آلمان یک ایرانی را به اتهام کمک به برنامه هسته‌ای و موشکی دستگیر کرد

آلمان یک ایرانی را به اتهام کمک به برنامه هسته‌ای و موشکی دستگیر کرد
TT

آلمان یک ایرانی را به اتهام کمک به برنامه هسته‌ای و موشکی دستگیر کرد

آلمان یک ایرانی را به اتهام کمک به برنامه هسته‌ای و موشکی دستگیر کرد

دادستان فدرال آلمان روز سه‌شنبه اعلام کرد که یک دوتابعیتی ایرانی-آلمانی به اتهام ارسال تجهیزات برای استفاده در برنامه هسته‌ای و موشکی ایرانی بازداشت شده‌است.
به گزارش رویترز، این دادستان تأیید کرد که پلیس دفاتر و آپارتمان‌های مظنون در ۱۱ مکان مختلف در هامبورگ، شلسویگ-هولشتاین و نوردراین-وستفالن آلمان را جست‌وجو کرده‌است؛ بنابراین گزارش، این دوتابعیتی ایرانی-آلمانی که الکساندر ج. نام دارد، تجهیزاتی به ارزش ۱٫۱ میلیون یورو را به یک شخص ایرانی که شرکتش توسط اتحادیه اروپا تحریم شده، ارسال کرده‌است.
این فرد ابزارهایی به ارزش یک میلیون و ۱۰۰ هزار یورو کالاهایی که در لیست کالاهای حساس قرار دارند به شرکتی در ایران ارسال کرده‌است.
اتحادیه اروپا صدور چنین کالاهایی که می‌توانند در برنامه هسته‌ای و همچنین در فعالیت‌های موشکی ایران مورد استفاده قرار گیرند، را منع کرده‌است.
در این گزارش آمده‌است که فرد متهم در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ ابزارهای آزمایشگاهی و از جمله طیف‌سنج‌های نوری را به ایران صادر کرده‌است.
آلکساندر ج. دو طیف‌سنج نوری به ارزش ۱۶۶هزار یورو را در ژانویه سال ۲۰۲۰ به ایران صادر کرده‌است و شش ماه پس از آن نیز دو دستگاه دیگر را به بهای ۳۸۸ هزار یورو به ایران ارسال کرده‌است.
کشورهای غربی مدت هاست ایران را متهم می‌کنند که به دنبال دستیابی به سلاح هسته ای است، اتهامی که تهران آن را رد می‌کند.
در سال ۲۰۱۵، ایران موافقت نامه ای را با قدرت‌های جهانی برای محدود کردن برنامه هسته ای خود در ازای لغو تحریم‌های بین‌المللی امضا کرد.
دونالد ترامپ رئیس‌جمهور سابق آمریکا از توافق خارج شد و ایران نیز با نقض برخی از مفاد این توافق به آن واکنش نشان داد و امسال مذاکراتی برای احیای توافق انجام شد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»