دریا، آوردگاه جدید برای رویارویی ایران و اسرائیل

دریا، آوردگاه جدید برای رویارویی ایران و اسرائیل
TT

دریا، آوردگاه جدید برای رویارویی ایران و اسرائیل

دریا، آوردگاه جدید برای رویارویی ایران و اسرائیل

رویارویی بین اسرائیل و ایران در چندین سال گذشته به طور مستقیم و غیر مستقیم در لبنان و سوریه و نوار غزه جریان داشته اما تنش بین دو کشور در چند ماه اخیر به دریا کشیده شد و عملیات خرابکارانه و حملات متعدد مرموز به کشتی ها از سوی دو کشور ادامه دارد.

«جنگ نیابتی» بین اسرائیل و ایران در سالیان متمادی در خاورمیانه جریان دارد. حزب الله مورد حمایت ایران و حماس ، جنبش اسلامی حاکم بر نوار غزه با اسرائیل پیکار می کنند. «گروه های هوادار ایران» در سوریه به طور منظم مورد حمله هوایی اسرائیل قرار می گیرند.

جنگ بین دو کشور به حوزه جاسوسی و سایبری کشیده شد. موساد اسرائیل در یک عملیات اطلاعاتی که عملیات سال ۲۰۱۸ نام گرفت توانست به ۵۵ هزار صفحه و فایل دیجیتال از اطلاعات مربوط به برنامه هسته ای ایران دست پیدا کند. بخشی از این اسناد و فایل ها در دسترس محققان دانشگاه هاروارد قرار گرفت. ایران گفت حملات سایبری به تاسیسات راهبردی کار اسرائیل بوده است.

قاسم سلیمانی سردار با نفوذ ایران و فرمانده سپاه قدس در حمله هوایی آمریکا در عراق کشته شد و شبکه آب اسرائیل مورد حمله سایبری قرار گرفت. محسن فخری زاده دانشمند هسته ای ایران در اواخر ۲۰۲۰ کشته شد و ایران مدعی شد کار اسرائیل بوده است.

سیما شاین تحلیلگر موسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل در تل آویو در جلسه مجازی گفتگو با خبرنگاران گفت «در واقع این حملات متقابل همچون زنجیره بهم پیوسته شده اند و هر یک از طرف های درگیر می تواند حمله را به طور متفاوت آغاز کند. شاید برخی مدعی شوند که این روند از ماه ژانویه ۲۰۱۵ آغاز شد چون آن هنگام آرشیو اسناد هسته ای به دست موساد اسرائیل افتاد اما عده ای بر این باورند که ترور سلیمانی نقطه آغازین مواجهه بوده است. تمامی رویدادها با پرونده هسته ای و نیز تلاش ایران برای استقرار در سوریه و تلاش اسرائیل برای جلوگیری از نفوذ ایران در سوریه ارتباط پیدا می کند».

او افزود «مواجهه دریایی بین دو کشور در دو هفته گذشته علنی شد. این رویارویی دو سال تمام در خفا و غیر علنی انجام می شود. می توان گفت ایران و اسرائیل در مسیر تنش زایی حرکت می کنند».

ایران در ۲۰۱۹ اعلام کرد سه نفتکش ایرانی در دریای سرخ مورد حمله قرار گرفتند. اسرائیل می گوید ایران گاهی از مسیر دریایی به متحدانش اسلحه می رساند. اسرائیل درصدد کاهش توان ایران برای دور زدن تحریم های نفتی آمریکا و پر کردن خزانه دولت با درآمدهای نفتی است.

اوضاع در ۲۵ فوریه تغییر کرد و در کشتی باربری اسرائیلی «هلیوس ری» انفجاری رخ داد. انگشت اتهام به سمت ایران نشانه رفت. کشتی کانتینری شهرکرد نزدیک سوریه و پس از آن یک کشتی کانتینربر اسرائیلی به نام لوری در دریای عرب و کشتی کانتینری ایرانی ساویز در دریای سرخ مورد حمله قرار گرفتند. منابع گوناگون سه شنبه (۱۳ آوریل) از حمله به کشتی اسرائیلی هایپیریون ری در نزدیکی سواحل امارات خبر دادند اما جزئیات این حادثه منتشر نشده است.

فرزین ندیمی پژوهشگر موسسه سیاست خاور نزدیک واشنگتن شامگاه سه شنبه (۱۳ آوریل) نوشت «کشمکش دریایی اسرائیل و ایران تا حالا شدید نبوده و در سطح خاکستری پایین تر از اقدامات ستیزه جویانه علنی انجام می شود... اما این حملات شتاب بیشتری به خود گرفته و پیش بینی می شود افزایش بیشتری پیدا کند و در سطح وسیع تری انجام شود».

ندیمی افزود «امکان به کارگیری «تاکتیک های جدید» همچون «حمله از طریق پهپاد یا زیردریایی» وجود دارد.

ندیمی بر این باور است که کشتی های مورد حمله آسیب جدی ندیده اند و این گویای این است که طرفین درگیر در این حملات دقیقا محاسبه و تلاش می کنند که از تنش زایی جلوگیری کنند اما او ادامه داد که «هر لغزشی ممکن است امنیت حمل و نقل بین المللی را در معرض تهدید قرار دهد». مناخم مرهاوی تحلیلگر مسائل ایران به فرانس پرس گفت «دو طرف به دنبال تنش زایی نیستند اما شاید کار به جاهای باریک کشیده شود. اسرائیلی ها و ایرانی ها می دانند که این احتمال وجود دارد و درصدد اجتناب از آن هستند».

او خاطر نشان کرد «کار زیادی از دست ایران ساخته نیست چون این کشور با پیامدهای شیوع کرونا دست و پنجه نرم می کند. در مورد مذاکرات با غربی ها هم تقابل با هر کدام از گروه ها به عنوان آخرین گزینه ایران مطرح می شود چون ایران نمی خواهد از طریق تقابل با غربی ها مذاکرات را هم از دست بدهد. هدف ایران از این مذاکرات نجات برجامی است که در ۲۰۱۵ امضا و دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین از آن خارج شد».

مرهاوی بر این باور است که اسرائیل به شدت مخالف بازگشت واشنگتن به برجام است و با این جنگ دریایی غیر علنی و نیز حمله به سایت نطنز «با آتش بازی می کند» چون همچنانکه ایران مدعی است مشخص شد که انفجار کار اسرائیل بود».

مرهاوی افزود «خطر بزرگ برای اسرائیل خدشه دار شدن مناسبات بین این کشور و آمریکا است».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»