هشدار آمریکا به شرکت‌ها درباره «هکرهای» ایرانی

پنتاگون به «الشرق الاوسط»: شبکه‌های نظامی محافظت‌شده هستند

هشدار آمریکا به شرکت‌ها درباره «هکرهای» ایرانی
TT

هشدار آمریکا به شرکت‌ها درباره «هکرهای» ایرانی

هشدار آمریکا به شرکت‌ها درباره «هکرهای» ایرانی

دفتر تحقیقات فدرال آمریکا (اف‌بی‌آی) هشدار داده است که شرکت‌ها و موسسات بخش خصوصی در معرض تهدیدات سایبری ایرانی‌ها هستند که هدف آنها فروش اطلاعات دزدیده شده از ایالات متحده و برخی سازمان های بین المللی است.
به گفته این نهاد، هکرها احتمالا از داده های سرقت شده مانند ایمیل ها برای نفوذ بیشتر به سیستم های قربانی شده استفاده می کنند.
اف‌بی‌آی هشدار داد که طرف هایی که داده های آنها به سرقت رفته است باید انتظار داشته باشند که در آینده توسط همان هکرها مورد هدف قرار گیرند.
تحقیقات فدرال همچنین از سازمان‌هایی که در معرض خطر قرار گرفته‌اند خواست تا با ایمن‌سازی «سرورهای پروتکل» و استفاده از نرم‌افزار «فایروال‌های کاربردی» اقداماتی را انجام دهند.
وی افزود: «از جمله ابزارها و رویه‌هایی که از می 2021 در حملات هک استفاده می‌شود، استفاده از ابزارهای بهره‌برداری خودکار برای نفوذ به سایت‌های وردپرس با هدف دسترسی به شبکه‌های قربانی شده است. هکرها همچنین در تلاش هستند تا با کمک رمزهای عبور پیش فرض رایج، سیستم های کنترل نظارتی را نقض کرده و داده ها را به دست آورند.
گزارش FBI هویت هکرهای ایرانی دارای نقش در این فعالیت را فاش نکرد و همچنین مشخص نکرد که آیا آنها با دولت ایران مرتبط هستند یا خیر.
اما معاون مدیر شرکت امنیتی CrowdStrike، آدام مایرز، به CNN گفت: هکرهای مرتبط با دولت ایران به طور فزاینده‌ای در فعالیت‌های جرایم سایبری مانند حملات باج‌افزار، به عنوان راهی برای محو کردن خطوط بین عملیات سایبری دولتی و غیردولتی شرکت می‌کنند.
سخنگوی پنتاگون به الشرق الاوسط گفت که شبکه‌های نظامی محافظت‌شده هستند و وزارت دفاع با همکاری نزدیک با سایر سازمان‌های دولتی، طیفی از تهدیدات مختلف را که دائماً در معرض آنها قرار دارد، ردیابی می‌کند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»