وزیر خارجه اسرائیل خواستار تشدید تحریم‌های ایران شد

وزیر خارجه اسرائیل خواستار تشدید تحریم‌های ایران شد
TT

وزیر خارجه اسرائیل خواستار تشدید تحریم‌های ایران شد

وزیر خارجه اسرائیل خواستار تشدید تحریم‌های ایران شد

یائیر لاپید وزیر خارجه اسرائیل در دیدار با امانوئل مکرون رئیس‌جمهوری فرانسه، خواستار تشدید تحریم‌های ایران و اعمال «یک تهدید نظامی معتبر» به منظور جلوگیری از پیشرفت برنامه اتمی تهران شد. 
به گزارش خبرگزاری فرانسه، لاپید همزمان با برگزاری مذاکرات احیای برجام گفت: «تحریم‌ها علیه ایران نباید حذف شوند. تحریم‌ها باید تشدید شوند و تهدید باورپذیر نظامی بایستی علیه ایران وجود داشته باشد».
وی افزود: «برنامه قوی نظامی علیه ایران تنها راه برای مقابله با رقابت تسلیحاتی این کشور و ممانعت از دستیابی آن به یک سلاح هسته‌ای است که این امر با مذاکرات وین متوقف نمی شود».
پس از پنج ماه وقفه، امضاکنندگان توافق هسته ای در وین با یکدیگر دیدار کردند، در فضایی که با وجود موانعی که همچنان احیای توافقنامه بین المللی امضا شده در سال 2015 با آن مواجه بود، «مثبت» تلقی شد.
در این توافقنامه، بخشی از تحریم‌های خفه‌کننده اقتصاد ایران در ازای اعمال محدودیت‌های شدید بر برنامه هسته‌ای این کشور و تحت نظارت سازمان ملل متحد، لغو شد.
اما ایالات متحده به طور یکجانبه در سال 2018 در زمان دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا از این توافق خارج شد و تحریم ها را دوباره اعمال کرد.
از سوی دیگر، ایران که تمایل خود به ساخت سلاح هسته ای را انکار می کند، به تدریج تعهدات خود را در این توافق کنار گذاشته است.
از سوی دیگر، کاخ الیزه اعلام کرد که مکرون روز سه شنبه با لاپید «وضعیت منطقه ای در خاورمیانه، به ویژه با توجه به جنبه های امنیتی» گفت و گو کرد.
ریاست جمهوری فرانسه افزود: آنها در مورد «تعمیق روابط دوجانبه بین فرانسه و اسرائیل»، علاوه بر اقدامات فرانسه «در راستای ثبات منطقه» و «توسعه اوضاع در خاورمیانه» گفت و گو کردند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»