مروری بر 50 رمان عربی و خارجی

دو کتاب همزمان سلمان زین‌الدین

 مروری بر 50 رمان عربی و خارجی
TT

مروری بر 50 رمان عربی و خارجی

 مروری بر 50 رمان عربی و خارجی

دو کتاب جدید که عبارتند از:« فی الروایة العربیه/درباره رمان عربی» و «فی الروایة العالمیة/درباره رمان جهانی» نوشته شاعر و منتقد لبنانی سلمان زین‌الدین توسط انتشارات «دار العربیة للعلوم-ناشرون» در بیروت منتشر شدند. این دو اثر به شش کتاب سابق نویسنده در همین زمینه می‌پیوندند که چهار کتاب از آنها توسط همین ناشر منتشر شده بود.
کتاب اول شامل مروری بر 50 رمان عربی و کتاب دوم 50 رمان جهانی را مورد بررسی قرارداده است. با افزودن این تعداد رمان بررسی شده در این دو کتاب توسط نویسنده، مجموع رمان‌های بررسی شده در 8 کتاب به 360 رمان عربی و جهانی می‌رسد.
زین‌الدین در کتاب اول پرسش‌هایی را گردمی‌آورد که رمان عربی طی سه سال اخیر پیش کشیده است. پرسش‌هایی متنوع که شامل مرکز، حاشیه، جنگ، عقب‌ماندگی، مهاجرت و غربت، مرگ، جاودانگی، زمان، استبداد، اشغال، زن، عشق، فمنیسیم، شرق و غرب، فرهیخته و قدرت و... که جهان عرب در این لحظه تاریخی مالامال از آنهاست. طرح پرسش از رمانی تا رمان دیگر با توجه به تفاوت نویسنده‌ای که آن را پیش می‌کشد، فرق می‌کند به خصوص که نویسندگانی که در این خوانش مورد توجه قرارگرفته‌اند به نسل‌های مختلف تعلق دارند. برخی رمان‌ها اولین اثر نویسنده‌اند و برخی ازآنها یک حلقه از زنجیره طولانی‌اند. در «فی الراویة العربیة» احمد المدینی، واسینی الاعرج، امیرتاج السر، امین الزاوی، سلیم برکان، عبدالمجید زراقط، علویه صبح، لینا هویان الحسن، حسن داود، خالد سامح، کاتیا طویل، رنا الصیفی، شذی مصطفی و دیگران حضور دارند. چندین نسل رمان نویس در یک فضای کاغذی که به پژوهشگر اجازه می‌دهد نوعی گفت‌وگوی نسل‌ها بین نویسندگان برقرار کند که کتاب به آنها توجه کرده است.

زین‌‎الدین در کتاب دوم خود، پرسش‌هایی را که رمان جهانی مطرح می‌کند را برمی‌شمارد که ذهن جهان را در این مرحله تاریخی مشغول می‌کند. که درنوع خود متنوع‌اند. بر مسائلی همچون: بردگی، تجارت برده، قدرت، ثروت، استبداد، جنگ داخلی، زمینه اجتماعی، جنایت سازمان یافته، زندگی و عشق و دوستی، جادوانگی، شرق و غرب و... تمرکز می‌کنند. این پرسش‌ها به نوبه خود به: تاریخی، سیاسی، اجتماعی، تمدنی و ... تقسیم می‌شوند. رمان‌هایی که این دایره از پرسش‌ها را پیش می‌کشند به سراسر جهان مربوط می‌شوند و چندین نسل نویسنده زن و مرد را کنار هم می‌نشاند. به همین دلیل کتاب «فی الروایة العالمیة» بین ایزابل آلنده اهل شیلی، الیف شافاک ترک، ویرجینا وولف بریتانی، جیمز جویس ایرلندی، استیون کینگ امریکایی، الینا ورانتی ایتالیایی، توشیکازو کواگوشی ژاپنی، گلبرت سینویی فرانسوی، دیمیتری لپسکیروف روسی، فاروق شهیچ بوسنیایی، لنورا میانو کامرونی، ماریز کونده گوادالوپی، ماکس فریش سوئیسی، طاهربن جلون الجزایری، امین معلوف لبنانی، آتیلا بارش مجارستانی و آندرو آندریداسون آیسلندی و... جمع می‌کند.

