عفو بین‌الملل، مقامات ایران را به بازی با جان محمد نوری‌زاد متهم کرد

عفو بین‌الملل، مقامات ایران را به بازی با جان محمد نوری‌زاد متهم کرد
TT

عفو بین‌الملل، مقامات ایران را به بازی با جان محمد نوری‌زاد متهم کرد

عفو بین‌الملل، مقامات ایران را به بازی با جان محمد نوری‌زاد متهم کرد

سازمان عفو بین‌الملل روز جمعه، ایران را به «بازی کردن با جان» و «شکنجه و آزار جنسی» محمد نوری‌زاد فیلمساز و زندانی سیاسی متهم کرد و گفت: مقامات زندان هشت بار یک ماده مجهول به آلت تناسلی این فعال سیاسی تزریق کرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، محمد نوری‌زاد یکی از ۱۴ مخالف سیاسی است که در ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ نامه‌ای سرگشاده را با مضمون مطالبه استعفای علی خامنه‌ای رهبر ایران و نیز اعمال تغییرات بنیادین در قانون اساسی کشور امضا کردند.
این فیلمنامه‌نویس و روزنامه‌نگار ۶۶ ساله ایرانی، از آگوست سال ۲۰۱۹ به اتهام توهین به علی خامنه‌ای، به بیش از ۱۷ سال محکوم شد.
سازمان عفو بین‌الملل روز جمعه با انتشار بیانیه‌ای ضمن درخواست برای آزادی فوری محمد نوری‌زاد، زندانی سیاسی در ایران اعلام کرد که «مقامات ایران به طرز بی‌رحمانه‌ای جان این فیلمساز و از مخالفان سیاسی حکومت را به بازی گرفته‌اند، به این نحو که وی را از مراقبت‌های پزشکی لازم برای بیماری قلبی‌اش که توسط چندین پزشک، خطرناک تشخیص داده شده، محروم کرده‌اند».
عفو بین‌الملل همچنین اعلام کرد که مطلع شده مقامات ایران «محمد نوری‌زاد را مورد شکنجه و سایر برخوردهای بی رحمانه، غیرانسانی و ترذیلی شامل خشونت جنسی و تجویز اجباری مواد شیمیایی قرار داده‌اند که بسیار وحشتناک است».
عفو بین‌الملل اضافه کرد: شکنجه مستمر محمد نوری‌زاد از طریق منع مراقبت‌های پزشکی تخصصی لازم برای وی، او را به این نقطه رسانده که دست به اقدامات شدیدی از جمله خودزنی بزند تا مقامات را قانع کند درمان‌های پزشکی مورد نیازش را در اختیار وی قرار دهند. وی چندین بار نیز دست به اعتصاب غذا زده و گاه حتی از دریافت داروهایش خودداری کرده‌است.
این سازمان اشاره کرده که پیشتر در یک فایل صوتی ناراحت‌کننده که به صورت آنلاین منتشر شد، دختر محمد نوری‌زاد، فائزه نوری‌زاد، توضیح داد که چگونه پدرش در پایان آخرین ملاقات‌شان در ۱۸ اسفند ۱۳۹۹ صورت، سر و گردن خود را با یک تیغ زخمی کرده به نحوی که منجر به خون‌ریزی شدید شده‌است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»