آمریکا: جدیت ایران در مذاکرات وین کافی نیست

آمریکا: جدیت ایران در مذاکرات وین کافی نیست
TT

آمریکا: جدیت ایران در مذاکرات وین کافی نیست

آمریکا: جدیت ایران در مذاکرات وین کافی نیست

یک مقام بلندپایه وزارت خارجه آمریکا گفت که ایالات متحده برخی نشانه‌های جدی بودن ایران را در جریان مذاکرات غیر مستقیم در وین لمس کرده، اما کافی نیست.
به گزارش خبرگزاری رویترز، این مقام آمریکایی که نخواست نامش فاش شود، شامگاه جمعه افزود: یک علامت سؤال عمده در مورد درخواست مکرر تهران از واشنگتن برای لغو همه تحریم‌های اعمال شده از سال ۲۰۱۷ وجود دارد.
این مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا در گفت و گوی تلفنی با خبرنگاران اظهار کرد که «اصرار ایران بر لغو تمامی تحریم‌های اعمال شده از سال ۲۰۱۷، مذاکرات را به بن‌بست می‌کشاند».
وی از مطرح شدن پرونده‌های شهروندان آمریکایی ناپدیدشده و بازداشت‌شده در ایران در وین خبر داد و افزود: ما لیستی از تحریم‌هایی را که لغو خواهیم کرد ارائه ندادیم، اما تبادل نظر کردیم و به ایران اطلاع دادیم که چه تحریم‌هایی را می‌توانیم برداریم.
این مقام آمریکایی تاکید کرد، قصد داریم تحریم‌های غیر مرتبط با توافق هسته‌ای را لغو کنیم، اما این به معنای لغو همه تحریم‌های اعمال شده علیه ایران از سال 2017 نیست.
او معتقد است که «بهتر است با ایرانی‌ها رو در رو مذاکره کنیم، اما اگر نخواهند نمی‌توانیم آنها را مجبور کنیم».
وی همچنین اعلام کرد که ما در مورد ایران با اعضای کنگره مشورت می‌کنیم و حتی اگر با آنها مخالف باشیم، نظر آنها را می‌گیریم. همچنین ما با حسن نیت با ایران دربارهٔ توافق هسته ای مذاکره خواهیم کرد.
او در عین حال گفت: «باید راهی برای جلوگیری از رفتار ایران پیدا کنیم و معتقدیم که دیپلماسی نشان دهنده این راه است.. برنامه هسته ای ایران پیشرفت کرده‌است و تهران تحریکات خود را در منطقه افزایش داده‌است».
این مقام ارشد آمریکایی با بیان این که ایالات متحده ایده‌های «بسیار جدی» در مورد احیای توافق هسته‌ای به ایران پیشنهاد کرده‌است،  امیدوار است که ایران در روزها و هفته‌های آینده موضع سازنده تر و عملی‌تری اتخاذ کند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»