پالایشگاه نفت تهران آتش گرفت

پالایشگاه نفت تهران آتش گرفت
TT

پالایشگاه نفت تهران آتش گرفت

پالایشگاه نفت تهران آتش گرفت

پالایشگاه نفت تندگویان در جنوب تهران، امروز چهارشنبه در پی حادثه نشت در خطوط انتقال گاز مایع، به‌طور گسترده دچار حریق شد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، به دلیل آتش‌سوزی در این پالایشگاه واقع در شهر ری دود نسبتاً غلیظی در مناطق جنوبی تهران قابل مشاهده است.
منصور درجاتی مدیرکل مدیریت بحران تهران در گفت و گو با تلویزیون رسمی ایران گفت: آتش‌سوزی در یکی از خطوط انتقال گاز مایع رخ داده‌است.
وی افزود: «آتش‌سوزی همراه با انفجار در اثر نشت یکی از لوله‌های خطوط انتقال در داخل پالایشگاه رخ‌داده که دود ناشی از آن در فضای فوقانی اطراف دیده می‌شود». مدیرکل مدیریت بحران تهران همچنین گفت: «خوشبختانه تاکنون تلفات نداشته‌ایم».
به گزارش خبرگزاری رسمی ایران (ایرنا)، شرکت پالایش نفت تهران با ظرفیت پالایش ۲۵۰ هزار بشکه در روز در حدود ۱۷ تا ۲۰ درصد انرژی کشور را تولید می‌کند، این پالایشگاه سال ۱۳۴۷ تأسیس شده و اینک مشتمل بر ۲ پالایشگاه جنوبی و شمالی است.
با این حال شاکر خفائی مدیر روابط عمومی پالایشگاه تهران، هرگونه «احتمال خرابکاری» در این آتش‌سوزی را تکذیب کرده‌است. او گفت: حادثه به دلیل یک مشکل فرآیندی رخ داده و هم‌اکنون در حال مهار آتش‌سوزی هستیم.
پیش از آن، رسانه‌های ایران اعلام کردند که ناو پشتیبانی «خارک» متعلق به نیروی دریایی ارتش ایران روز سه شنبه در بندر جاسک، به دلایل نامعلومی دچار حریق و در روز چهارشنبه غرق شد.
به نظر می‌رسد اسرائیل، دشمن سرسخت ایران، مظنون اصلی دو حادثه رخ داده در ۱۲ ماه گذشته در تأسیسات مربوط به برنامه هسته ای ایران باشد. تهران این حوادث را اقدامات خرابکارانه قلمداد کرد.
با توجه به تنش فزاینده با اسرائیل، بسیاری در ایران در هر حادثه رد پای سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل را می‌بینند، برخی دیگر نیز به تحریم‌های ایالات متحده اشاره می‌کنند که ایران را از جهان منزوی کرده و حفظ زیرساخت‌های صنعتی را دشوار می‌کند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»