قاضی تحت تحریم آمریکا پیروز احتمالی انتخابات ایران

REUTERS
REUTERS
TT

قاضی تحت تحریم آمریکا پیروز احتمالی انتخابات ایران

REUTERS
REUTERS

ایرانی‌ها امروز جمعه در حالی برای انتخابات ریاست جمهوری به پای صندوق‌های رای رفتند که علیرغم احتمال تعداد زیاد تحریم کنندگان انتخابات در سایه نارضایتی از اوضاع دشوار اقتصادی، پیش‌بینی می‌شود یک قاضی تندرو تحت تحریم‌های آمریکا پیروز این رقابت اعلام شود.
به گزارش خبرگزاری رویترز، با توجه به مه آلود بودن تلاش‌های ایران برای احیای توافق هسته ای سال ۲۰۱۵، تحلیلگران ایرانی، مشارکت در انتخابات را به عنوان همه‌پرسی روش رهبر ایران در مدیریت بحران‌ها می‌دانند.
آیت الله علی خامنه ای رهبر ایران، خواستار مشارکت گسترده در انتخابات شد و پس از رأی دادن در تهران گفت: «هر رأی وزن خود را دارد … بیایید، شرکت کنید و رئیس‌جمهور خود را انتخاب کنید … این برای آینده کشور شما مهم است».
محتمل‌ترین نامزد جانشینی حسن روحانی، ابراهیم رئیسی (۶۰ ساله) فوق محافظه کار است. رئیس‌جمهور بر امور روزمره دولت نظارت می‌کند و به رهبری گزارش می‌دهد.
این گزارش می افزاید: رئیسی که منتقد بی‌امان غرب مانند خامنه ای است، به اتهام دست داشتن در اعدام زندانیان سیاسی دهه‌ها پیش، تحت تحریم‌های آمریکا قرار دارد.
جیسون برودسکی تحلیلگر سیاسی، گفت: «اگر رئیسی انتخاب شود، او اولین رئیس‌جمهور ایران در تاریخ معاصر خواهد بود که نه تنها قبل از تصدی مقام، بلکه در زمان ریاست جمهوری مورد تحریم قرار می‌گیرد».
اگرچه صدها ایرانی از جمله بستگان مخالفان کشته شده در طول انقلاب اسلامی ۱۹۷۹، خواستار تحریم انتخابات شد، انتظار می‌رود طرفداران وفادار دستگاه مذهبی به رئیسی رای دهند.
یک جوان با اشاره به ایرانیانی که توسط دشمنان کشته شدند، به تلویزیون دولتی گفت: «به احترام شهدا رای خواهم داد».
تلویزیون دولتی صحنه‌هایی از صف‌های طولانی کشیده شده به خارج از مراکز محل اخذ رای در چندین شهر را نشان داد.
بیش از ۵۹ میلیون ایرانی واجد شرایط رای دادن هستند.
مراکز رأی دهی در ساعت ۱۹:۳۰ به وقت گرینویچ بسته می‌شود، اما می‌توان آنها را برای دو ساعت دیگر تمدید کرد. انتظار می‌رود نتایج بعد از ظهر شنبه اعلام شود.
فرزانه ۵۸ ساله از شهر مرکزی یزد گفت: «رای من یک نه بزرگ به جمهوری اسلامی». وی گفت، برخلاف آنچه در تلویزیون دولتی نشان داده شد، «در اینجا تقریباً مراکز رای دهی خالی هستند».

