل «آگاه شدن افراد وابسته به این گروه یا کسانی که با آن همدردی می‌کنند از شباهت‌های بین دو گروه و حساسیت شدید آنها نسبت به هرگونه تلاش برای افشای استثمار دین برای اهداف سیاسی است».
سریال الحشاشین با بازی تعدادی از بازیگران مصری و عرب به پیشگامی هنرمند مصری کریم عبدالعزیز است. این اثر به نویسندگی عبدالرحیم کمال، کارگردانی پیتر میمی و تهیه کنندگی شرکت «المتحده» در حال پخش است.
فیلمبرداری این سریال دو سال به طول انجامید و قرار بود در ماه رمضان سال گذشته نمایش داده شود اما با توجه به گفته‌های قبلی سازندگان، به دلیل فیلمبرداری صحنه‌هایی از این سریال در مالتا و قزاقستان، نمایش به تعویق افتاد.
این سریال داستان حسن الصباح، بنیانگذار گروه حشاشین، خطرناک‌ترین جنبش زیرزمینی و مرگبارترین گروه مخفی در قرن یازدهم میلادی به عنوان بخشی از فرقه نزاریه را روایت می‌کند.
فعالان و متخصصان رسانه ای طرفدار اخوان المسلمین کمپین شدیدی را برای حمله به سریال و سازندگان آن راه اندازی کردند.
کمپین حمله جنبه‌های مختلفی داشت که برخی از آنها مستقیماً از توصیف سریال به‌عنوان «طرح تاریخی اخوان و تشبیه آن‌ها به گروه حشاشین» انتقاد کردند. در حالی که برخی دیگر مسیر هنری مرتبط با «تلاش برای نقد زبان به کار رفته در اثر و هزینه مالی آن» را در پیش گرفت.

یکی از سکانس های «الحشاشین» (شرکت فیلمساز)

روزنامه‌نگار وابسته به اخوان، محمد ناصر، پست‌ها، پیوندها و ویدئوهایی در انتقاد از این سریال منتشر کرد. او در یکی از آنها در حساب کاربری خود در سایت «ایکس» نوشت: «بهتر بود سریال به دلیل هزینه‌های زیاد تولید نمی‌شد».
از سوی دیگر، اسامه جاویش، روزنامه‌نگار طرفدار اخوان المسلمین، یک پست وبلاگی در «X» منتشر کرد که در آن سعی داشت سریال را به سخره بگیرد. او نوشت: «فوری... پخش تازه‌ترین قسمت حشاشین... معلوم شد اخوانی‌ها هیولا هستند».
با این حال، بسیاری از نظرات در مورد آن پست، انتقادات شدیدی را متوجه جاویش کرد و گفتند که او «به شباهت بین اخوان و حشاشین اعتراف کرده‌است».
به نوبه خود، سامی کمال الدین، روزنامه‌نگار وابسته به «اخوان»، تلاش کرد برای پرهیز از مسیر سیاسی، استفاده از نقد هنری برای حمله به سریال، آن را «سریال کارتونی» توصیف کرد. او گفت که اپیزودهایی که نمایش داده شد «فقر هنری آشکاری داشتند».
از سوی دیگر، وبلاگ نویسان به انتقاد اخوان از سریال حمله کردند و این حمله را به شباهت دو گروهی که این درام فاش می‌کند نسبت دادند.
اکانتی به نام «نادر الشریف» در «X» نوشت: «حسن الصباح، بنیانگذار حشاشین، و حسن البنا، مؤسس اخوان، دو روی یک سکه هستند و همه انتقادات به این سریال، منشأ و شیوه‌های حشاشین را افشا می‌کند که هیچ تفاوتی با شیوه‌های اخوان ندارد».
برخی از بلاگرها از سبک «کمیک» برای تمسخر خشم اخوان علیه سریال استفاده کردند.

احمد بان، نویسنده و پژوهشگر متخصص در امور سازمان‌های افراطی نیز به نوبه خود اظهار کرد که حمله اخوان به سریال «حشاشین» را می‌توان در چارچوب این دانست که اعضای اخوان این سریال را به عنوان یک «طرح سیاسی و فکری علیه خود» می‌بینند.
او به الشرق الاوسط توضیح داد: «بسیاری از گروه‌ها مانند اخوان نسبت به هرگونه تلاش برای انتقاد، بسیار حساس هستند».
وی افزود که «با وجود تفاوت در زمینه‌های تاریخی، بین گروه اخوان و حشاشین شباهت وجود دارد، نه تطابق».
او افزود: اعتماد مطلق در درون حشاشین بسیار خطرناک تر از درون اخوان است، اما استفاده از مذهب در سیاست موضوعی است که هر دو گروه مشترک هستند.
او توضیح داد که تمرکز سریال بر نقد این ایده ممکن است یکی از دلایلی بوده باشد که احساسات پیروان گروه‌هایی را که وجودشان به استفاده از دین در سیاست وابسته است جریحه‌دار کند.
به نوبه خود، محقق متخصص در سازمان‌های افراطی، منیر ادیب، نیز گفت که مناطق مشترک زیادی بین «اخوان» و «حشاشین» وجود دارد؛ آن گروه به عنوان گروهی است که به بهانه جهاد از جنگ و از دین برای خدمت به اهداف سیاسی خود استفاده می‌کرد.
ادیب به الشرق الاوسط گفت که حسن البنا با الهام از حسن صباح ایده ساخت گروه را بر اساس وفاداری مطلق پیروان به رهبر گروه ایجاد کرد؛ در هر دو گروه، این بیعت مبتنی بر «سمع، اطاعت و اعتماد کورکورانه از جانب وفاداران به رهبر گروه» است.