قرارداد معاوضه نفتی ایران و ونزوئلا؛ واشنگتن خط‌ونشان کشید

بنر «بنزین موجود نیست» نصب شده در ورودی یک پمپ بنزین در کاراکاس (آرشیویی - AP)
بنر «بنزین موجود نیست» نصب شده در ورودی یک پمپ بنزین در کاراکاس (آرشیویی - AP)
TT

قرارداد معاوضه نفتی ایران و ونزوئلا؛ واشنگتن خط‌ونشان کشید

بنر «بنزین موجود نیست» نصب شده در ورودی یک پمپ بنزین در کاراکاس (آرشیویی - AP)
بنر «بنزین موجود نیست» نصب شده در ورودی یک پمپ بنزین در کاراکاس (آرشیویی - AP)

خبرگزاری رویترز به نقل از پنج منبع آگاه از امضای یک قرارداد بزرگ سواپ نفتی بین ایران و ونزوئلا خبر داده‌است.
بر اساس این قرارداد، ونزوئلا نفت سنگین خود را با میعانات گاز ایران تبادل پایاپای می‌کند و به این ترتیب می‌تواند از آن برای بهبود کیفیت نفت خام قیرمانند خود استفاده کند. اولین محموله‌های مربوط به این قرارداد طی هفته جاری ارسال خواهند شد.
منابع نزدیک به توافق اعلام کردند، این اقدام در حالی می‌تواند به روابط خوب میان شرکت ملی نفت ونزوئلا با شرکت ملی نفت ایران عمق بیشتر ببخشد که هر دو شرکت زیر شدیدترین تحریم‌های واشینگتن هستند.
بر اساس یکی از منابع خبری، قرارداد سواپ نفتی میان دو شرکت ایران و ونزوئلا در فاز اول شش ماه اعتبار دارد اما با رضایت دو طرف ادامه خواهد یافت.
وزارت خزانه‌داری آمریکا در ایمیلی در پاسخ به رویترز گفته‌است این توافق می‌تواند نقض تحریم‌های آمریکا علیه هر دو کشور باشد و به دستورات دولت آمریکا جهت انجام اقدامات تنبیهی اشاره کرد.
برنامه تحریم‌های ایالات متحده نه تنها آمریکایی‌ها را از انجام هرگونه تجارت با بخش‌های نفتی در ایران و ونزوئلا بازمی‌دارد، همچنین تهدید می‌کند که برای هر شخص یا نهاد غیر آمریکایی که با شرکت‌های نفتی دو کشور معامله می‌کند، «تحریم‌های ثانویه» وضع می‌کند.
مجازات‌های ثانویه ممکن است شامل مجموعه ای از مجازات‌ها علیه افراد اهداف از جمله ممنوعیت استفاده از سیستم مالی ایالات متحده یا جریمه یا مسدود کردن دارایی‌ها در ایالات متحده باشد.
خزانه داری آمریکا در پاسخ به سؤالی در مورد این توافق گفت که «هرگونه معامله اشخاص غیر آمریکایی با شرکت ملی نفت ایران به‌طور کلی مشمول تحریم‌های ثانویه است».
در این بیانیه همچنین آمده‌است: «این حق را برای اعمال تحریم علیه هر فردی که در بخش نفت ونزوئلا کار می‌کند، محفوظ می‌دارد»، اما به صراحت نگفت که آیا این قرارداد نقض تحریم‌ها است یا خیر.
 منبعی مطلع از این موضوع در واشینگتن نیز گفت که آمریکا در چند ماه گذشته توافق بین ونزوئلا و ایران به عنوان نقض احتمالی تحریم‌ها زیر نظر مقامات دولت آمریکا قرار داشته‌است و آن‌ها می‌خواهند ببینند که از نظر عملی تا کجا پیش خواهد رفت.
وزیران امور خارجه ایران و ونزوئلا در چند روز اخیر در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل دیدار و دربارهٔ افزایش همکاری‌های دوجانبه برای با وجود تحریم‌های آمریکا گفت و گو کردند.
 یک سخنگوی خزانه‌داری آمریکا گفت که این وزارتخانه در مورد گزارش‌های مربوط به قراردادهای نفتی بین ونزوئلا و ایران نگران است، اما جزئیات آن را تأیید نکرد. این سخنگو افزود: «ما همچنان به اعمال تحریم‌های مربوط به ایران و ونزوئلا ادامه خواهیم داد».
وی افزود که وزارت خزانه داری «عزم خود را برای تهیه یک لیست سیاه از نهادهایی که از تلاش‌های ایران برای دور زدن تحریم‌های آمریکا حمایت می‌کنند و هر کسی که به آنها این امکان را می‌دهد تا رفتارهای بی‌ثبات کننده خود را در سراسر جهان انجام دهند» اعلام کرد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»