سران چهار کشور غربی از ایران خواستند با حسن نیت عمل کند 

AFP
AFP
TT

سران چهار کشور غربی از ایران خواستند با حسن نیت عمل کند 

AFP
AFP

آمریکا، آلمان، فرانسه و بریتانیا شامگاه شنبه، خواستار بازگشت ایران به مذاکرات هسته ای برجام به منظور جلوگیری از تشدید تنش  شدند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، سران آمریکا و تروئیکای اروپایی در حاشیه نشست گروه 20 در رم با انتشار بیانیه‌ای، ابراز امیدواری کردند که تهران را متقاعد کنند تا غنی سازی اورانیوم را تا سطحی نزدیک به درجه تسلیحات متوقف کند. آنها همچنین خواهان یک راه حل از طریق مذاکره شدند.
جو بایدن رئیس‌جمهوری آمریکا، آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، امانوئل مکرون رئیس‌جمهوری فرانسه و بوریس جانسون نخست‌وزیر بریتانیا گفتند، بازگشت به توافق هسته ای بدون تغییر رویکرد ایران امکان پذیر نخواهد بود.
آنها همچنین در این بیانیه از ابراهیم رئیس رئیس جمهوری ایران خواستند از فرصت استفاده کرده و با حسن نیت عمل کند تا از تشدید تنش جلوگیری شود، زیرا به سود هیچ کشوری نخواهد بود.
توافق هسته ای پس از آن که دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا در سال 2018 اعلام کرد کشورش از آن خارج می شود، تضعیف شد.
این امر ایران را بر آن داشت تا بسیاری از محدودیت های اعمال شده در توافقنامه غنی سازی اورانیوم را زیر پا بگذارد.
مذاکره کننده ارشد هسته ای ایران روز چهارشنبه گفت که مذاکرات با شش کشور بزرگ در پایان نوامبر از سر گرفته می شود.
از بایدن در راه حضور در نشست جی 20 پرسیده شد که چه زمانی می‌خواهد مذاکرات را از سر بگیرد و او گفت: «قرار است از سر گرفته شود».
یک مقام ارشد دولت آمریکا نیز به خبرنگاران گفت که نشست درباره ایران که در پاسخ به ابتکار مرکل برگزار شد، فرصتی را برای رهبران این کشور فراهم کرد تا پیش از از سرگیری مذاکرات هسته ای درباره این موضوع بحث کنند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»