ایران از جنگ غزه برای تبلیغ پیروزی نیابتی خود بهره‌برداری می‌کند

بهره‌برداری ایران از جنگ غزه: تبلیغ پیروزی نیابتی



شلیک موشک از نوار غزه به سمت اسرائیل در درگیری اخیر (آژانس عکس اروپا)
شلیک موشک از نوار غزه به سمت اسرائیل در درگیری اخیر (آژانس عکس اروپا)
TT

ایران از جنگ غزه برای تبلیغ پیروزی نیابتی خود بهره‌برداری می‌کند



شلیک موشک از نوار غزه به سمت اسرائیل در درگیری اخیر (آژانس عکس اروپا)
شلیک موشک از نوار غزه به سمت اسرائیل در درگیری اخیر (آژانس عکس اروپا)

جنگ اخیر اسرائیل و غزه این فرصت را برای ایران فراهم کرد تا شلیک گسترده راکت به اسرائیل را به عنوان انتقامی از حملات اسرائیل به ایران به تصویر بکشد، این در حالی است که اسرائیل می‌گوید که تهران در درگیری‌های اخیر نقشی نداشته‌است.
روزنامه «نیویورک تایمز» در گزارشی می‌نویسد: تهران که درگیر یک جنگ در سایه طولانی مدت با اسرائیل بوده‌است، تلاشی برای پنهان کردن خشنودی خود از درگیری‌های اخیر میان اسرائیل و فلسطینی‌ها نکرده‌است.
طبق این گزارش، رسانه‌های ایران در طول ۱۱ روز جنگ، خرسندی از آسیب به دشمن خود، نقش تهران در تأمین سلاح و آموزش نظامی مبارزان فلسطینی در غزه را پررنگ کردند.
این گزارش به نقل از متخصصان می‌افزاید که ایران طی دهه‌ها حمایت از حماس، پشتیبانی‌های مالی و سیاسی از این سازمان را ادامه داده‌است؛ به علاوه حمایت‌های تهران شامل ارسال انواع سلاح‌ها، فناوری و آموزش ساخت راکت‌های پیشرفته که قادر به هدف قرار دادن عمق اسرائیل هستند، بوده‌است.
با این وجود، بر اساس ارزیابی نهادهای اطلاعاتی اسرائیل، در جنگ اخیر، حماس به شکلی مستقل از ایران تصمیم‌گیری کرد.
یک تحلیل‌گر اسرائیلی بر این باور است که مقام‌های ایرانی معتقدند که توانمندی نظامی گروه‌های فلسطینی در غزه –هم به لحاظ کمیت و هم به لحاظ بُرد راکت‌ها- ممکن است سبب شود تا اسرائیل پیش از اقدام بعدی علیه ایران، نسبت به نتایج احتمالی آن تأملی دوباره داشته باشد.
به باور مئیر جاودانفر تحلیل‌گر و استاد مطالعات امنیت ایران در مرکز مطالعات میان رشته‌ای هرتزلیا، ایران حملات راکتی به اسرائیل را به عنوان «احیای بازدارندگی» در برابر حملات آتی اسرائیل می‌نگرد.
این در حالی است که لیور حیات سخنگوی وزارت خارجه اسرائیل گفته‌است که اطلاعاتی در خصوص ارتباط و نقش ایران در بحران اخیر ندارد.
طبق این گزارش، تحلیل‌گران بر این باور هستند که قاچاق سلاح‌ها و راکت‌های ایرانی به غزه، به واسطه محاصره شدید زمینی و دریایی بسیار دشوار است. در دوره کوتاهی پس از خیزش‌های عربی سال ۲۰۱۱، ایران قادر بود تا اجزاء ساخت راکت را از طریق تونل‌های زیرزمینی که غزه را به مصر وصل می‌کند، به فلسطینی‌ها برساند.
گرچه تندروها در ایران مشتاق انتقام جویی بودند، اما وقتی بحث جنگ اسرائیل و فلسطین باشد، افکار عمومی در داخل ایران اتفاق نظری ندارد. جایی که بسیاری مبارزه فلسطین را نبرد خود نمی‌دانند و آنها مخالف انتقال میلیون‌ها دلار توسط دولت به گروهی از شبه نظامیان هستند که به نیابت از خود در لبنان، سوریه، عراق و یمن می‌جنگند، مبالغی که می‌تواند برای رفع مشکلات فوری اقتصادی در داخل استفاده شود.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»