زین‌الدین در مقدمه کتاب اولش اشاره می‌کند که «رمان عربی چیزی از رمان جهانی کم ندارد، چون همان تکنیک‌ها را به کارمی‌برد هرچند پرسش‌های مطرح شده متفاوت باشند و چرخش رمان جهانی براساس همین محور و روش به کارگیری آن قراردارد». زین‌الدین احتمال می‌دهد« تنها مانعی که بین رمان عربی و جهانی وجود دارد همان مانع زبان است که با ترجمه می‌توان از آن عبور کرد؛ مسئله‌ای که عرب‌ها اهمیتی به آن نمی‌دهند.» به گفته او« اگر برای این رمان مؤسسه‌های تعریف می‌شد که بر ترجمه به زبان‌های مختلف جهان نظارت می‌کرد، مسائل بسیاری تغییر می‌کرد».



چرا و چگونه باید امروز جبران بخوانیم؟

جبران خليل جبران
جبران خليل جبران
TT

چرا و چگونه باید امروز جبران بخوانیم؟

جبران خليل جبران
جبران خليل جبران

سلسله «مطالعات ادینبرا در ادبیات عربی معاصر»، که به زبان انگلیسی از سوی انتشارات دانشگاه ادینبرا در اسکاتلند منتشر می‌شود و تحت نظارت دکتر رشید العنانی، استاد ادبیات عربی مدرن در دانشگاه اکستر بریتانیا قرار دارد، روز به روز قوی‌تر می‌شود. این سلسله که از سال ۲۰۱۳ تاکنون ۲۹ کتاب در موضوعات مختلف ادبیات عربی از قرن نوزدهم تا به امروز منتشر کرده، این روزها سی‌امین کتاب خود را با عنوان «جبران خلیل جبران در بستر ادبیات جهانی عرب» (Gibran Khalil Gibran as Arab World Literature) منتشر کرده است. نویسنده این کتاب غزوان ارسلان، استاد دانشگاه العربی تبسی در الجزائر است.

روی جلد کتاب

همان‌طور که می‌دانیم، جبران (۱۸۸۳-۱۹۳۱) یکی از مشهورترین نویسندگان مهاجر شمال آمریکا است و جایگاه ویژه‌ای دارد که تنها امین الریحانی و میخائیل نعیمه می‌توانند شانه به شانه‌اش بشوند (به نظر من، نعیمه از هر سه نابغه‌تر است). جبران یکی از ستون‌های اصلی نهضت ادبی معاصر بود؛ شاعری، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، مقاله‌نویس و نامه‌نگاری که به دو زبان عربی و انگلیسی می‌نوشت، به‌علاوه هنرمندی که نقاشی‌ها و آثار تجسمی خود را داشت. کتاب او «پیامبر» که در سال ۱۹۲۳ به انگلیسی منتشر شد (و ما از علاقه شدید آمریکایی‌ها به هر گونه فکر و هنر نوآورانه آگاهیم)، از پرفروش‌ترین کتاب‌ها در ایالات متحده آمریکا بود. این کتاب به ۱۰۴ زبان ترجمه شده و هشت ترجمه مختلف به زبان عربی دارد. شهرت جبران حتی به چین نیز رسید. او رئیس «الرابطة القلمیة:انجمن قلم» در آمریکا تا زمان مرگش بود و در جهان عرب نیز مورد احترام متفکران، محققان و نویسندگان مهمی مانند ادونیس، یوسف الخال، خلیل حاوی و حلیم برکات قرار داشت. جبران هنوز پس از تقریباً یک قرن از مرگش در حافظه فرهنگی جهان عرب زنده است؛ همچنان کنفرانس‌های بین‌المللی به نام او برگزار می‌شود و کتاب‌ها و رساله‌های دانشگاهی در مورد او نوشته می‌شود که جدیدترین آن‌ها همین کتاب است.