* کم فروغ شدن ستاره عمل گرایان

پیروزی رئیسی، کم فروغ شدن ستاره سیاستمداران عملگرا را تأیید خواهد کرد، از جمله آنها روحانی است که با تصمیم واشنگتن برای خروج از توافق هسته ای و اعمال مجدد تحریم‌ها ضعیف شده‌است، در اقدامی که موجبات تضعیف همگرایی با غرب را فراهم کرده‌است.
با اعمال مجدد تحریم‌ها، صادرات نفت از ۲٫۸ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۱۸ به حدود ۲۰۰ هزار بشکه در برخی از ماه‌های سال ۲۰۲۰ کاهش یافته‌است، اگرچه تعداد آن افزایش یافته‌است. ریال ایران نیز از سال ۲۰۱۸ تاکنون ۷۰ درصد ارزش خود را از دست داده‌است.
رهبری مذهبی در ایران که به دلیل نرخ بالای تورم با ۳۹٪ و بیکاری با ۱۱٪ تحت فشار است، به مشارکت بالای مردم برای تقویت مشروعیت آن نیاز دارد، مشروعیتی که از سال ۲۰۱۷ با اعتراضات پی در پی علیه فقر و محدودیت‌های سیاسی آسیب دیده‌است.
روحانی پس از انداختن رأی خود گفت: «انتخابات مهم است و علیرغم مشکلات موجود باید در انتخابات شرکت کنیم و رای دهیم، ای کاش از روز ثبت‌نام نامزدها تا به امروز هیچ مشکلی نداشتیم»، اشاره ای آشکار به کمیسیون تندرو انتخابات (شورای نگهبان) که مانع حضور نامزدهای محافظه کار معتدل و برجسته شده‌است.
نظرسنجی‌های رسمی نشان می‌دهد که مشارکت از ۴۴ درصد فراتر نمی‌رود، رقمی که بسیار کمتر از انتخابات قبلی است.
حرف آخر دربارهٔ سیاست‌های هسته ای این کشور، نه از سوی رئیس‌جمهور، بلکه توسط خامنه ای زده می‌شود؛ بنابراین، پیروزی رئیسی، تلاش برای احیای توافق هسته ای و رهایی از تأثیر تحریم‌های نفتی و مالی ایران را مختل نخواهد کرد.

*مشکلات اقتصادی

در زمانه ای که مردم در داخل بیشترین سختی اقتصادی را احساس می‌کنند، حاکمان ایران نمی‌توانند ریسک آغاز مذاکرات از نقطه صفر را پس از انتخابات داشته باشند، زیرا آنها دریافتند که سرنوشت سیاسی آنها در گرو رفع بحران شدید اقتصادی است.
یک مقام دولتی با اشاره به رئیسی به رویترز گفت: «اگر او نتواند بحران اقتصادی را برطرف کند، ناگزیر اعتراضات فوران خواهد کرد».
رویترز می افزاید: سابقه رئیسی به عنوان قاضی تندرو ممکن است باعث نگرانی واشنگتن و لیبرال‌های ایرانی، به ویژه در سایه تمرکز رئیس‌جمهور آمریکا جو بایدن روی مسائل حقوق بشر در سراسر جهان شود.
خامنه ای در سال ۲۰۱۹ رئیسی که یک روحانی با مراتب متوسط علمی است، را به عنوان رئیس قوه قضاییه منصوب کرد. چند ماه پس از انتصاب، ایالات متحده او را به دلیل نقض حقوق بشر از جمله اعدام زندانیان سیاسی در دهه ۱۹۸۰ و سرکوب ناآرامی‌ها در سال ۲۰۰۹، تحریم کرد.
ایران هرگز انجام اعدام‌های دسته جمعی را تأیید نکرده و نیز صحبتی دربارهٔ آنها نکرده‌است. رئیسی، ۶۰ ساله، نیز به‌طور علنی دربارهٔ نقش خود در چنین رویدادهایی اظهارنظر نکرده‌است. طبق این گزارش، برجسته‌ترین رقیب رئیسی عبدالناصر همتی عملگرا و رئیس کل سابق بانک مرکزی است که می‌گوید پیروزی هر تندرویی منجر به تحریم‌های بیشتر از جانب قدرت‌های خارجی می‌شود.
وی در مبارزات انتخاباتی گفته‌است که اگر واشنگتن به «همزیستی مثبت» با تهران متعهد شود، ایران می‌تواند با ایالات متحده گفت و گو کند.
براساس گزارش رویترز، رئیسی از سپاه پاسداران، نهاد قدرتمندی که طی سال‌ها با طرح‌های اصلاحی مخالف بوده، نظارت بر سرکوب اعتراضات را بر عهده داشته و از نیروهای نیابتی برای طرح نفوذ منطقه ای ایران استفاده کرده، حمایت قابل توجهی می‌شود.
رئیس می‌گوید از گفت و گوها با شش قدرت بزرگ برای احیای مجدد حمایت می‌کند، اما در عین حال، او که همچون خامنه ای در زمینه تنش زدایی با غرب مردد است، می‌گوید هرگونه احیای مجدد توافق تنها از طریق یک دولت قدرتمند قابل دستیابی است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»