۶ شبه نظامی ایرانی در حمله به مرکز سوریه کشته شدند

هواپیماهای روسی حملات علیه داعش در بادیه را آغاز کردند

شبه نظامیان عراقی وابسته به ایران در استان دیرالزور سوریه
شبه نظامیان عراقی وابسته به ایران در استان دیرالزور سوریه
TT

۶ شبه نظامی ایرانی در حمله به مرکز سوریه کشته شدند

شبه نظامیان عراقی وابسته به ایران در استان دیرالزور سوریه
شبه نظامیان عراقی وابسته به ایران در استان دیرالزور سوریه

 در حمله جمعه شب افراد مسلح در منطقه السخنه، شرق شهر تدمر در حومه شرقی حمص، ۶ تن از اعضای شبه نظامیان «فاطمیون» گارد ایرانی در سوریه کشته و ۴ نفر دیگر زخمی شدند.
پس از این حمله هواپیماهای جنگی روسیه به بیش از ۲۰ سایت در جنوب منطقه السخنه یورش بردند.
«فاطمیون» در سال ۲۰۱۴ در جنگ سوریه به عنوان وابسته به تهران ظاهر شد، این گروه در مأموریت‌های رزمی در مناطق نفوذ ایران در غرب فرات در استان دیرالزور، شهر آلبوکمال، مناطق مرزی با عراق و برخی از مناطق بادیه، شرق استان حمص شرکت کرده‌است.
شبکه خبری مخالف «عین الفرات» گزارش داد که هواپیماهای جنگی ۲۲ حمله هوایی به نقاط ناشناخته جنوب السخنه به سمت صحرای الحماد انجام دادند.
این اقدام پس از حمله افراد مسلح «با وابستگی ناشناس» حوالی ساعت نه شب جمعه به مقر فاطمیون در حومه السخنه صورت گرفت.
هیچ گروهی مسئولیت این حمله را تقبل نکرده‌است. ۶ شبه نظامی کشته و ۴ نفر دیگر به شدت زخمی شده‌اند. کشته‌ها و زخمی‌ها به بیمارستان نظامی تدمر منتقل شدند.
«دبیرخانه حقوق بشر سوریه» نیز گزارش داد که یک مین در میان تجمع یک گروه از نیروهای رژیم در حومه تدمر شرق استان حمص منفجر شده‌است که منجر به زخمی شدن عوامل مختلف در درجه‌های مختلف نظامی شده‌است.
این حادثه در جریان ادامه عملیات پاکسازی علیه شبه نظامیان «داعش» در چندین منطقه از بادیه سوریه صورت گرفت.
«دیده‌بان» همچنین تأکید کرد که هواپیماهای جنگی روسی «حمله شدید» را سپیده دم شنبه به صحرای سوریه انجام دادند، تعداد حملات طی ۴۸ ساعت در ۳۰ مکان در صحرای تدمر در حومه شرقی حمص، اثریا، شرق حماه، بیش از ۳۰ مورد بود.
 



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»