زمانی که دکتر ثروت عکاشه، وزیر فرهنگ مصر در دوران جمال عبدالناصر، تعدادی از آثار جبران را که به انگلیسی نوشته شده بود ترجمه کرد (ترجمه او از کتاب «پیامبر» در سال ۱۹۵۹ منتشر شد)، دکتر لوئیس عوض نوشت که انتشار این ترجمه‌ها نشانه‌ای از تجدید حیات حرکت رمانتیسیسم است، به‌ویژه که انتشار این ترجمه‌ها همزمان با انتشار کتابی از نثر غنایی به نام «آخرین شامگاه» از داستان‌نویس یوسف الشارونی و مجموعه‌ای از شعر منثور از شاعر حسین عفیف بود. در دوره‌ای دیگر، دکتر رضوی عاشور، نویسنده و استاد دانشگاه مصر، در دانشگاه قاهره پایان‌نامه‌ای درباره «جبران و بلیک» ارائه کرد و ماهر البطوطي از تبعیدگاه خود در آمریکا نمایشنامه «نابینا»ی جبران را که به انگلیسی نوشته شده بود ترجمه کرد و این نمایش در «تئاتر صلح» در قاهره به روی صحنه رفت.کتاب غزوان ارسلان (که دارای دکترای ادبیات تطبیقی از دانشگاه کوئین مری لندن است) اثری برجسته است که به‌خوبی تسلط نویسنده بر موضوعش را نشان می‌دهد و با تحلیل دقیق متون منتخب از جبران متمایز است. کتاب با این سئوال شروع می‌شود: چرا و چگونه باید امروز جبران را بخوانیم؟ و آن را با تلاش برای قرار دادن جبران در بستر ادبیات جهانی، نه فقط ادبیات عربی-آمریکایی، به پایان می‌برد. در فاصله مقدمه و نتیجه‌گیری، نویسنده به بررسی پیوندهای میان زیبایی‌شناسی ادبیات، اخلاق و سیاست در آثار جبران، جنبه‌های دینی و عرفانی در کار او، نوآوری‌های او، استفاده از دو زبان و حس ملی‌گرایی او و جایگاهش در نهضت ادبی معاصر می‌پردازد.

از ویژگی‌های مثبت کتاب این است که نویسنده علی‌رغم علاقه‌اش به جبران، از نادیده گرفتن جنبه‌های منفی در آثار او اجتناب می‌کند.

یکی از نکات مثبت کتاب ارسلان این است که با وجود علاقه‌اش به جبران، از جنبه‌های منفی در کار او غافل نمی‌ماند. او به‌عنوان مثال یادآوری می‌کند که جبران گاهی به سمت عاطفه‌گرایی افراطی (سنتیمنتالیسم) و ساده‌سازی بیش از حد در بافت داستان و شخصیت‌پردازی گرایش پیدا می‌کند و از کلیشه‌های تکراری استفاده می‌کند. همچنین نقد می‌کند که جبران با وجود حمایت از حقوق زنان، دعوت به آموزش را تنها برای مردان مطرح کرده و نه برای زنان. او همچنین خطایی دستوری در استفاده از فعل گذشته «builded» به‌جای «built» (ص ۱۹۴) را یادآور می‌شود. در نامه‌ای از جبران به ماری هاسکل در سال ۱۹۲۲، جبران ادعا می‌کند که زبان انگلیسی خود را از شکسپیر، ترجمه انگلیسی کتاب مقدس و خود هاسکل فرا گرفته است! ارسلان به درستی این سئوال را مطرح می‌کند: آیا او این زبان را از بلیک، کیتس، شلی، کارلایل و ویتمن نیز نیاموخته است؟ چیزی که نوشته‌ها و نامه‌های دیگر جبران آن را تایید می‌کند.

ارسلان نظرات منتقدان جبران را از تحسین‌کنندگان مانند شاعر ایرلندی جورج ویلیام راسل تا منتقدان مانند مصطفی لطفی المنفلوطی که جبران را از منظر اخلاقی نقد کرده و عباس محمود العقاد که در سال ۱۹۲۲ در نقد قصیده «المواكب» جبران به مسائل مرتبط با محتوای فکری و زبان و سبک او اشاره کرده، مطرح می‌کند.
با وجود مزایای چشمگیر، کتاب ارسلان نیز از اشتباهات خالی نیست.
او می‌نویسد مثلاً: «those who do not deprive themselves from the gifts» (صفحه 51)، و حرف اضافه صحیح «of» است، نه «from» (واضح است که ارسلان در اینجا به زبان عربی فکر می‌کرده است، زیرا ما می‌گوییم «محروم از...»). همچنین ارسلان نویسنده رمان «موبی دیک» را به اشتباه Henry Melville (صفحه 228) نام می‌برد، در حالی که نام صحیح او Herman است. او همچنین اشاره می‌کند که جبران کتابی با عنوان «Sand and Form» دارد (صفحه 109)، که بدون شک اشتباه چاپی است و عنوان صحیح «Sand and Foam» (رمل و زبد) است. این خطاهای کوچک در کتابی با این میزان عمق فکری، بصیرت نافذ و استحکام و دقت در سبک، قابل بخشش هستند.