رئیس «MI6» ایران را به اجرای «برنامه ترور مخالفان» متهم کرد

 سازمان اطلاعات بریتانیا: حزب الله دولتی در درون دولت لبنان است.. چین، روسیه و ایران در صدر تهدیدهای پیش‌روی بریتانیا قرار دارند



ریچارد مور رئیس سازمان مخفی اطلاعات خارجی بریتانیا (ام آی ۶) 
ریچارد مور رئیس سازمان مخفی اطلاعات خارجی بریتانیا (ام آی ۶) 
TT

رئیس «MI6» ایران را به اجرای «برنامه ترور مخالفان» متهم کرد



ریچارد مور رئیس سازمان مخفی اطلاعات خارجی بریتانیا (ام آی ۶) 
ریچارد مور رئیس سازمان مخفی اطلاعات خارجی بریتانیا (ام آی ۶) 

بریتانیا روز گذشته (سه شنبه)، مواضع خود را نسبت به اقدامات ایران تشدید کرد و ضمن اشاره به نقش‌های منفی گروه‌های مرتبط با سپاه پاسداران، مانند حزب‌الله که در لبنان به «دولت در دولت» تبدیل شده و «باندهای مسلح» در عراق تاکید کرد،  ایرانی ها سعی دارند این الگو را در سایر کشورهای خاورمیانه نیز تکرار کنند.
ریچارد مور رئیس سازمان مخفی اطلاعات خارجی بریتانیا (ام آی ۶) گفت، چین، روسیه و ایران سه چالش بزرگ امنیتی در برابر ماموران اطلاعاتی بریتانیا هستند. 
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، ریچارد مور در اظهاراتی در موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک در لندن اعلام کرد که در حال حاضر چین، روسیه، ایران و تروریسم بین المللی چهار مسئله بزرگ امنیتی برای جاسوسان بریتانیا هستند.  
مور درباره ایران گفت که ایران نیز یک تهدید بزرگ است و برای دامن زدن به ناآرامی‌های سیاسی در کشورهای همسایه، از گروه های سیاسی چون حزب‌الله استفاده می‌کند. وی این گروه را «یک دولت در درون دولت لبنان» توصیف کرد.
وی ادامه داد: «ایران این مدل را در عراق تکرار کرد، جایی که از گذار ضعیف به سمت دموکراسی بهره برداری کرد تا بذر باندهای مسلحی را در کشور بکارد که دولت را از درون تضعیف می کنند و کسانی را که می خواهند قانون را حفظ کنند بکشند. در ماه جاری (یعنی آبان ماه گذشته) یکی از آن گروهک هایی که توسط ایرانی ها مسلح و آموزش دیده بودند، اقدام به سوءقصد به نخست وزیر عراق (مصطفی الکاظمی) کردند. ما همچنین تلاش‌ها برای اجرای چنین سیاست‌هایی را در سوریه، یمن و خلیج رصد کردیم». مور ایران را به «داشتن یک برنامه ترور مخالفان رژیم» متهم کرد.
رئیس سازمان ام آی ۶ در اولین مصاحبه پخش زنده خود گفت، چین «بزرگ‌ترین اولویت» سازمان جاسوسی خارجی بریتانیا محسوب می‌شود زیرا پکن به طور فزاینده‌ای برای پیشبرد منافع خود از «اقدامات جسورانه و قاطعانه» حمایت می‌کند.
این مقام اطلاعاتی بریتانیا از چین به‌عنوان «دولتی مستبد با ارزش‌هایی متفاوت از ما» نام برد و گفت که پکن «عملیات‌های جاسوسی وسیعی» علیه بریتانیا و همپیمانان این کشور انجام می‌دهد و تلاش می‌کند تا «گفتمان عمومی و تصمیم‌گیری سیاسی را مخدوش کند» و فناوری را صادر می‌کند که موجب می‌شود شبکه‌ای از مستبدان در جهان بتوانند کنترل امور را به دست داشته باشند.
مور ادامه داد که بریتانیا همچنان با تهدیدات جدی از سوی روسیه روبرو است و مسکو برای قتل افراد و مخالفان، تشدید حملات سایبری و تلاش برای مداخله در فرایندهای دموکراتیک سایر کشورها تلاش کرده است.
رئیس ام آی ۶ در این خصوص گفت: «ما و هم‌پیمانان و شرکایمان باید ایستادگی کنیم و فعالیت روسیه را که مغایر با سیستم مبتنی بر قوانین بین‌المللی است، مهار کنیم».
او همچنین گفت که زمان آن فرا رسیده است که جاسوسان بریتانیایی از مخفی کاری دست بردارند و برای کمک در رقابت تسلیحاتی امنیت سایبری به شرکت‌های فناوری مراجعه کنند. 
او استدلال کرد که با توسعه فناوری و احتمال اختلال بیشتر از سوی هوش مصنوعی، جاسوسان بریتانیایی باید آشکارتر فعالیت کنند



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»